با شنیدنش برام تداعی شد ؛ ی ِ سری خاطرات ک ِ پشت این قطعه جا خوش کردن و برای ابد موندگارن ! تمام روزایی ک ِ روی سکو مینشستیم ُ فاز گروه خوانندگی می‌گرفتیم و با هم صداهامون هماهنگ میکردیم ؛ و الحق ک ِ گروهِ قشنگی بود و صداهای ِ فرازمینی ! امون از خاطرات .. امون از دلتنگی‌آی یهویی وسط روزمره .. امون از لحظه‌هایی ک ِ رفتن و تموم شدن .. اینو میزارم اینجا تا یادم بیاد چندسالی از اونروزا فاصله گرفتیم اما هنوز جرعت داریم و تعهد نسبت به این گروه و حس ِ بین‌مون ((: ما بین ِ روزمره ِ کسل‌کننده ِ ؛ ششمین روز از آذر ماه ِ ۱۴۰۱ .

دور از شدن از کسی ک ِ تو بهش اهمیت میدی اما اون باهات درست رفتار نمیکنه ، دردناک ِ ! اما من میتونم بهت این اطمینان رو بدم ک ِ موندن تو همچین رابطه‌ای درد بیشتری داره .

- آرامش ِ حقیقی ِ تمام ِ این ۱۴ ثانیه .

‏هنوز حتی دقیق نمی‌دونم برخورد درست با آدمی ک ِ برام ارزش داشته و یهو خودشو از چشمم انداخته چیه! آدم نه دلش میاد یهو همه چیزو یادش بره نه دیگه دلش صاف می‌شه .

جوری ک ِ فضای ایتا متشنج شده :)))))))))

من هر ثانیه به خیابانی : خفه‌شوو خفه‌شوووو

من هنوز امید دارم ! برنامه برای دقیقه ۹۷ باشه :)

گل نشه صلوات .🙂🙂

اصنم جیغ نزدیم .

خدایا چند تا پسر بچه ِتخس ِشیطون گذاشتی تو زمین و بهشون گفتی دنبال توپ باشین ؛ خب قربونت برم دستور گل به ندادی ؟ حالا گل هیچی مساوی چطور؟(:

باختیم ؟ اوکی ؛ بای .🚶🏿‍♂