🌹همکارم بود و نزدیک ترین دوستم. من جانباز بودم و او فرزند شهید در کودکی پدربزرگش را از دست داده بود و او بنا به وصیت خودش در روستای زادگاهش «حصار سرخ» به خاک سپرده شده بود.
یکی از علایق مشترک ما علاقه به سادات بود و بزرگ ترین حسرت زندگی مان این بود که «کاش ما هم سید بودیم و ذریه ی پیامبر» ولی افسوس دوستم خیلی وقت بود
🌹هوای زیارت مزار پدر را در سر داشت. آخرین زیارتش مربوط به دوران کودکیش بود. بالاخره پا به راه گذاشت و عازم روستا شد. آنجا از پیرزنی گوژپشت آدرس قبرستان ده را گرفت و محل مزار پدربزرگش «عباس رحیمی حصار سرخ» را پرسید. پیرزن جواب داد: «من قبر سيدعباس رحیمی حصار سرخو میدونم کجاس». جوان اصرار کرد.
🌹- نه! عباس رحیمی حصار سرخ! | پیرزن جواب داد: «پسرم! اینجا به عباس رحیمی حصار سرخ دفنه اونم سیده!» زن کهنسال وقتی جوان را گیج و مات دید، با حوصله برایش تعریف کرد
- من از پدر پدربزرگت یادمه که همیشه شال سبز به گردن داشت. بعد از مرگ او رسم شال انداختن ورافتاد و کم کم سیادت خاندان شما هم فراموش شده
🌹جوان منقلب شد. گویا یکی از بزرگترین آرزوهایش داشت محقق می شد. در برگشت به مشهد، رفت اداره ی ثبت احوال و بالاخره دوندگیهایش به ثمر رسید.
مشخصات پدر پدرش در دفترهای کهنه و خاک گرفته ی ثبت احوال پیدا شد.
🌹 او سید رضوی بود و نسبش به حضرت علی بن موسی الرضا (ع) می رسید. با مراجعه به آستان قدس رضوی (ع) توانست شجره نامه ی اجدادش را پیدا کند و با پیگیری های فراوان بالاخره موفق شد کلمه ی سید را به شناسنامه اش اضافه کند.
"شهید سیدحسین رحیمی حصار سرخ"
✍راوی: دوست فرزند شهید
#یادشھداباذڪرصلوات
#امام_زمان
@shahidbabeknoori🌿
