بیستم؛ «سبک زندگی قرآنی» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه دهم | دقیقه هفدهم ~ 6 دقیقه | 5 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «سبک زندگی قرآنی» یکم؛ پیشرفت‌های علمی باید با تزکیه نفْس همراه باشد؛ در غیر این صورت، خطرِ بزرگِ از دست دادن و سوختن آخرت بسیار نزدیک است. دوم؛ برای در امان ماندن از این خطر، آیه شریفه «وَ مَنۡ أَحۡسَنُ دِینࣰا مِّمَّنۡ أَسۡلَمَ وَجۡهَهُۥ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحۡسِنࣱ» را که دستورالعملی سلوکی است، در طی شبانه‌روز دست‌کم یک بار خوانده و به پیام الهی در آن که خطاب به یکایک انسان‌هاست، توجه کنیم. سوم؛ همه انسان‌ها ــ برخلاف حیوانات ــ برای هدفی مشخص زندگی کرده و برای دست‌یابی به آن برنامه‌ریزی و تدبیر می‌کنند؛ معنای دین و دین‌داری همین است. حال، در این آیه شریفه خدای متعال، دینِ آن کس را که هویّت نوری و وجودی خود را تسلیم خداوند کرده، زیباترین و به مقصود رساننده‌ترین دین معرفی می‌فرماید. چهارم؛ تحقق این امر، به «وَ هُوَ مُحۡسِنࣱ» وابسته است. باید همیشه در این اندیشه بود که از «من» چه خیر و نفعی به دیگران می‌رسد؟ در حالی که غالباً انسان در این اندیشه است که از دیگران چه نفعی به او می‌رسد؛ که اگر جز این باشد، هیچ انگیزه‌ای برای ادامه ارتباط با دیگران نخواهد داشت. پنجم؛ سودخواهی کردن از دیگران دام شیطان است. در صورتی که شریعت اسلام توصیه فرموده تا انسان ارتباط با فقرا و نیازمندان (=کم‌نفع‌رسان‌ترین) را برقرار داشته و با ثروتمندان (=پُرنفع‌رسان‌ترین) کمتر معاشرت کند. ششم؛ باید احسان‌کاری و منفعت‌رسانی را در خود نهادینه کرد. درست مثل حاج قاسم سلیمانی که در زمان جنگ و جبهه، این حقیقت را در خود پایدار کرد. از همین روست که فطرت‌های افراد (مسلمان و حتی گاه غیرمسلمان) نورانیت ایشان را درک و آن را تحسین می‌کنند. هفتم؛ یکی دیگر از موقعیت‌هایی که انسان می‌تواند در آن «محسن» باشد، محیط خانواده است. در بگومگوهای خانوادگی (مثلا میان دو همسر) گاه کلام و رفتار یکی، باعث سرازیر شدن غم‌ها در دل دیگری می‌شود. اول باید برای حل مشکل از طریق عقل و شرع اقدام کرد تا هر چه زودتر این ناراحتی پایان یابد. اما اگر یکی از آنان بر ادامه ناراحتی‌ها پافشاری می‌ورزد، باید دانست که پیروز کسی است که با زیرکی برای پایان بخشیدن به نزاع اقدام می‌کند؛ حتی اگر حق با او باشد! چرا که چنین شخصِ احسان‌کاری، مراقب است تا نه‌تنها بدزبانی و بدرفتار نکند، بلکه حتی بگومگوها را نیز ادامه ندهد. هشتم؛ احسان کردن و نفع بخشیدن به دیگران، مصادیق بسیاری دارد. باید آن را به صورت عام در نظر گرفت. احسان کردن تنها در مصادیق مالی و پولی منحصر نیست. بلکه شاد کردن دل‌ها (به هر طریقی) از نمونه‌های احسان است. خدا می‌داند شاد کردن یک دل، چه غوغایی در ملکوت ایجاد و چه طوفانی از رحمت‌های ویژه خداوندی را به پا می‌کند؛ این حقایق پس از این عالم درک خواهد شد. این در حالی است که این مصادیقِ کوچکِ احسان، گاهی برای کننده آن ناچیز بوده و حتی آن را فراموش می‌کند. اما در واقع، در حساب‌رسی اخروی از میان انبوه عبادات بزرگ و برجسته که هر یک با عُجب، ریا و انواع ناخالصی‌ها از بین رفته است، تنها این احسان، مورد پذیرش قرار می‌گیرد.

