همانا انسان در دنيا تخته نشان. (سیبل) تيرهاي مرگ است،
ثروتي كه دارد دستخوش تاراج مصيبتهاست،
با هر جرعه نوشيدني گلو رفتني، و در هر لقمه اي گلوگير شدني است،
و بنده نعمتي به دست نياورد جز آن كه نعمتي از دست بدهد،
و روزي به عمرش افزوده نمي گردد جز با كم شدن روزي ديگر،
پس ما ياران مرگيم،
و جانهاي ما هدف نابودي ها،
پس چگونه به ماندن جاودانه اميدوار باشيم؟
در حالي كه گذشت شب و روز بنايي را بالا نبرده جز آنكه آن را ويران كرده،
و به اطراف پراكند
نهج البلاغه حکمت ۱۹۱
#حکمت_روز
@masjed_salmaan
