از یجایی به بعد رابطتت باهاش یه شکلی میشه که انقدر دوسش داری و میخوایش که نمیدونی چجوری اینو ابراز کنی‌ ، یچیزی فراتر از دوست داشتن و عاشق شدنه ((:

‏نصف شب از خواب میپرم ، دست‌هام و میگیرم جلو صورتم ، نفسم داره بند میاد پتو و میزارم کنار ، زانوهام و بغل میکنم آروم میگم : هیچی نیست ، خب ؟ هیچی'(:

از بغلش میتونم به‌عنوان معجزه یاد کنم:)))))

اونجایی لبخندم عمیق میشه که هر آهنگی رو پلی میکنم ته تهش میرسه به پلی کردن صداش و رقیق شدن روح و روانم'((((((((((:

لاک زدن قسمت استتار کردنش از همه سخت‌تره .. حالا من هی بگم نکن نزن مگه قبول میکنه :/ به کار خودش ادامه میده /:😑

- حس خیس‌شدن زیر بارون'(((((((((((((((:

یکی از دلایلی که دایره ارتباطیم خیلی کمه و دوستای خیلی کمی دارم اینه که واقعا آدمای کمی پیدا میشن که مودشون به مودم بخوره و در حد خودم رد داده باشن و باهاشون آنقدر راحت باشم که خودم باشم و راجب همه چیز حرف بزنم .

امیدوارم دکتری که قراره از این اتاق بعد از چندساعت بیاد حرفای خوب بزنه :))))))))))

بنظرم یکی از زیباترین کلمه ها «cwtch» عه . . یعنی وقتی توی بغل کسی براتون فراتر از نوازش و آغوشه ، انگار که یه «جای امن» دارید .

ترکیب درد قلب و تپش قلب و معده درد و سردرد و تمام این دردا باعث میشه همه چیو فراموش کنم و یادم بره جسمم در چه حاله :)

من درحالی که غمگین بودم ، دیگران رو تسلی دادم ، درحالیکه شکست خورده بودم به دیگران امید دادم ، درحالیکه نمیتونستم حتی لبخند بزنم ، دیگران رو خندوندم . . ! - با من از قوی بودن حرف نزنید '(:

اسمش اتاق‌خوابه ولی از خواب خبری نیست (: