چراغِ عرش، فانوسِ حیاط خانه ات بوده
تو آن نوری که جریان داشتی از ابتدا زهرا٫!٫
کمال ظرف تو بیش از حدِ امِّ اَبیهاییست
به این ترتیب، باید گفت: اُمُّ الاَنبیا؛ زهرا¡!
عبا را اعتباری نیست بی حظِِّ حضور تو
به زیر سایهی تو جمع شد اهلِ کسا زهرا«!»
اگر درد است دردِ عشق تو،دردت به جان من
ز عشاقت نمی آید به جز قالو بلیٰ زهرا((:
جوازِ اتصالِ ما به تو دستِ حسنجان است
همین فرزندِ ارشد شیعه را بُرده است تا زهرا؛
علی نام تو را وردِ لبِ فرزندهایت کرد
صد و ده مرتبه با مرتضی گفتیم یا زهرا؛
خطای طفلِ سهل انگار را مادر نمی بیند
همیشه چشمپوشی می کنی از خبطِ ما زهرا
مرا جان حسینات روز محشر گُم نکن مادر
‹محال است اینکه از دستت شود دستم رها زهرا(:›
هدایت شده از بیرون پراکنی درونییاتم!
-اَلصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَكْرَهُ
وَ صَبْرٌ عَمَّا تُحِبُّ-
صبر و شكيبائى دو جور است:
شكيبائى بر آنچه نمىپسندى
كه اين نوع از شكيبائى از شجاعت و دلاورى است
و ديگر صبر بر آنچه دوست داری؛
كه اين نوع صبر، از عفّت و پاكدامنى است🌱
#علی_علیه_السلام
✍🏻 نهجالبلاغه حکمت ۵۵
-
‹مـٰاهِ مَـڹ›
-اَلصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَكْرَهُ وَ صَبْرٌ عَمَّا تُحِبُّ- صبر و شكيبائى دو جور است
و ما چقدر شجاع بودیم اما نمیدانستیم(:′