💕 آيا فرزندتان رفتاری دارد كه شما را آزار می‌دهد و هرچه تذكر می‌دهيد اثری ندارد؟ به عنوان مثال: از بيرون كه می‌آيد لباسش را پرت می‌كند و تا شما تذكر ندهيد و غر نزنيد آن را مرتب نمی‌كند؟ نكته دقيقا همين جاست كه او عادت كرده كه تا وقتی شما غر نزديد آن كار را انجام ندهد. راه حل اين است: به جای غر زدن او را مجبور كنيد لباس‌ها را بردارد از خونه بيرون برود دوباره برگردد و آنها را مرتب سر جايش گذارد با چند بار انجام اين كار انجام آن به جای غر زدن شما با ورود به خانه تداعی می‌شود.

#رهبرانه💙 مٰاعکسِ‌تورابہ‌کوی‌و‌میدان‌زده‌ایـم تصـویــرِتورابہ‌پرده‌ےِجـٰان‌زده‌ایـم درصفحـہ‌ےِقاموسِ‌لغـت‌بعـدازتـو برمعنـۍع‌ـشق‌خط‌بطلان‌زده‌ایـم

#رهبرانه💙 اِنسان‌تا‌خودَش‌رآنسازَد‌ نِمۍ‌تَوانَد‌‌دیگَرآن‌رابِسازَدوَتادیگَران‌ ساختِہ‌نَشَوَند‌نِمی‌شَوَد‌کِہ‌ڪِشوَر‌ساختِہ‌شَوَد..!

#رهبرانه💙 نامـت‌امنیـت‌و لبخ‌ـندتوآرامش‌من مخلصیم‌آقا؎مـن🙃🖐🏼

#همسرداری 💑 سه نیاز اساسی زنان را بشناسید و برای تامین آنها تلاش کنید: 🔸زنان نیازمند احساس امنیت هستند. 🔸آنها نیاز دارند ارزشمند تلقی شوند. 🔸زنان نیاز به توجه، دیده شدن و درک شدن از طرف همسرشان دارند.

💕 #روان کودک نیز مانند بدن او برای رشد و تکامل, هر روز نیاز به چند وعده خوراک دارد و اگر کمیت و کیفیت این وعده های غذایی را رعایت نکنیم ;کودک گرسنه می ماند و کودک گرسنه همیشه #بداخلاق است . برای اصلاح این بد اخلاقی ها , لجبازی ها و نافرمانی ها در ابتدا باید گرسنگی کودک را رفع کنیم ; و بدیهی ست که وعده های غذایی در این برنامه شامل : ♥️محبت ♥️توجه ♥️وقت گذاشتن برای بازی با او ♥️گوش دادن به حرف هایش ♥️صحبت کردن با او ♥️نوازش فیزیکی و در یک کلام " آدم حساب کردن کودک " می باشد!!

❌ فرزندتان را مجبور به بوسیدن دیگران نکنید: مجبور کردن کودک برای اینکه فردی را ببوسد و یا به آغوش بگیرد، نشانه‌ٔ ادب و احترام نیست. در واقع این کار یعنی شما کودک را مجبور می‌کنید با بدنش جوری رفتار کند که خودش دوست ندارد و این نوعی بی‌احترامی به بدن کودک است. اگر دوست دارید کودکتان در آینده توانایی نه گفتن را داشته باشد و از بیان احساسات واقعی خود نترسد، باید این کار را در سنین پایین به او آموزش دهید.

تربیت همراه غضب، اصلاً تربیت نیست. چون آن چه که در باب تربیت نقش زیربنایی دارد و برای تأدیب و تربیت می خواهیم از او استفاده کنیم، حیا و پرده داری است. اگر بخواهی در آن حال که خشمگین هستی، فرزندت را تربیت کنی، چون هنوز نتوانستی خودت را کنترل کنی، ممکن است حرکتی از تو سربزند که این موجب پرده‌دری شود. چون عصبانی شده‌ای، ممکن است یک دفعه یک حرکتی از تو سر بزند – اعم از گفتار و کردار- که موجب پرده‌دری و بی‌حیایی شود

❎ هرگز از هوش خوب فرزندمان نگوییم، بلکه از تلاش زیادش بگوییم. ✳️ اگر از هوشش گفتیم، دیر یا زود، با هر شکست یا اشتباه، باور خود را به هوش بالایش و به حرف های ما از دست خواهد داد. ✅ زندگی جایی است که شکست یا اشتباه، اجتناب ناپذیراست، اما وقتی از تلاش زیادش گفتیم، اگر هم شکست یا اشتباه کرد، باورش را به خودش از دست نمی دهد. بلکه تصمیم می گیرد که بهتر و بیشتر تلاش کند. هر شکستی او را محکم تر و پر تلاش تر خواهد کرد. ✅ ضمن اینکه به تدریج خواهد آموخت، چیزی باعث افتخار است که برای بدست آوردنش تلاش کرده و زحمت کشیده باشد نه چیزی که با آن، به دنیا آمده باشد.

زمانی که فرزندانمان کوچک اند، نسبت به رفتار های اشتباه آنها صبرمان بیشتر است و در کنار خنده هایش، اشک هایش را هم تاب می آوریم، در کنار تمیزی و عطر و بویش، کثیفی و بوی تعفن کهنه یا پوشکش را تحمل می کنیم و در کنار سلامت و شادابی اش، بر بیماری و ناخوشی او صبر می نماییم و... اما وقتی بزرگ تر می شود، به جای اینکه صبرمان بیشتر شود برعکس اندک میشود و دیگر آن ها را بر نمی تابیم. وقتی مرتکب اشتباه می شوند با تندی به آن ها می تازیم و سرزنش و توبیخشان می کنیم، در حالی که وقتی کوچک بودند و روی لباسمان خرابکاری می کردند در عین ناراحتی می خندیدیم و بعد از تمیز کردنش، لپش را محکم بوسیده و نوازشش می کردیم. چرا با بزرگ شدن آن ها صبر ما کمتر می شود؟ علت آن است که وقتی کوچک اند تقریبا همه ی اشتباهات آن ها را غیر عمد و سهوی می دانیم و مقصر قلمدادشان نمی کنیم، ولی از سنی که زبان باز می کنند کم کم بیشتر اشتباهاتشان را عمدی و اختیاری می دانیم و زمانی که به نوجوانی می رسند، تمام رفتار هایشان را برنامه ریزی شده و عمدی تلقی میکنیم و بر آن ها برچسب توطئه گر و حیله گر می زنیم. خطای ما در این است که رشد عقل را در فرزندانمان دلیل بر این می دانیم که آن ها نباید خطایی مرتکب شوند و مانند فرشته ها پاک و بی عیب باشند