✳️ بیان حقایق نبرد جمل (فرع سوم)
🌸 امیرالمومنین علی علیه السلام در سال 36 هجرى پس از بازگشت فرستادگان امام عليه السّلام از جانب طلحه و زبير در سرزمين «ذى قار» اين سخنرانى را ايراد فرمودند:
🟡 وَ مِنَ اَلْعَجَبِ بَعْثُهُمْ إِلَيَّ أَنْ أَبْرُزَ لِلطِّعَانِ؛
🟢 شگفتا! از من خواستند به ميدان نبرد آيم و برابر نيزه‌هاى آنان قرار گيرم؛
🟡 وَ أَنْ أَصْبِرَ لِلْجِلاَدِ؛
🟢 و ضربت‌هاى شمشير آنها را تحمّل كنم!
🟡 هَبِلَتْهُمُ اَلْهَبُولُ؛
🟢 گريه كنندگان بر آنها بگريند؛
🟡 لَقَدْ كُنْتُ وَ مَا أُهَدَّدُ بِالْحَرْبِ؛
🟢 تاكنون كسى مرا از جنگ نترسانده؛
🟡 وَ لاَ أُرْهَبُ بِالضَّرْبِ؛
🟢 و از ضربت شمشير نهراسانده است؛
🟡 وَ إِنِّي لَعَلَى يَقِينٍ مِنْ رَبِّي؛
🟢 من به پروردگار خويش يقين داشته
🟡 وَ غَيْرِ شُبْهَةٍ مِنْ دِينِي.
و در دين خود شك و ترديدى ندارم.
🔰 نهج البلاغه، خطبه 22، فرع سوم.
✳️ کانال معراج
✳️ @Merajnor
✳️ علامات و نشانه‌های مؤمن
🌸 امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند:
🟡 أَتْعَبَ نَفْسَهُ لاخِرَتِهِ فَأَرَاحَ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ؛
🟢 جانش را برای آخرتش خسته کرده و مردم از او آسوده گشته اند؛
🟡 إِنْ بُغِيَ عَلَيْهِ صَبَرَ حَتَّى يَكُونَ اللَّهُ الَّذِی يَنْتَصِرُ لَهُ.
🟢 اگر بر او ستم شود شکیبایی می‌کند تا خداوند انتقامش را بگیرد.
📚 اصول کافى، ج3 ص321، ح 1.
✳️ کانال معراج
✳️ @Merajnor
💠 جَرح و سرخ شدن بدن در عزاداری
💬سوال: حکم جَرح و سرخ شدن بدن در عزاداری برای حضرت سیدالشهدا و معصومین(علیهم‌السلام) چیست؟
✅ جواب:
🔹 #همه_مراجع تقلید: در صورتی که موجب وهن مذهب و آسیب غیر قابل تحمل به بدن نشود، اشکال ندارد.
📚 پی‌نوشت:
استفتا آنلاین از مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی
✳️ کانال معراج
✳️ @Merajnor
یا الله سلام علیکم ✋
🔹کانالی پر از مطالب:
۱. ناب اخلاقی 🌸
۲. احکام شرعی 📚
۳. مناسبت ها 📖
https://eitaa.com/joinchat/814678407Cf9f8d872bf
✳️ @Merajnor
دعوت می‌کنیم از مؤمنین عزیز که به این کانال بپیوندید🙏
💝 #پیشنهاد_عضویت 🙂
💎 کلام وحی
❇️ لجاجت قوم نوح
🟠 قرآن کریم می‌فرماید:
🟡 قالَ رَبِّ انِّى دَعَوْتُ قَوْمِى لَيْلًا وَ نَهاراً فَلَمْ يَزِدْ هُمْ دُعائى الّا فراراً وَانِّى كُلَّما دَعَوْتُهُم لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا اصابِعَهُمْ فِى آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ اصَرُّوا وَ اسْتَكْبَروُا اسْتِكْباراً.
