وقت نماز را صرفِ چیزی غیر خدا نکنیم دل نشین تر است؛ پ.ن فعلا این دو تصویر بمونه اینجا تا بعد از نماز راجبشون بگم براتون

-

〖سَر‌تا‌پا‌خَزانیم؛ اَما دَم‌اَز‌شوقِ‌بَهاران‌می‌زَنیم..〗 - حیف است این روز های پایانیِ سال به بیهودگی و اتلاف وقت بگذرد′! این روز های‌پایانِ سال را بیش از پیش همنشینِ تنهایی‌ کرده‌ام؛ و اینبار ترجیح دادم نظاره‌گر باشم به اعماقِ آدم‌ها .. در این چند روز آخر، ثبتِ خاطرات بیشتری کردم و بیشتر از هر زمانی کتاب خواندم . این روزها فقط می‌خواهم کوله بار هزار و چهارصد ویکی ام را بیشتر سنگین کنم؛ چرایش را نمی‌دانم اما خوب می‌دانم آنچه که آخر از من و برای من میماند همین نوشته ها و خوانده‌‌هاست . نه حرف ها می‌مانند و نه آدم هایی که برای دیدنشان خود را به هر دری زدم تا برایم بمانند . ____ می‌نشینم رو به آدم ها؛ هنذفری را در گوشم گذاشته و بیکلامِ محبوبم را پلی می‌کنم . کمی کتاب میخوانم، و کمی از دنیای کتاب و آدم های پیرامونم می‌نویسم .. راستش اینکه چه می‌نویسم برایم اهمیتی ندارد، می‌نویسم تا تنهایی ام را با نقابِ آدم های اطرافم تسکین بخشم′. خدا بخیر کند این روز های پایان سال را برای آنان که تنهایند؛ ‹ همه به دنبالِ نو شدن هستند، کاش کسی بیاید نو کند این‌همه کُهنگی را › [ #زینبِ‌بهار| از جمله ثبت‌های آخر سالی؛ برای تنهایی‌ام به هنگام شنیدن غوغای آدم ها؛ ۲۷ اسفند ۱۴۰۱ ]

راستش نفهمیدم چی نوشتم؛ اینقدر ذهنم پراکنده‌است که موقع نوشتن ده ها بار حرف های روز مره ام رو تایپ میکنم .. پوزش اگر وقت گرانبهاتون رو گرفتم🙏🏻

به چه مشغول کنم دیده و دل را که مدام دل تورا می‌طلبد دیده تو را می‌جوید؛

نمی‌دونم یلحظه حرف کربلا شد، این بیت اومد توی ذهنم(:′

و اما #شعر؛

اگر سوال شــــــود از جهان چـــــه میخواهی؟ مــــــــرا نگاه کنــــی دســـت کــــــم گهی گاهی

میـــــــــــان مشکی مویت چنـــــــان درخشانی کـــه مه خجل شده از بس تــو این چنین ماهی(:

بـــــــــه کوخ هجر تو گرچه نشسته ام در عشق بـــــــــه کاخ وصل تـــــــو یابم در عاقبت راهی