؛﷽ 🔵 #روایت_سیاسی_روز ۱۴۰۲/۴/۶ #بسیار_مهم #نشر_حداکثری ✅️ موضوع : _ هشداری سنگین به انقلابیون برای جلوگیری از خط نفوذ و طرح جاسوسیهای جیسون رضائیان _ گزینه‌های جذاب و منطق خاص برای به دام انداختن انقلابی‌ها _ بازی در پروژه‌ی جیسون رضائیان به امید اینکه فریب نخواهیم خورد ... و ... #استاد_حسین_امیدیان @Andishkadeh_1414 •┈┈•❀🕊🍃🌺🍃🕊❀•┈┈• ✍️ خاکریز بصیرت🇮🇷🇮🇷🇮🇷 eitaa.com/Omidiaan_hossein 🕊الّلهُـمَّ احفظ قائدنا🕊     🌷الّلهُـمَّ ؏جـِّل‌ لِوَلیِّـڪَ الفــَرَج🌷

سلام،خدای مهربان،روزمان رابایادونام توآغازکرده ایم که یادونام محبوب بهترین سرآغازمی باشد.عافیت وحسن عاقبت رااجریادونامت قرارده.آمین رب العالمین نکته**امام رضا(ع):هرکس غمی ازغم های دنیاراازدل مومنی برطرف سازد،خداوندغمی ازغم های آخرت راازدلش برطرف سازد.بحارج71ص233

