بزار بگم که ، ســـه روز بود مثلا قهر بودم دوروز و چندین ساعتشُ توی تب سوخت اونم تنهایی ! من وقتی به خودم اومدم که دلتنگی امون‌مو برید و پاهام کشوند سمتش دستاش داغ بود ، بـدنش مثل یِ هیزم تویِ آتیش میسوخت ، دکتری که به دلیل شدت تب دستور بر بستری داد و اون لجوجانه از بیمارستان زد بیرون .. دنبالش هم‌‌قدمش شدم رسوندمش ولی پابند شدم ، پابندِ غروری که ســه روز نفس‌کشیدن و زندگیُ بهم حروم کرد ، من وسطِ دلتنگیام نَ ! بین غروری که بر منطق غالب شد روحم تیکه تیکه شد ، احساسم مرد ، قلبم از کار افتاد ! تمام وجودم تویِ آتیش غرور سوخت تا یادم بیاد اون همه‌یِ دار و ندارِ منِ'(: [سہ روز بود دنیا به آخر رسیدھ بود]

ما را به سخت جانی خود این چنین گمان نبود ! ( :

- ‌بر تنم جز اثر مرگ مگر چیزی هست ؟

نمیشه اصلا از چشات دِل کند ، چجوری دل میبری حتی با یِ لبخند '(:

ɴᴏ ᴏɴᴇ ᴄᴀɴ ᴀᴄᴄᴇᴘᴛ ʏᴏᴜʀ ᴡᴏʀsᴛ ᴍᴏᴏᴅ ᴇxᴄᴇᴘᴛ ғᴏʀ ᴘᴇʀsᴏɴ ᴡʜᴏ ʟᴏᴠᴇs ʏᴏᴜ ᴍᴏsᴛ !

:)

رها کنید بره ، شما نمیدونید بعد از این رها کردن چه اتفاقا و آدمای بهتری سر راهتونه!!

و همه‌ی‌ چشم‌هایی‌ که‌ تو را‌ می‌بینند ، کاش‌ چشم‌های‌ من‌ بودند(:

انگیزه تمام کارامُ این جمله مدیریت میکنه:)

همونجایی که خدیجه میگه : دل‌کندن بلدی میخواد گل‌نساء ، من بلدش نیستم!!(:

- [تنها دو نقطه کافیست] -

نزدیڪ یه ساعتی برام حرف زد آخرش گفت خب حالا نظر تو چیه ؟ گفتم چشات ! چشات واقعا خوشگله .