فردی که حمله تروریستی مسکو رودر مجازی مسخره کرده بود سریع دستگیر و به دادگاه معرفی میشه و طبق قانون ممکنه به ۷سال زندانم محکوم بشه!!! اونوقت توی ایران به خودشون اجازه هر گونه الفاظ و توهین به مقدسات رو میدن چون میگن نهایت مگه میخوان چیکار کنن؟!!! ➕ آدنا 🇮🇷

👆 #زن_زندگی_آزادی در تنها دموکراسی خاورمیانه 😔😔

⬅️ مردم ایران دین‌زده و دین‌گریز شدن... 🔹‌جدی میفرمایین؟ پس ما این همه زائر رو از کجا آوردیم!؟

نعنا را هر چقدر که بچینی،کم که نمیشود هیچ،زیاد هم میشود بخشش،مثل نعنا چیدن است؛نترس خدا جایش را ده برابر پر میکند قانون خلاء میگه تو حفره خودت رو ایجاد کن،کائنات پُر میکنه👌

دیالوگ‌هایی آشنا و تاثیرگذار بین زوجین موفق و ناموفق: + زوجین ناموفق: به من چه ربطی داره!، گندیه که خودت بالا آوردی. خودت هم برو جمعش کن. + زوجین موفق: اتفاقیه که افتاده و منم به اندازه تو ناراحتم، بیا ببینیم چیکار میشه براش کرد!؟ ساختن "ما" در برابر "جبهه من و تو". + زوجین ناموفق: یه بار دیگه این حرف رو بزنیا سرمو می‌کوبم به دیوار!/، میذارم میرم!/، داد می‌زنم و … بسه دیگه!. + زوجین موفق: ببین من الان بهم ریخته ام و به نظرم این بحث الان راه به جایی نمی‌بره، اجازه میدی عصر در موردش صحبت کنیم! بد تنظیمی هیجانی در برابر تنظیم هیجان. + زوجین ناموفق: همین!، سر این اینقدر بهم ریختی! من گفتم چی شده حالا!، پاشو، پاشو جمع کن این ادا بازی رو... + زوجین موفق: منم اگر جای تو بودم حتما ناراحت میشدم. حست رو می‌فهمم و حق میدم که ناراحت/ عصبی باشی. همدلی در برابر سنگدلی. + زوجین ناموفق: تقصیر توئه دیگه، تو اگه حواست بود که این اتفاق نمی‌افتاد. تو کردی. + زوجین موفق: قبول دارم منم بی‌تقصیر نبودم، می‌تونم سهم خودم رو تو این اتفاق ببینم. باید حواس جمع‌تر رفتار می‌کردم. مسئولیت‌پذیری در برابر مسئولیت‌گریزی. + زوجین ناموفق: در سکوتی مرگ‌بار، هرکس سرش تو گوشیه و هرازگاهی تک کلمه مکالمه می‌کنن (نمی‌خورم، اون چراغ رو خاموش کن، من رفتم بخوابم). + زوجین موفق: خب تعریف کن چه خبر! امروز چیکارا کردی!، اون کاره چی شد!، نه بابا!، تو چی گفتی… سکوت فاصله‌انداز در برابر گفت‌وگوی روزانه. + زوجین ناموفق: نه ناراحت نشدم!، چرا باید ناراحت بشم! (در حالی که واقعا ناراحته و داره احساساتش رو سرکوب میکنه). + زوجین موفق: من از این کارت (توضیح عینی و شفاف اون رفتار) خیلی ناراحت و عصبانی شدم و دوست ندارم اینجوری با من رفتار کنی. جرات مندی در برابر انفعال. + زوجین ناموفق: اگه دوستت نداشتم اینجا چیکار می‌کردم!. اینهمه زحمت می‌کشم یعنی دوستت دارم دیگه. این مسخره‌بازی‌ها دیگه چه معنی‌ میده!. + زوجین موفق: دوستت دارم عزیزم؛ خیلی دلم برات تنگ میشه. خودت می‌دونی که چقدر می‌خوامت ابراز احساسات در برابر بازداری و سرکوب احساسات. + زوجین ناموفق: باشه حالا ناراحت نشو. قبول، انجامش میدم (در حالی که ته دلش نمی‌خواد انجام بده ولی می‌ترسه نه بیاره). + زوجین موفق: با اینکه همیشه دوست دارم کمکت کنم ولی الان به این دلیل و به این دلیل شرایط‌ش رو ندارم. ناتوانی در برابر قدرت نه گفتن. و در انتها: محبت فیزیکی و کلامی در برابر سردی در رابطه.❤️