یوم الترویه، آغاز قیام سید البریّه بسم الله الرحمن الرحیم وصلی الله علی محمّد وآله الطاهرین. ... أَلا وَمَنْ كَانَ فِينا بَاذِلاً مُهجَتَهُ مُوَطِّناً عَلىٰ لِقاءِاللهِ نَفسَه فَليَرحَل مَعَنا ... هرکه دارد هوس کرب و بلا بسم‌الله ...! این فرازی از خطبه‌ی حضرت سیدالشهداء علیه السلام در آستانه‌ی خروج از مکه به مقصد کربلای معلیٰ است؛ ... امام حسین علیه السلام در روز هشتم ذی‌الحجه‌ی سال ۶۰ ه‌ق (درست هنگامی که آخرین قافله‌ها و کاروان‌ها و حج‌گزاران، خود را به مکه رسانده، و آماده‌ی حضور در میعادگاه عرفات شده بودند) شهر مکه را به مقصد عراق و کوفه (کربلا) ترک گفت. عمّال یزید، از طرف وی مأموریت یافته بودند حضرت را در اثناء طواف کعبه، غفلتاً ترور کرده، به شهادت برسانند؛ امام که چنین دید، عطای حج‌گزاردن را به لقایش بخشیده، به جهت حفظ حرمت حرم، از مکه و حرم شریف خارج شد. امام را عقیده بر این بود اگر یک‌وجب دورتر از محدوده‌ی حرم کشته بشوم، برای من محبوب‌تر است از اینکه حرمت حریم امن الهی به واسطه‌ی ریخته شدن خون من شکسته شود. البته امام باکی از کشته‌شدن در راه خدا نداشت؛ ولی شهادتی را می‌خواست که پیام حریّت و آزادگی، پویایی و بالندگی، حیات و زندگی، عبودیت و بندگی، پایندگی و جاودانگی، و لزوم و وجوب عمل به تکلیف قیام لله در هر عصر و زمان را [برای تمام ملت‌ها، نسلاً بعد نسلٍ) به ارمغان داشته باشد. دوستی، تعبیری داشت که خیلی مناسب نیست اما حقیقت است؛ می‌گفت بعضی شهیدشدن‌ها در واقع نفله‌شدن است؛ [اگر هم فی علم الله تعالیٰ، شهادت باشد] صرفاً به کار و نفع خود شخص می‌آید که بلاخره شهید است و عاقبت‌بخیر و بهشتی و ... اما شهادتش حتی دو نفر را هم تکان نداد، چه رسد به یک ملت را، و چه رسد به تمام ملت‌های آزادی‌خواه الی یوم‌القیامه را!!! امام حسین علیه السلام با این حرکت نشان داد حق با کی است و باطل چه کسی است! مسلماً آن کسی که برای ماندن، حتی حاضر است حرمت خانه‌ی کعبه را هم بشکند، بهره‌ای از حق ندارد؛ در مقابل، امام که اعلام می‌کند خوش ندارم حریم کعبه و حرم به جهت شهادت من شکسته شود، مظهر تمامی حق است! هم از این‌جا گریزی به دو شخصیت تاریخی که در مخالفت با خلیفه‌ی غاصب زمان خود تحرکاتی داشتند، بزنم: - عبدالله بن زبیر که کعبه را سنگر خویش گرفت و شد مصداق آن قوچی که پیامبر صلی الله علیه وآله پیش‌تر خبر داده بود حرمت حرم به جهت کشته‌شدن‌اش خواهد شکست!!! آری؛ چه آن خلیفه‌ای که کعبه را به منجنیق می‌بندد، و چه آن مدعی خلافتی که کعبه را سنگر خود ساخته، از سوختن آن بهره‌برداری سیاسی می‌کند، هیچ‌کدام بهره‌ای از حقانیت [و به تبع آن، خلافت] ندارند؛ خلیفه‌ی برحق کسی است که خود را موظف به حفظ حریم و ناموس الهی بداند. - حسین بن علی، شهید فخ که در مثل چنین روزی در سال ۱۶۹ ه‌ق در منطقه‌ی فخ [و در محدوده‌ی حرم] به شهادت رسید؛ اگرچه تأییداتی نسبت به قیام و حرکت اصلاحی ایشان در بعضی گزارشات تاریخی رسیده از ائمه علیهم السلام در دست است، ولی او هم با این کار نشان داد شایستگی‌های لازم برای تصدی منصب امامت را نداشت! البته نگارنده در مقام بیان این احتمال نیست که آن شهید والامقام داعیه‌ی خلافت و امامت داشته است؛ نه، بلکه منظورم این است امام، به واسطه‌ی علم، عصمت، و تأیید الهی (که دیگران از آن بی‌بهره بودند) همیشه و همواره بالاترین مصالح را در راستای انجام وظایف خطیر امامت امت و هدایت خلق رعایت می‌کند؛ چیزی که دیگر مصلحان و قیام‌کنندگان تاریخ، نسبت به آن غفلت‌هایی داشتند. تصحیح یک اشتباه تاریخی معمولاً در بیان وقایع روز هشتم ذی‌الحجه‌ی، خبط و خطایی که صورت می‌گیرد، این است که گفته می‌شود امام حسین علیه السلام حج را بدل به عمره‌ی مفرده کرده، از احرام خارج شد. گذشته از بحث فقهی آن (که آیا اصولاً در شرع، اجازه‌ی تبدیل حج به عمره‌ی مفرده، داده شده یا خیر) از منظر تاریخی باید عرض کنم: - امام در سوم شعبان وارد مکه شد در حالی که محرم به احرام عمره‌ی مفرده بود و طبیعتاً بعد از به جا آوردن مناسک عمره‌ی مفرده، از احرام خارج شد. - در طی این مدت (سوم شعبان تا هشتم ذی‌الحجه) گزارشی مبنی بر خروج امام از حرم (و یا حتی رفتن به ادنی‌الحل) نرسیده که لزوم تجدید احرام عمره را به دنبال داشته باشد. - خروج امام در صبح‌گاه (و بلکه سحرگاه) روز هشتم بوده، در حالی که زمان دقیق احرام حج تمتع و رفتن به عرفات، پس از فریضه‌ی ظهر و در مسجدالحرام است. - امام آن سال عمره‌ی تمتع به جا نیاورد، تا حج بر ایشان واجب گردد نتیجه اینکه اصلاً حضرت در وقت خروج از مکه، محرم نبوده؛ نه محرم به احرام عمره و نه محرم به احرام حج، نه حج تمتع نه قران، نه افراد و نه ... والسلام علیکم و رحمة الله سه‌شنبه ۶ تیر ۱۴۰۲ ؛ ۸ ذی‌الحجه‌ی ۱۴۴۴

