پروانه حرف عشق را هرگز نمی زد...🥀 می دید اگر یک مشت از خاکسترت را💔

افتاده ام پشت درِ قفل نگاهت واکن دوباره چشمهای نوبرت را💔

بر زانوی تنهایی خود سر گذارم😔 وقتی ندارم بر سر زانو سرت را...💔🥀

تمام هستیِ حیدر زهرایِ من!😞🖤

[🖤] من ندیدم که شبی پلک بهم بگذاری هرشب از شدت درد کمرت بیداری🥀💔

استراحت کن عزیزم ، بخدا میدانم... خسته ای ، بی رمقی ، سوخته ای ، بیماری💔😭

جان من سعی نکن با کمر تا شده ات🥀 محض آرامش من بستر خود برداری💔

سرفه هایت بخدا قاتل جانم شده است...😞 بس که خونابه در این سینه ی زخمی داری💔

سعی کن خوب شوی ، ای همه دارایی من🖤 زینبت را به چه کس بعد خودت بسپاری💔

مونس خستگی حیدر خیبر شکنی😔🖤 تو نباشی چه کسی میدهدم دلداری💔

وای مادرم...🥀

{سخنان‌حضرت علی بر مزار هستی اش}🥀 نَفسِـی عَلَى زَفَرَاتِهَا مَحبُوسَهٌ، یا لَیتَــهَا خَرَجَـت مَـعَ الزَّفَـرَاتِ‏ لَا خَیرَ بَعـدَکَ فِی الحَیـاهِ وَ إِنَّمَا، أَبکِی مَخَـافَهَ أَن تَطُولَ حَیاتِی‏ جان من با ناله ‏هاى خود حبس شده، اى کاش جان من با ناله‏ هایم از بدنم خارج مى ‏شد.  (ای فاطمه) بعد از تو خیرى در زندگانى نخواهد بود، گریه می ‌کنم از اینکه مبادا بعد از تو زیاد زندگی کنم.😞💔 (بحارالانوار ج۴۳ ص۲۱۳)