بیست‌ویکم؛ «عالَم زیبای طلبگی» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه دهم | دقیقه هفدهم ~ 5 دقیقه | 5 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «عالَم زیبای طلبگی» یکم؛ کسی که به طلبگی وارد می‌شود، در حقیقت به زبان حال می‌گوید: «ای خدا! ای اباصالح! من خود و هویت نوری و وجودی خود را با شما معامله کرده، حقیقت خود را در مُلک و ملکوت به تو سپرده و از آن تو نمودم!» دوم؛ کسی که این چنین است، دیگر نباید خود را با برخورداران مقایسه کرده، فاصله‌ها را سنجیده و ابراز نگرانی و جاماندگی کند. سوم؛ برای تحقق عینی این انگیزه بلند (معامله خود با خدا) باید همواره در این اندیشه بود که از «من» چه خیر و منفعتی به دیگران می‌رسد؟ نباید این مهم را کم‌ارزش تلقی کرد. چهارم؛ خداوند متعال، ورود به چنین عرصه‌ای (به‌ویژه طلبگی) را سخت و آمیخته با مشکلات شدید و غریب قرار داده است. تا حالی که دیگران خیرخواهانه یا ملامت‌گرانه از این راه منع می‌کنند. این سختی‌ها همه از الطاف خداوندی است؛ چرا که خداوند با مشی خود خواهان زلال کردن این انگیزه (معامله با خدا) است. پنجم؛ این سختی‌ها نه‌تنها برای طلبه‌هاست، بلکه حتی برای انبیای الهی و برای زلال‌تر کردن انگیزه‌های آنان نیز جاری بوده است. آنان در تمام طول عمْر رسالت‌شان همواره با گروهی از مردم مواجه بوده‌اند که ایشان را به‌خاطر پیامبری‌شان مورد تمسخر و استهزا قرار می‌دادند. ششم؛ با از خامی به پختگی رسیدن و رشد ایمان، خواهی دید که همانان که تو را دست انداخته و همواره آزار می‌دادند، از تو دنباله‌روی خواهند کرد. چنانکه بزرگانی مثل مرحوم امام و مرحوم آیت‌الله بهجت نیز زمانی که در بلندای رسالت خود قرار گرفتند، مورد محبت و علاقه همگان گشتند. هفتم؛ این راه درست و مورد تأیید است؛ نباید از این راه و از رخدادهای آن دلهره داشت. طبق روایات و تجربه، خداوند متعال روزی آنکه را که در علم‌آموزی، تزکیه و تقوا جدیّت داشته باشد، خود تکفل فرموده است. این راه قطعاً با فراز و نشیب‌ها همراه است. اما دست رحمت الهی در این راه بسیار پدیدار شده و مشکلات را به‌ناگاه برطرف می‌سازد؛ دست رحمتی که پدیدار شدنش در زندگی آن‌چنان حال خوش معنوی ایجاد می‌کند که برخورداران ازخدابی‌خبر هرگز نمی‌توانند در مادیات معادلی برای آن بیابند.