🎥همین حرف رو یه آخوند میزد همه موضع می‌گرفتن ولی خب خودشون بهش رسیدن

♦️‌بازداشت عوامل ضرب‌ و‌ شتم آمربه‌ معروف اصفهانی 🔹‌‌سازمان اطلاعات فرماندهی انتظامی استان اصفهان: به دنبال ضرب و شتم آمر به معروف در میدان نقش جهان اصفهان، شناسایی عوامل دخیل در دستور کار قرار گرفت. 🔹‌‌تمامی عوامل دخیل توسط سربازان گمنام امام زمان (عج) در کمتر از ۳۶ ساعت دستگیر و تحویل مراجع قضائی شدند. 🔹‌‌با توجه به حضور برخی متصدیان واحدهای صنفی در جریان ضرب و شتم، آنها نیز دستگیر و واحدهای صنفی مربوطه پلمب شدند.

✍️ دکتر محسن زندی 🌴 شاید اولین‌بار علی‌ع در دنیای اسلام بود که مفهومی جامعه‌شناختی به‌نام ابتذال دینی را ابداع کرد. او تعریفی ساده از ابتذال می‌داد. 🔳ابتذال یعنی شما درخت سیب بکارید، اما بلوط از آن برداشت کنید. به عبارت دیگر، یک پدیده، هنگامی که کارکرد اصلی خودش را از دست بدهد، و کارکردهای دیگری به‌دست آورد (حتی اگر کارکردهایی مفید باشند) دچار ابتذال شده است. او برای فهم این مطلب به لباس‌های پشمی مثال می‌زند: وَلُبِسَ الاِْسْلامُ لُبْسَ الْفَرْوِ مَقْلُوباً (خطبه‌ی 107). لباس‌های پشمی قدیمی داخلشان از پوست گوسفند است که همانند پوست انسان لطافت دارد، و بیرونشان از پشم گوسفند است که زبر و خشن است، اما هم زیباست و هم مانع ورود سرما به بدن و خروج گرما از آن می‌شود. حالا اگر این لباس را وارونه بپوشی، بخش خشن و زبر آن روی پوست می‌افتد. در این صورت باز هم لباس است؛ اما هم زشت است و هم موجب آزار و اذیت. دین نیز به عنوان یک پدیده، کارکردهایی اصلی دارد، که اگر این کارکردها را تولید نکند، دچار ابتذال شده است؛ حتی اگر کارکردهای سودمند دیگری (مانند هویت اجتماعی) داشته باشد. در این‌صورت، اولاً جز پوسته‌ای ظاهری از آن نمی‌ماند، و ثانیاً زشت و خشن می‌شود. 🔳اما کارکرد اصلی دین چیست؟ من از نهج‌البلاغه پنج‌چیز را می‌فهمم: توحید، عدالت، حقیقت‌گرایی، اخلاق، و عقلانیت؛ که همان اهداف بعثت پیامبرانند. اول، آنها می‌آیند تا رنگ‌وبوی شرک و تمامی خدایان باطل را از آدمی بزدایند (از رسوم نیاکانی گرفته، تا فرهنگ رایج، پول، رابطه‌ی ارباب رعیتی، یا هر چیز دیگری که برساخته‌ی انسان و جامعه است، اما به‌تدریج بر انسان حاکم می‌شود). دوم، در رابطه‌ی بین انسان‌ها عدالت ایجاد کنند؛ چراکه عدالت اساس همه چیز است. در حوزه‌ی اجتماعی، عدل از توحید هم مهم‌تر است؛ زیرا همان‌گونه که در روایات آمده است، یک نظام اجتماعی ممکن است با شرک دوام بیاورد، اما با ظلم و ناعدالتی هرگز [المُلکَ یَبقَی مَعَ الکُفرِ وَ لا یَبقَی مَعَ الظُّلمِ؛ گرچه در مورد سند این کلام مشهور تردیدهایی هست؛ اما دلالت آن با محتوای قرآن سازگار است]. عدالت