سّلام)». [۲۲] علی بن عیسی اربلی که احادیث بستن درها را نقل کرده، در حدیثی به نقل از سعید بن ابی وقاص می‌نویسد: برای علی (علیه‌السّلام) مناقبی بود که برای احدی آن مناقب و فضائل نبود: ۱) در مسجد بیتوته می‌کرد. ۲) روز خیبر رایت جنگ به او داده شد. ۳) ابواب را بستند به جز باب علی (علیه‌السّلام). [۲۳] ۳ - جعل حدیث به نفع ابوبکر در مقابل حدیث سد ابواب که در فضیلت علی (علیه‌السّلام)است، عده‌ای از اهل سنت، حدیثی را ذکر می‌کنند و قائل‌اند که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هنگام وفاتش دستور داد همه درهایی که به طرف مسجد باز است بسته شود، مگر باب ابی بکر. [۲۴][۲۵] در برخی از منابع اهل سنت آمده است که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «سدوا عنی کل خوخه فی المسجد غیرخوخه ابی بکر.» [۲۶][۲۷] برخی از همین افراد از این حدیث، این گونه بهره برداری کرده‌اند که پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ابوبکر را جانشین خویش معرفی کرده است. ابن حبان می‌نویسد: «پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با صدور این حدیث درباره ابوبکر، طمع دست یابی به خلافت را از دیگران گرفت.» [۲۸] این توضیح، لازم است که راویان حدیث سد ابواب و خوخه در باره ابوبکر به صحت حدیث سد ابواب درباره حضرت علی(علیه‌السّلام) معتقدند و می‌گویند که این دو گروه از احادیث با یکدیگر تنافی ندارند. ۳.۱ - سخن ابن‌کثیر ابن کثیر پس از نقل حدیث سد ابواب درباره علی (علیه‌السّلام) می‌نویسد: «و این منافاتی ندارد با آنچه در صحیح بخاری ثابت شده است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در مرض موتش به بستن درهای منتهی به مسجد، مگر باب ابی بکر صدیق دستور فرمود؛ چرا که در زمان حیات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، فاطمه (سلام‌الله‌علیهم) چون می‌خواست به دیدار پدرش برود و برای رعایت حال او، این باب باز بود؛ اما بعد از وفاتش این علت از بین رفت و احتیاج شد که باب ابوبکر باز شود؛ چرا که وی (به عنوان خلیفه) می‌خواست به مسجد بیاید و با مردم نماز بخواند.» [۲۹] نکته‌ای که اینجا به نظر می‌رسد این است که اگر قبلا رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دستور بستن همه درها غیر از در خانه علی را به طرف مسجد داده بود؛ بنابراین زمان مرض موت حضرت، دری جز در خانه علی (علیه‌السّلام)باز نبوده است که حضرت بخواهد دستور دهد همه درها را ببندید؛ مگر باب ابی بکر را؛ مگر بخواهیم «خوخه» را به معنای دیگر بگیریم که البته این احتمال هم بعید است. عموم راویان حدیث خوخه، معتقدند که خوخه، دری بوده است که ابوبکر هنگام نماز از این در وارد مسجد می‌شد. باید توجه داشت که اهل سنت به تعارض این دو گروه از احادیث کاملا واقف‌اند؛ مگر اینکه عده‌ای از آنها در صدد توجیه برآمده باشند تا به نحوی، احادیث دربارۀ ابوبکر را نیز صحیح جلوه دهند؛ اما برخی دیگر، تنها به تنافی این دو گروه از احادیث اشاره دارند. قاضی نعمان به نقل از ابن حجر می‌نویسد: ظاهر احادیثی که به «سد ابواب الا باب ابوبکر» اشاره دارند با احادیث دیگر درباره علی (علیه‌السّلام)مخالف است.[۳۰] ۳.۲ - سخن ابن‌ابی‌الحدید ابن ابی الحدید معتقد است، حدیث سد ابواب درباره ابوبکر از مجعولات «بکریه» است. وی می‌نویسد: «بکریه اتباع ابی بکرند و آنان همان کسانی‌اند که در مقابل احادیثی که شیعیان دربارۀ علی روایت می‌کردند، احادیثی ساختند؛ مثلا در برابر حدیث الاخاء، حدیث "لو کنت متخذا خلیلا... " و در برابر حدیث سد ابواب که دربارۀ علی (علیه‌السّلام)صادر شده است. همین حدیث را دربارۀ ابی بکر بیان کردند.» [۳۱] ۳.۳ - سخن ابن‌جوزی ابن جوزی این حدیث را رد کرده‌اند. ابن نجیم می‌نویسد: «ابن جوزی قائل است که حدیث «سد الابواب» باطل است، و از احادیثی است که شیعیان(رافضه) آن را جعل کرده‌اند،[۲۱] ولی شیخ ما حافظ بن حجر سفن، کلام ابن جوزی را رد کرده و قائل است که این حدیث از طریق گوناگون و زیاد و توسط روات موثق نقل شده است و دلالت بر این دارد که حدیث صحیح است». [۳۲] ۳.۴ - سخن علامه‌امینی در خاتمه حدیثی را از «بریده سلمی» که آن را علامه امینی در الغدیر،[۳۳] ذکر کرده است را نقل می‌کنیم. از بریده سلمی نقل شده، پیامبر پس از اینکه متوجه شد صحابه تمایلی به پذیرش این امر (بسته شدن درهای ایشان به جز در خانه علی (علیه‌السّلام) ندارند مردم را دعوت کرد. وقتی جمع شدند بالای منبر رفت و پس از حمد و ثنای الهی فرمود: این دستوری الهی است. سپس این آیه را خواند: «و النجم اذا هوی ما ضل صاحبکم و ما غوی و ما نطلق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی»[۳۴]. «قسم به ستاره چون فرود آید، که صاحب شما هیچ گاه در ضلالت و گمراهی نبوده است و هرگز به هوای نفس سخن نمی‌گوید سخن او چیزی جز الهی نیست». ۴ - فضیلتی برای امیرالمومنین سد ابواب دیگران فضیلتی مهم برای علی (علیه‌السّلام) برشمرده شده است. ابن بطریق در حدیثی به نقل از نافع، غلام عمر می‌ن

🏴سخنان حجت الاسلام والمسلمین رضایی محلاتی تولیت و امام جماعت مسجد جامع در هجدهمین سالگرد تدفین شهدای گمنام در مسجد جامع رجایی شهر.