بیست‌ودوم؛ «توصیه‌های سلوکی» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه دهم | دقیقه سی‌و‌یکم ~ 3 دقیقه | 3 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «توصیه‌های سلوکی» یکم؛ «و َلِلَّهِ مَا فِی ٱلسَّمَـٰوَ ٰ⁠تِ وَ مَا فِی ٱلۡأَرۡضِۚ وَ كَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَیۡءࣲ مُّحِیطࣰا»؛ یک توجه سیر و سلوکی که بسیار مؤثر و قابل اجرا در هر شرایطی است، همان است که این آیه شریفه بدان فرا می‌خواند؛ خداوند هیچ‌گاه غافل نخواهد بود؛ هر چند انسان را غفلت فرا می‌گیرد! خواب هیچ‌گاه بر خداوند غالب نخواهد شد؛ هر چند انسان می‌خوابد. خداوند آگاه به پیدا و پنهان است؛ هر چند انسان از آن ناآگاه باشد. اگر انسان با این توجه سَر کند، ــ هر چند به اشتغالات روزمره، معمول و همیشگی خود می‌پردازد، ــ در حال سیر و سلوک الی الله است. دوم؛ نباید چنین پنداشت که سلوک فقط چله‌نشینی‌های عجیب و اذکار غریب است. اجرای همین توجه قرآنی، در زندگی روزمره می‌تواند در عین اینکه ظاهر شخص تفاوتی با ظاهر دیگران ندارد، در روح او غوغایی به‌پا کند؛ چرا که این توجه قرآنی، همتی بلند به او بخشیده است. سوم؛ البته باید در کنار این توجه، دیگر لوازم سلوک را برای ایجاد و پایداری حال خوش معنوی به‌جا آورد؛ • تهجد و شب‌زنده‌داری • خلوت‌نشینی‌های خوب همراه با مناجات (ادعیه) با پروردگار • تقیّد به گزاردن نمازها در اول وقت •‌ حشر، نشر و معاشرت با افرادی که یاد الهی را در دل زنده می‌کنند. باید با این معیار در انتخاب و معاشرت با دوستان دقت کرد. • مراقبت از دریافت‌های چشم و گوش؛ دریافت‌های نورانی و مطابق با رضای الهی حال خوش معنوی را تقویت می‌کند. اما دریافت‌های تاریک و گناه‌آلوده چشم و گوش، حال معنوی را بسیار تحت تأثیر قرار داده و از بین می‌برد. چهارم؛ روح انسان لطیف‌تر از نسیم سحر و صبح بهار است. روح، لطیف‌تر از شبنم‌های بر روی گل‌برگ‌هاست. روح انسان در هر موقعیتی که قرار گیرد، به‌سرعت از آن تأثیر پذیرفته و متأثر می‌شود. پنجم؛ انسان باید از خود، (روح و حال معنوی خود) مراقبت کند. حتی اگر برای دفاع از دیگران، باید خود را در برابر آماج انواع تیرهایی کند که از سوی دشمنان پرتاب می‌شود، نیز باید حد ضرورت را رعایت کرده و از آن فراتر نرود. (قرار گرفتن در کانون پاسخ‌گویی به شبهات، پیش‌گیری از فسادهای سمعی، بصری و فرهنگی دشمنان و ... موقعیت‌هایی است که باید در آن بسیار دقت کرد.)

بیست‌وسوم؛ «طغیان پس از نعمت» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه یازدهم | دقیقه پانزدهم ~ 3 دقیقه | 3 مگابایت

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «طغیان پس از نعمت» یکم؛ مصادیق رزق، تنها در موارد مالی منحصر نیست. نه‌تنها ثروت و برخورداری، بلکه تمام شئون وجودی انسان رزق و روزی خداوندی است؛ علم، موقعیت‌هایی شغلی و مدیریتی، توفیق در عبادات و طاعات، سلامتی، زیبایی، جوانی و شکوفایی استعدادهای آن و … همگی رزق‌های الهی است که در اختیار بنده قرار می‌گیرد. دوم؛ سرمستی ناشی از بهره‌مندی از نعمت که به طغیان‌گری و سرکشی منتهی می‌شود، آفتی است که می‌تواند نعمت‌های خداوندی را دگرگون کند. سوم؛ نشانه گرفتار شدن انسان در این طغیان‌گری آن است که خودخواهی و خودبینی (=تکبّر و کِبرورزی) در انسان تقویت می‌گردد؛ تا جایی که او دیگر نه خدا را می‌شناسد و نه خلق خدا را! چهارم؛ باید از خداوند رزق و روزی مسئلت کرد؛ اما برای این که نعمت‌ها دچار آفت نشوند، باید از خداوند یاری جُست.