🟢 (نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوى تو) دعوت كردم، اما دعوت من چيزى جز فرار از حق بر آنان نيفزود! و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه (ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند و در مخالفت اصرار ورزيدند و به شدّت استكبار كردند!
🔰 سوره نوح، آیات ۵ - ۷.
✅ در این آيه سخن از لجاجت قوم نوح عليه السلام است كه در برابر پيامبر بسيار مهربان و دلسوز كه شب و روز براى هدايت آنها تلاش و كوشش مى كرد و در خلوت و جلوت براى نجات آنها مى كوشيد و چه سرسختى عجيبى نشان داد.
نوح عليه السلام از آنها به درگاه خدا شكايت برد، و گفت:
«پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوى تو) دعوت كردم اما دعوت من جز فرار از (حق) بر آنها نيفزود و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه (ايمان بياورند و) تو آنها را بيامرزى، آنها انگشتان خويش را در گوش‌ها قرار داده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند و در مخالفت اصرار و لجاجت ورزيدند و شديداً استكبار كردند». (قالَ رَبّ انِّى دَعَوْتُ قَوْمِى لَيْلًا وَ نَهارَاً فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِى الّا فِراراً وَ انِّى كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَلَهُمْ جَعَلُوا اصابِعَهُمْ فِى آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوا ثِيابَهُمْ وَ اصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً).
✅ اين چه تعصب و لجاجتى است كه انسان براى آن كه حرف حق را نشنود، انگشت در گوش خود بگذارد و براى اين كه چهره حق طلبان را نبيند لباسش را بر خود بپيچد و همچون كبك سر به زير برف كند و از حق بگريزد.
✅ حق گريزى و حق ستيزى نيز حسابى دارد و آنها بى حساب در اين راه مى دويدند و عاملى جز لجاجت و تعصّب و استبداد نداشتند.
✅ چگونه انسان بيمار ممكن است از طبيب خود بگريزد و گرفتار در ظلمات، پشت به چراغ كند و غريق در گرداب، دست نجات دهنده خود را عقب بزند، اين چيزى است كه راستى حيرت هر كس را بر مى انگيزد ولى لجاج و عناد و استكبار از اين چهره‌ها بسيار دارد.
✅ در ميان پيامبران الهى هيچ كس به اندازه حضرت نوح عليه السلام قوم خود را دعوت نكرد، نهصد و پنجاه سال گفت و گفت و اصرار و تأكيد كرد و ليل و نهار كه ممكن است اشاره به حضور در جلسات خصوصى آنها در شب‌ها و در جلسات عمومى آنها در روزها باشد، دعوت روشنگرانه خود را ادامه داد ولى جز گروه اندكى ايمان نياوردند و به گفته بعضى به طور متوسط هر دوازده سال تنها يك نفر ايمان آورد.
✅ تعبير به «وَجَعَلُوا اصابِعَهُمْ فِى آذانِهِمْ؛ انگشت هايشان را در گوششان گذاشتند» با اين كه انسان نوك انگشت را براى نشنيدن در گوش مى گذارد شايد اشاره به شدّت حق گريزى آنها است، گويى مى خواستند تمام انگشت را در گوش كنند تا سخن حق را نشنوند.
✅ تعبير به «فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائى الّا فِراراً؛ دعوت من جز فرار بر آنها نيفزود» نشان مى دهد كه دعوت حضرت نوح عليه السلام در آنها نتيجه معكوس داشت، آرى افراد لجوج و عنود و مستكبر هنگامى كه صداى حق طلبان را مى شنوند بر لجاجت خود مى افزايند، همچون مزبله‌اى كه آب باران در آن فرو ريزد كه عفونت آن گسترده تر مى شود.
📚 اخلاق در قرآن، ج ۳، ص: ۴۱-۴۲.
✳️ کانال معراج
✳️ @Merajnor