رفقایت بروند و تو بمانی تنها واژه ی حسرتنا را چه کسی می فهمد؟...😭💔

میدونی... آخه من انقد جا مونده بودم که وقتی چشمم به ضریحت هم افتاد بازم مداحی جامونده ها رو خوندم:)💔

بعد مدت ها.... یکم با هم صحبت بکنیم؟:)♥️ https://abzarek.ir/service-p/msg/1365993

دلم از دوری بینمون شکایت می‌کرد چشمام توان ندیدن حرم رو نداشت بهش گفتم: «مشتی...! تو که می‌بینی حال و روزمو... تو که می‌دونی دوای تمام دردای منی:) من تحمل اینو ندارم که منو نخوای حسین:))) »

هر وقت با خودم خیال میکردم که یعنی میشه منم یکی از 313 نفر یار امام زمان باشم یه خجالت سنگین آوار می‌شد روی قلبم... یه حساب سر انگشتی، پتک میشد روی تمام ادعاهایی که می‌کردم یه صدایی ته دلم میگفت: بابا دلت خوشه ها... روت سیاهه که سال‌هااااست یکی از اون چند ده میلیونی که مسافر کربلا میشن نیستی میخوای رو سفید باشی که تو صف یارای امام زمان ایستادی؟:))))😭💔

بهش گفتم: آقای اباعبدالله... من دیگه حتی از پس دل خودمم بر نمیام جواب قلبی که یک ساله به امید اینکه امسال تو آغوش تو بتپه رو چی بدم؟:)

بهش گفتم من دیگه نمیدونم... خودت دیدی یه عمره دور از تو چه بلایی سر قلب من اومده رسم رفاقتو شما از من بهتر بلدی حسین‌من:) این تو و این دل من...

اون شب مثل هر سال با امید نا امیدم... کیفی که پر از حسرت بود رو بستم و گوشه اتاقم گذاشتم انقدر بهش نگاه کردم تا خوابم برد... خواب حرمو دیدم خواب مشایه خواب بین الحرمین خواب نوای لبیک یا حسین...

صبح خبر دادن حسین رو سیاهاشم میخره😭💔

رویای حسین شیرینه... چه برسه به آغوش حسین:)

تو کجایی الان؟:) توی دلت چی میگذره؟