بیست‌وچهارم؛ «فَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ جَمِیعًا» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه دوازدهم | دقیقه یکم ~ 6 دقیقه | 5 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «توصیه‌های سلوکی» یکم؛ همه انسان‌ها در پی عزت و عزتمندی و نیز از ذلت و خواری فراری هستند. قرآن کریم به انسان راه کسب عزتمندی را به‌وضوح نشان داده است؛ خداوند عزّوجلّ! دوم؛ با کسب معرفت بیش‌تر، محبت و قُرب بیش‌تری حاصل و انسان به سرچشمه عزت الهی نزدیک‌تر خواهد شد. حقیقت نوری و وجودی انسان، «کلمةُ الله» است که با پاکیزگی، زلالی و نورانی، به اوج و عروج قُرب پروردگار خواهد رسید. سوم؛ باید از خداوند برای عزتمندی و دوری از ذلت و بی‌مقداری مسئلت کرد. البته عزت، درجات و مراتبی دارد؛ چنانکه انسان همواره در پی عزتمندی بیش‌تر است. در نهایت و حد اعلای عزت، عزیز ذاتی است که جز خدای سبحان نیست. هر چه به آن سرچشمه که مبدأ هستی نیز هست، قرب ایجاد شود، عزت بیش‌تری نصیب خواهد شد. چهارم؛ مؤمن به‌سبب ایمان به سرچشمه عزت، نزد همگان عزیز جلوه کرده و حتی دشمنان را نیز به اقرار و اذعان قلبی به عزتمندی او وادار می‌نماید؛ هر چند به‌دلیل دشمنی و بدخواهی، برای در هم شکستن عزت او برآمده باشد. درست مثل، عزت باعظمت «حاج قاسم سلیمانی» در نزد دشمنانش! پنجم؛ آن که ذلیلِ نفْس امّاره بالسوء (امرکننده به بدی‌ها) شده، با جلوه‌های دنیا (خانه، خودرو، ثروت، درآمد، شهرت و …) نمی‌تواند برای خود عزتی دست و پا کند؛ هر چند شاید با این زرق‌وبرق‌ها، در نزد اهل دنیا، اعتباری خیالی و وهمی به دست آورد! این در حالی است که عزت واقعی که لبان دشمنان را نیز به اقرار می‌گشاید، فقط و فقط نزد پروردگار عزتمند است.