و عدل، مهم‌ترین ارزش در جامعه است: «بالعدل قامت السّموات والارض»؛ آسمان و زمین به عدالت وابسته است؛ نظام اجتماعی هم به عدالت وابسته است. اگر عدالت نباشد، هیچ چیز در جامعه نیست. عدالت که نباشد، امنیت هم در خدمت طبقه مرفّه و برخوردار و سوءاستفاده‌چی است. اگر عدالت نباشد، همه‌ی خیرات به یک طرف می‌رود. سوم؛ علی را می‌توان از حقیقت‌گرایان بزرگ تاریخ نامید. هیچ‌چیز برای او باارزش‌تر از حقیقت نیست. برای همین می‌گفت با من چون چاپلوسان سخن نگویید. من را نقد کنید. من خود را بالاتر از آن نمى‌دانم که اشتباه کنم و از خطا در کارهایم ایمن نیستم (خطبه 216). او حتی به مخالفان سیاسی خشمگینش نیز فرصت ابراز نظر می‌داد (جاذبه و دافعه ی مطهری را بنگرید) هیچ مصلحتی جای حقیقت را برایش نمی‌گرفت. می‌گفت حق مردم را حتی اگر مهریه‌ی زنان نزدیکترین و مقدس‌ترین یاران پیامبر هم شده باشد می‌ستانم. کسی نسبت به دیگری هیچ حق و امتیازی در رانتهای اطلاعاتی و منصبی و قدرت و ثروت و مدیریت و رفاه و غیره ندارد؛ حتی اگر فرزندانم حسن و حسین باشند یا برادرم عقیل. اگر به کاری امر می‌کنم ابتدا خودم و فرزندانم عمل می‌نمایم و بعد به دیگران توصیه می‌کنم. مدیریت و مسئولیت را تنها بار سنگین نوکری و ستاندن حق مظلومان می‌دانست و نه فرصتی برای چپاول و رشد خود و اطرافیانش. همو که در عمل، و نه شعار، نشان داد که حکومت و قدرت واقعاً به اندازه ی آب بینی بز برایش ارزش ندارد. لذا همو که درب خیبر می‌کَنَد و پشت پهلوانان را به زمین می‌زد، تنش از احساس ناامنی دخترک یهودی مرزنشین، می‌لرزید. از فقر حاشیه‌نشینان صورتش را به آتش تنور می‌سپرد تا دگرباره مستی قدرت او را از ضعیفان و حاشیه‌نشینان غافل نکند. و وقتی کاردارش از ظلمی که بر شهروند تحت حاکمیتش رفته بود اظهار بی‌اطلاعی می‌کند با عتاب می‌گوید تو غلط می‌کنی که خبر نداری. تو را برای باخبری گذاشته‌ام، نه بی خبری. چهارم؛ او نیز چون استادش، هدف بعثت را تکامل اخلاق می‌شمرد، و دین بدون اخلاق را چون جسد بی‌جان می‌دانست. پنجم، جالب‌تر آنکه همه‌ی این‌ها با رشد عقلانیت پدید می‌آیند؛ چراکه وقتی عقل شکوفا شود، نه خدایان دروغین را می‌پذیرد و نه ظلم و ناحقیقتی را. از این‌رو پیامبر ص می‌فرماید: خداوند متعال میان بندگان خود هیچ چیزى را باارزش‌تر از خردمندى تقسیم نكرده است (الكافی، ج 1، ح 11). علی‌ع وظيفه‌ی انبيا را در درجه‌ی اول اثاره‌ی «دفائن العقول»، یعنی پاک کردن گرد و غبار از گنجینه‌های عقلانیت انسان‌ و آشکار ساختن توانمندي‏هاي پنهان‌شده‌ی عقل‏ها می‌داند: يُثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ (خطبه‌ی اول).

الهی تو این شبهای عزیز برای همه حاجت روایی باشه