📝دعای اللهم یا شاهد کل نجوی 🎤حاج میثم #مطیعی *روایت شده: هر کسی این دعا را در شب عرفه یا شب‌های جمعه بخواند، خدا او را بیامرزد* *چقدر این دعا زیباست واقعا انسان لذت می برد از خواندن این دعا،چه مناجات زیبا و عاشقانه ایست بین بنده و خدا* *امشب این دعا را گوش کنیم تا حال دلمان عوض شود* *انسان هر روز نیاز داره از این دنیای خاکی فاصله بگیره و مقداری با خدا مناجات کنه* ویژه#شبهای_جمعه #شب_عرفه کانال صوتهای دلنشین هدیه به چهارده معصوم @delneshinha 🔸🌸🔸🌸🔸🌸🔸

📚 متن کامل دعای عرفه به همراه ترجمه التماس دعا 🌹🌸🌹

نهم ذی‌الحجه به عنوان روز عرفه و از اعیاد بزرگ اسلامی به شمار می‌رود، گرچه به اسم عید نامیده نشده است. در این روز خداوند متعال بندگان خود را به عبادت و اطاعت خود فراخوانده، و سفره جود و احسان خود را برای بندگان خود گسترانده است. از ظهر این روز، زائران خانه خدا در صحرای عرفات وقوف می‌کنند و برای این وقوف، فضایل بسیاری ذکر شده است. آنان در غروب این روز، به مشعرالحرام می‌روند و خود را برای سایر مناسک پر شکوه حج آماده می‌کنند. برای این روز ادعیه بسیاری ذکر گردیده که از آن میان قرائت دعای امام حسین(ع) که در کتاب مفاتیح الجنان مندرج است و نیز دعای امام زین‌العابدین(ع) که در کتاب شریف صحیفه سجادیه موجود است، بیش از همه مورد تاکید قرار گرفته است. در ادامه به احادیث متناسبی برای این روز شریف اشاره می‌شود: قال رسول الله(ع): ما مِن یومٍ أکثَرَ أن یعتِقَ اللَّهُ فِیهِ عَبدَاً مِنَ النّارِ مِن یومِ عَرَفَةَ (صحیح مسلم، ج 4، ص 107) خداوند در هیچ روزی به اندازه روز عرفه، بندگان را از آتش دوزخ نمی‌رهاند. قال رسول‌الله(ع): إنَّ‌اللَّهَ یباهِی‌مَلائِکتَهُ عَشِیةَ عَرَفةَ بِأهلِ عَرَفَةَ فَیقولُ: اُنظُروا إلی عِبادی أتَونی شُعثاً غُبراً (مسند أحمد، ج2، ص224) خدا در غروب عرفه نزد فرشتگانش به اهل عرفه می‌بالد و می‌گوید: بندگانم را بنگرید! ژولیده و غبار آلود، نزد من آمده‌اند. قال علی(ع): مِنَ الذُّنوبِ ذُنوبٌ لاتُغفَرُ إلّا بِعَرَفَاتٍ (دعائم الاسلام ، ج 1 ، ص 294) برخی از گناهان جز در عرفات بخشوده نمی‌شوند. 2. شهادت حضرت مسلم‌بن عقیل(60 ق) مسلم بن عقیل بن ابی طالب(ع) از متقیان زمان خویش و امین امام حسین(ع) بود. امام، وی را برای بررسی وضعیت کوفه و ارزیابی میزان وفاداری کوفیان به این شهر فرستادند. زیرا آنان، با هزاران نامه، از امام حسین(ع) برای رفتن به این شهر و قیام علیه حکومت یزید بن معاویه، دعوت کرده بودند. کوفیان ابتدا از مسلم استقبال کردند، اما هنگامی که عبیداللَّه بن زیاد که مردی سنگدل و بی‌رحم بود بر کوفه حاکم شد، کوفیان، بر اثر فریب و خدعه‌های وی دست از حمایت امام(ع) کشیدند و مسلم را تنها گذاشتند. در پی آن، مسلم به دست عُمّال ابن زیاد گرفتار شد و به دستور آن حاکم پلید، وی را از بالای داُرالاماره به پایین انداخته و به شهادت رساندند.