بیست‌وپنجم؛ «شعله‌های آتش کِبْر» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه دوازدهم | دقیقه نُهم ~ 7 دقیقه | 6 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «شعله‌های آتش کِبْر» یکم؛ اگر انسان بر دیگری احساس برتری کند، به تکبر دچار شده است. این برتری می‌تواند جلوه‌های مختلفی داشته باشد؛ برتری مالی، شغلی، علمی و حتی برتری در تقوا و پرهیزکاری! در این صورت باید احساس خطر کرد. دوم؛ خطور کِبْر در قلب که یک حالت روانی است، در اختیار انسان نیست. اما اظهارِ عملی این رذیله اخلاقی در رفتار و گفتار، در اختیار او و تکبر است. سوم؛ طبق تعالیم دینی، اهل ایمان از تکبر نهی شده‌اند. از این رو، باید تلاش کرد تا در وهله اول، کبر هیچ مجالی برای بروز عملی پیدا نکند. در مرحله بعد، باید کوشید تا مخالف اقتضای آن رفتار کرد. برای نمونه، اقتضای کبر، پرهیز از معاشرت با فقراست؛ در حالی که هم‌نشینی با فرودستان مالی مورد سفارش اسلام و مخالف با اقتضای این رذیله است. چهارم؛ در صورتی که شخص اهل محاسبه و مراقبه نباشد، با معاشرت با ثروتمندان به‌تدریج دچار کبر خواهد شد. اگر این ارتباط پرتکرار و تهی‌دستان به فراموشی سپرده شده باشند، برای اهالی مراقبه و محاسبه نیز خطرناک خواهد بود. پنجم؛ باید از خداوند عزتمندی و برخورداری از نعمات الهی در تقاضا کرد؛ اما لازم است برای در امان بودن از مقایسه‌گری خود با دیگران از خدا یاری طلب کرد. در غیر این صورت، اله نفْس در وجود انسان میدان‌داری کرده و می‌کوشد تا در همه ابعاد (برخورداری‌های مادی، استعداد، علم، تقوا و حتی معنویات)، خود را با دیگران مقایسه و برتری خود را ثابت کند. ششم؛ قرآن کریم مقابله با کبر را از مبدأ «اراده»، آغاز می‌کند. باید از درون صدای شیطانی (مقایسه‌گری، کبر و تکبر) را خاموش کرد. هرگز نباید برای اثبات برتری، دیگران را با خود به مقایسه کشید؛ حتی در موارد خرد و ناچیز مثل برتری در بند کفش! هفتم؛ حیات ابدی، ملکوتی، نوری و ماندگار برای آن افرادی است که هیچ‌گونه اراده و انگیزه‌ای در دل برای اثبات برتری خود بر دیگران ندارند. آنان هرگز در صدد آن نیستند که بخواهند بر دیگران فائق آیند. هشتم؛ آن که در پی برتری‌جویی نیست، اهل فساد هم نخواهد بود؛ چرا فساد، همواره از خودبینی و خودبرتربینی نشأت می‌گیرد. از این رو، شاید یکی از برترین خصلت‌هایی که می‌توان برای انبیای الهی و اهل‌بیت علیهم‌السلام برشمرد، خصلت تواضع، فروافتادگی، است. نُهم؛ از بین اهل ایمان نیز مرحوم علامه طباطبایی به نقل از شاگردان و اطرافیان‌شان، بسیار فروافتاده بوده‌اند؛ به‌گونه‌ای که یکی از صفات بارز ایشان، آن بود که هرگز «منِ بدون در نظر داشتن خدا» از هیچ شأنی از شئون وجودی ایشان سر نمی‌زد. مرحوم امام نیز دقیقاً این‌چنین بودند. البته در برابر کفر و استکبار جهانی، چنانکه ایشان بسیار با تکبر ظاهر می‌شدند، باید با تمام وجود تکبر ورزید. اما همین شخص در موضوعات دیگر هرگز خود را نمی‌دید و فقط خدا را در نظر داشت؛ «خرمشهر را خدا آزاد کرد!»

بیست‌وششم؛ «اسبابِ کَسبِ عزتِ الهی» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه دوازدهم | دقیقه بیست‌وچهارم ~ 4 دقیقه | 4 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «اسبابِ کَسبِ عزتِ الهی» یکم؛ سه امر برای رسیدن به عزتمندی خداوندی، در روایتی از امام باقر علیه‌السلام مورد تاکید است؛ «اَلصَّفْحُ عَمَّنْ ظَلَمَهُ»، «إِعْطَاءُ مَنْ حَرَمَهُ» و «اَلصِّلَةُ لِمَنْ قَطَعَهُ». دوم؛ «عفو» یعنی درگذشتن از خطا و عدم واکنش‌گری منتقمانه به ظلم. به بیان دیگر، بخشیدن و بدی را با بدی پاسخ نگفتن! البته چنین فردی می‌تواند در دل غمگین و متأثر باشد. اما «صفح» یعنی شخص هیچ کدورتی را در دل باقی نگذارد. چرا که قلب را ، حرم الهی می‌داند. نباید دل، حرم خدای سبحان با کینه‌ها و کدورت‌ها آلود شود. همین، یکی از اسباب کسب عزتمندی الهی است. سوم؛ به آن که در هنگام نیازمندی‌ات تو را محروم کرد، در هنگام نیازمندی‌اش به او اعطا کرده و ببخشی! باید از تلافی‌کاری و در پی فرصت بودن برای انتقام پرهیز کرد. این نیز یکی دیگر از اسباب دست‌یابی به عزتِ الهی است. چهارم؛ ارتباطت را با آن که با تو ارتباطش را قطع کرده، چه از ارحام باشد و چه از غیر ارحام (مثل دوستان) نباید قطع نمود. حتی اگر شکاف در میان، رفته‌رفته به قطع ارتباط می‌کشاند. چرا که شیطان درست از همین شکاف‌ها وارد شده و دردسرها و مشکلات پیچیده ایجاد می‌کند. حتی اگر طرف مقابل ظالم است باید با چشم‌پوشی، برای بستن شکاف‌ها از دیگری پیشی گرفت؛ به‌ویژه در مورد ارحام، موضوع مهم پیشی گرفتن برای صلح، بسیار مورد سفارش است. این نیز یکی دیگر از اسباب رسیدن به عزتمندی است. پنجم؛ با خلوت‌نشینی و توجه به حقیقت این سه امر، انسان به‌خوبی درمی‌یابد که عمل به این تعالیم، نه‌تنها باعث کوچکی و خفت نیست، بلکه اسباب بزرگی و عزت در پایبندی به همین دستورالعمل‌هاست.

