داره نگام میکنهُ میخنده .. - رو دست شب موندی ؛ از بس نخوابیدی ! + آره انگاری از بس نخوابیدم حتی رو دست شب هم موندم . [ این‌روزای آخر بزار کنارت دیوونه باشم دیوونه ِ من بزار از آخرین روزای این زندگی مطلوبُ دلچسب تنفس ذخیره کنم برای آتیه دور و دراز و تاریک .. برای نصف‌شبای مه‌آلود ک ِ قرار نیست دم به دم با من تا صبح بیدار باشی ! ک ِ دیگه قرار نیست مثل من بچه باشیُ بزرگ میشی آخ کاش میشد برای همیشه میاوردمت پیش خودمُ اون‌موقع نفس راحت ِ میومدُ آروم می‌گرفت دلم . ]

خورشید برای ماه خود را سوزاند تا مهرش بر دل ِاو بنشیند .. و ماه هر شب ؛ سر بر بالش ِابرها با ستارگان خوابید ! تا پشت ِ نقابش پنهان شود و او را نبیند .

به خودم ک ِ آمدم روبه‌روی آینه ایستاده بودم و یکی در من ؛ ساعت‌ها راه افتاده بود .

از خودم وقتی " نمی‌نویسم " میترسم .

گویی دلشوره‌هایم به آغوش ِهم گره‌ خورده‌اند ؛ ک ِ درون ِهر نفس ِمرا یک پریشانی‌ست!

کنارم نشست.. گفت : چگونه کسی نفس‌هایش پژمرده می‌شود؟ گفتم : هنگامی ک ِ خود را جایی دفن کرده‌ ؛ و فقط خاطرات به جایش زندگی می‌کنند!

[ و چرا من حیفم می‌آید بعد از در آغوش گرفتنت ، لباسم را بشورم . ]

تمام میشود عزیز ِجانم .. بیا فراموش کنیم ک ِ تبر زدند به ریشه‌ی امیدمان و درد را وسعت بخشیدند .. و فراموش کنیم ک ِ مدت‌هاست از ته دل نخندیدیم و دستور عمل‌ خنده را فراموش کرده‌ایم .. نگران نباش به روزهای خوش نزدیک میشویم =) .

همه‌ش فکر می‌کنم شدم شکلِ ی ِ چراغ‌خوابِ خاموش ، توی تاریکیِ اتاق‌خوابت .

اما اونی ک ِ آدمو درک میکنه و بهش آرامش میده و حتی باعث میشه ک ِ قدر خودشو بدونه از اونی ک ِ روزی هزار بار میگه دوست دارم ارزشش بیشتره .

اِحتمالاً هیچ‌گاه نمی‌توانم دوست‌داشتنم نسبت به کسی را علنی کنم ؛ فکر می‌کنم آرامش ذهنیِ حاکم بر یواشکی دوست‌داشتن را طورِ دیگری نمی‌توان یافت .

باید می‌توانستم فکرِ تو را مثل شال‌گردنم در گنجه‌ی لباس بگذارم ، و تا پاییز فراموشَت کنم .