سلام عرض می‌کنم یه عذرخواهی به رفقای اینجا بدهکارم. دیشب برای بنده یه درگیری کاملا غافلگیر کننده پیش اومد و باعث شد تا نتونم خلاصه جلسه رو خدمتتون ارائه بدم. یک روز عقب افتادیم و حقیقتا برای خودم ناراحت کننده بود. باز هم بنده عذرخواهم. بریم برای ادامه، ان‌شاءالله پر قدرت ..

🪴| دوره #تنها_مسیر ۱ - اســتاد علیرضا پناهیان - جلسه پانزدهم

‌ 🔻| جلسه پانزدهم هدف دنیاییِ مبارزه با نفس

- - - #خلاصه_جلسه 💠 مبارزه با نفس، قدرت روحیِ ما برای لذت بردن را افزایش می‌دهد. 💠 زندگی بهتر در دنیا، با «مبارزه با نفس» ممکن است. 💠 اصل اول برای رشد علمی در دانشگاه‌ها، مبارزه با نفس است.

‌ تا اینجای بحث ضرورت مبارزه با نفس و آثار آن را مورد بررسی قرار دادیم. در ادامه می‌خواهیم به معرفی دو هدف عمده برای مبارزه با نفس بپردازیم: ۱- هدف دنیایی ۲- هدف معنوی و اخروی

‌ هدف دنیایی مبارزه با نفس این است که به جای اینکه تعداد و تنوع لذت‌ها را افزایش بدهیم، توان و قدرت روحی خود را برای لذت بردن افزایش بدهیم تا از زندگی خود لذت بیشتری ببریم.

‌‌ باید بدانیم که انسان وقتی می‌تواند زندگی خود را کنترل کند و لذت خودش را افزایش دهد، که قدرت روحی خود را در مبارزه با نفس افزایش دهد. بعضی‌ها که دلبستۀ لذت هستند، طمع دارند بدون مبارزه با نفس، به لذت‌های فراوان برسند، غافل از اینکه اگر مبارزه نکنند، برای لذت بردن ضعیف خواهند شد.

‌ به جای اینکه به فکر این باشی که تعداد لذت‌های خودت یا تنوع لذت بردن خودت را افزایش بدهی، یک کار دیگری بکن؛ قدرت روحی و روانی خودت را برای لذت بردن افزایش بده! به عنوان مثال، به جای اینکه از زیاد خوابیدن لذت ببری که عواقب بد و بیماری‌هایی به همراه خواهد داشت، بیا از قدرت سحرخیزی استفاده کن که در این صورت اگر به خدا هم معتقد نباشی در دراز مدت، خواب برای تو لذت‌بخش‌تر خواهد شد.

‌ اگر کسی توان لذت‌بری روح خود را افزایش دهد، از سپیده‌دم، از شعر، از دریا، کوه و طبیعت لذتی خواهد برد که دیگران نمی‌برند و از چیزهایی لذت می‌برد که هر کسی لذت نمی‌برد :))

- و اینجاست که عشق پیدا می‌شود :))

‌ مبارزه با نفس ارادۀ انسان را قوی می‌کند و او را «مردی برای همۀ فصول» می‌سازد و باعث می‌شود انسان در شرایط مختلف، سختی و آسایش، و تلخ و شیرین زندگی روحیۀ خوبی داشته باشد.

‌ بعضی‌ها آنقدر با هرزگی و عدم مبارزه با نفس، روح خود را ضعیف کرده‌اند که از لذائذ اولیۀ زندگی خودشان مثل لذت جنسی هم لذت نمی‌برند. این‌ها چون از نظر روحی قوی نیستند از زندگی خود لذت نمی‌برند، اعصابشان خُرد می‌شود و لذا به سراغ گناه می‌روند تا به خیال خود لذتی ببرند.