بیست‌وهفتم؛ «عرض تقصیر در پیشگاه خدا» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه چهاردهم | دقیقه چهارم ~ 5 دقیقه | 5 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «عرض تقصیر در پیشگاه خدا» یکم؛ انسان هر قدر عمل صالح و کار نیک می‌کند، باید خود را در پیشگاه خداوند متعال مقصر بداند. مؤمن این‌گونه است! او همواره نگران است که آیا خدای دانا به آشکار و نهان، اعمال را پذیرفت یا خیر؟! آیا اعمال از عُجب ریا، خودبینی و خودخواهی پاک یا بدان آلوده بود؟ اصل این نگرانی، طبق فرمایش قرآن کریم، امری پسندیده است. چرا که در نهایت، انسان به ملاقات پرودگار رفته و ریز و درشت، پیدا و پنهان و حتی نیّت‌ها و انگیزه‌ها هم عیان می‌شود. دوم؛ انسان با رسیدن به چنین جهان‌بینی و درکی، از هر گونه کِبر فاصله می‌گیرد. زیرا با در نظر گرفتن خدا و آنچه در آخرت پیش رو دارد، دیگر خود را نخواهد دید. این، آغاز رهایی از خودبینی، خودپسندی و خودپرستی است. اما اگر این جهان‌بینی در انسان شامل نگیرد، از آنجا که او فطرتاً کمال‌خواه است، این مقصد را در خود جست‌وجو کرده و در نهایت، خودخواه و خودبرتربین می‌گردد. سوم؛ حد و تعریف «کِبر» طبق مثال امام معصوم علیه‌السلام، آن است که انسان علاقه‌مند است تا همه او را در حالی ببینند که با یک خیر دنیوی (مثل لباسی زیبا) که از آن برخوردار گشته، همراه باشد. به بیان دیگر، مردم او را با دارایی‌هایش، ثروتش، علمش، جاه و مقامش و دیگر برخورداری‌هایش ببینید. این یعنی، خود را دیدن و خدا را ندیدن! چهارم؛ انسان وقتی خود را ــ مستقل و بدون در نظر گرفتنِ مبدأ و مقصد ــ می‌بینید، خودبرتربین خواهد شد. این رذیله هم با اسباب مادی (انواع برخورداری‌ها) خود را ابراز می‌کند. پنجم؛ اگر نور خدابینی در انسان محقق و در طول عمْر پیوسته تقویت گردد، در ولایت حجت کبرای الهی که همان ولایت الهی است، وارد خواهد شد. طلوع این حقیقت در وجود، سبب می‌شود تا رذائل (کبر، غرور، عُجب، ریاکاری، حرص، حسد و ...) سوخته و همه از میان بروند؛ چرا که همه در خودبینی و خودخواهی ریشه دوانیده‌اند.

