‍ ‍ به استقبال ماه ذی‌القعده ماه ذی‌القعده از یک سو آغاز ماه‌های حرام و از سوی دیگر، شروع اربعین حضرت موسی(ع) در کوه طور برای درک لقاء الهی است. این دو جهت باعث شده که این ماه همراه با دهه اول ذیحجه، حائز شرافت‏‌های منحصر بفردی شود و بین ایام سال به «اربعین موسوی» معروف گردد. ▫️خداوند درباره اربعین موسوی یک بار به اجمال می‌فرماید: «وَ إِذْ واعَدْنا مُوسَى أَرْبَعينَ لَيْلَة» (بقره، ۵۱). اما تفصیل این بیان شریف را در سوره اعراف می‌فرماید که: وعده‏ الهی به حضرت موسی(ع) در ابتدا سی شب بود، بنا بر مواعده الهی بر میقات شد و حضرتش بعد از طی ابتلائات فراوان و نجات از فرعونیان، برای رسیدن به مقام لقاء و انس خاص با خداوند، سی شب در کوه طور به مناجات و نماز و عبادت و روزه پرداخت، سپس به امر الهی ده شب دیگر بر آن افزوده شد؛ سی شب اول در ماه ذی‌القعده انجام گرفت و به دنبال آن ده شب دیگر در دهه اول ذی‌الحجه ادامه یافت: «وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ ميقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعينَ لَيْلَة» (اعراف، ۱۲۴). به این ترتیب اربعین موسوی در یکی از بهترین اوقات سال و در ماه‌های حرام شکل گرفت. ▫️همچنین از روایات چنین برمی‏‌آید که ذی‏‌القعده همان ماهی است که در آن خداوند حضرت یونس(ع) را بعد از چهل روز زاری و ناله و گفتن ذکر یونسیه‏ «لا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ» (انبیا، ۸۷) از شکم ماهى بیرون آورد. و این بر فضیلت این ماه می‏‌افزاید. این وقایع برای دیگران کشف از سنتی الهی نمود که برای درک لقای پروردگار، می باید حرمت سی شب ماه ذی‌القعده و ده شب اول ذی‌الحجه را نگه داشت. و به این ترتیب این ایام شریف در طول تاریخ، شروع اربعینیات برای اولیاء و سالکان مقام لقاء الهی مقرر گردید.