تواضع در برابر تواضع بعد از پایان جلسه وعظ استاد معظم، حجت‌الاسلام‌والمسلمین #مؤیدی در شرح صحیفه مبارکه سجادیه علیه‌السلام، جناب آقای #عباس_موزون (تهیه‌کننده محترم برنامه #زندگی_پس_از_زندگی) برای گفت‌وگو با استاد و کسب ارشاد از ایشان، به ملاقات آمد. ۱۴۰۱/۲/۱۸ ‎

بیست‌وهشتم؛ «مراقبت از قلب سلیم» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه چهاردهم | دقیقه یازدهم ~ 5 دقیقه | 4 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «مراقبت از قلب سلیم» یکم؛ باید با قلبی سلیم به محضر و ملاقات الهی شتافت. از این رو، لازم است تا در معاشرت‌ها و ارتباط‌ها با دیگران این موضوع مورد ملاحظه قرار گیرد. دوم؛ برخی دل‌ها تاریک و بی‌روشنایی است. برخی، هر چند اهل ایمان‌اند، اما همواره در دنیاخواهی و هوس‌های مادی غرقند. ارتباط با اینان سبب بیش‌تر شدن تاریکی‌های قلبی است. سوم؛ برخی دل‌ها از هیچ ایمانی برخوردار نیستند؛ گویا ایمان‌شان سوخته و از بین رفته است. چرا که از مرز رِیب و وسوسه عبور و در وادی کفر و الحاد سقوط کرده‌اند. هر چند در ظاهر مسلمان و حتی شیعه به شمار می‌آیند، اما در باطن، جهنمی دارند که شعله‌های آن زبانه می‌کِشد. بی‌اعتقادی به خدا و معاد و نیز تمایل به این که دین، ساخته اذهان و افکار افراد است، در حقیقت، زبانه شعله‌های همان جهنم است. چهارم؛ ارتباط با افراد از آنجا که در سرنوشت انسان مؤثر است، اهمیت دارد. این ارتباط ــ چه در فضای حقیقی و چه در فضای مجازی ــ باید تحت دقیق‌ترین مراقبت‌ها باشد. گاه برخی از خود در فضای واقعی بهترین مراقبت‌ها را می‌کنند، اما در فضای مجازی دچار شکست و زیان می‌شوند. پنجم؛ در فضای مجازی، شیطان به صورت‌های مختلف در حال دام‌افکنی است. آیا رواست آن که هنوز در شناخت این دام‌ها هیچ نمی‌داند، خود را به آن بسپارد؟ این در حالی است که تولیدکنندگان محتواهای شیطانی (شبهات دینی، اکاذیب، مستهجن و ...) برای جلب و هضم مخاطب گام‌های کارشناسی‌شده‌ای طراحی کرده‌اند. ششم؛ گاهی ایمان در دل شخص به‌سبب تأثیرپذیری از یکی از همین محتواهای شیطانی، برای همیشه از دل رخت بر بسته و هرگز باز نمی‌گردد. هفتم؛ با توجه به اهمیت ویژه حیات ابدی، به‌جاست که انسان برای آن که سعادت زندگی اخروی (ارتباط با خدا، قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام) خود را تضمین کند، در طول حیات مادی خود با انواع محرومیت‌ها و گرفتاری‌ها روبه‌رو باشد. هشتم؛ کودکان تنها از اسباب‌بازی‌ها و تفریح‌های کودکانه لذت می‌برند؛ و نه بیش‌تر! در حالی که با بالاتر رفتن سن، مفاهیم جدیدی را درک می‌کند که معانی قبلی را به‌کلی دگرگون می‌سازد؛ مثل فعال شدن غریزه جنسی یا توان درک لذت‌های مالی! در کودک‌صفتی بسیاری از افراد، همین بس که مانند بچگان زندگی می‌کنند. آیا آنان نمی‌دانند چه حقایقی در انتظار آنهاست؟ نُهم؛ اگر انسان جز دنیا نبیند و نفهمد، حتی اگر جزو فرهیخته‌ترین سطوح جامعه و از دانشمندان و صاحب‌نظران باشد، در مکتب انبیا و در اندیشه قرآن، کودکی «اُمّی» بیش نخواهد بود. دهم؛ انسان در ذات خود لذت‌جوست؛ اما آنچه اهمیت دارد، منبع دریافت لذت‌هاست. بسیاری دچار خطا شده و در دنیا و در مظاهر آن، در پی یافتن پاسخی برای این نیاز ذاتی خود هستند. این، خود دلیلی بر دچار شدن به خطاهای بعدی و بیش‌تر است.

بیست‌ونُهم؛ «راه کجاست؛ چاه کجاست؟» حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی رمضانیه 1401 برگرفته از سلسله‌جلسات شرح دعای مکارم‌الأخلاق جلسه پانزدهم | دقیقه دوازدهم ~ 4 دقیقه | 4 مگابایت 🌸🌸🌸🌸🌸

نکاتی از مواعظ استاد #مؤیدی در ویدیوکلیپ «راه کجاست؛ چاه کجاست؟» یکم؛ «صراط مستقیم»، راه حجت کبرای الهی، امام عصر علیه‌السلام است. ارزش این عالَم که به صدفی می‌ماند، به مروارید گران‌قدر نهان در آن (انسان کامل، امام زمان علیه‌السلام) است. دوم؛ قرآن کریم، صراط مستقیم را راه انبیا، صدیقان، شهدا و صالحان که در راه حجت کبرای خداوندی خلاصه است، بر می‌شمارد. چرا که پس از رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله، قُرب‌یافته‌ترین نفْسِ نورانی به مقام نوری ختمی (پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله) امام خواهد بود. سوم؛ انسان‌ها طبق آیه پایانی سوره حمد، سه گروه هستند. گروه نخست، افرادی هستند که با انبیای الهی و اهل‌بیت علیهم‌السلام، خوبان و پاکان همراه و هم‌قدم شده‌اند. گروه دوم، افرادی هستند که در غلیظ‌ترین حجاب‌های خودبینی قرار گرفته‌ و هرگز خدا را نمی‌بینند؛ به‌گونه‌ای که دیگر نه‌تنها برای ایمان قلب گشاده‌ و صدر شرح‌یافته‌ای ندارند، بلکه برای کفر این‌چنین آماده و مشتاق شده‌اند. اینان، هر چند در تعداد بسیار نادرند، اما مورد غصب الهی هستند. گروه سوم هم گروهی هستند که نه جزو اینند و نه آن. هر چند راه گم کرده‌اند، اما با مواجهه با حق آن را پذیرفته و در پیشگاه آن تسلیم می‌شوند. چهارم؛ لطف الهی به واسطه توجه امام زمان علیه‌السلام بر فطرت همه انسان‌ها (مسلمان یا غیر مسلمان)، بر همگان سایه افکنده است. ظرفیت فطری، هر قدر در هر فردی ایجاد شود، از سوی خداوند منان، مورد عنایت و هدایت قرار می‌گیرد. پنجم؛ انسان در ارتباط با گروه سوم، نباید به احساس برتربینی اجازه جولان دهد. هرگز نباید خود را از دیگران برتر دانست. چنانکه امام سجاد علیه‌السلام هر چند در مقام امامت ساکن است، اما در مناجات با پرودگار، خود را کمترینِ کمترین‌ها می‌خوانَد؛ «وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلُّ الْأَقَلِّینَ وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّینَ وَ مِثْلُ الذَّرَّهٔ أَوْ دُونَهَا»!

حجت‌الاسلام‌والمسلمین استاد #مؤیدی در سالگرد وفات مرحوم آیت‌الله بهجت، توصیه‌ای فرمودند …

✅ اربعین موسویه (۶ دقیقه) عارف بزرگ، استاد #مؤیدی #جرعه_عرفانی ۱۲ 🌸🌸🌸🌸🌸🌸

✅ روزهای عاشورایی ( ۴ دقیقه) عارف بزرگ، استاد #مؤیدی روزهای پیشِ رو چه بسا روزهای عاشورایی بشود احساس می‌کنم شهدا همه بالا سر من ایستاده‌اند می‌گویند: «ای شیخ! این را بگو.». ممکن است اوضاع طوفانی بشود حواس‌مان باشد راه سومی نیست... #جرعه_عرفانی ۱۳ 🌸🌸🌸🌸🌸

✅ حقّ الناس ( ۳ دقیقه) عارف بزرگ استاد #مؤیدی #جرعه_عرفانی ۱۴ 🌸🌸🌸🌸🌸