شناخت امام و به خصوص امام زمان(عج) یعنی رهبر و الگوی زمان و تنها عامل پیوند ما با خداوند دارد، پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) فرمودند: هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.(1) آنچه که از روایت فوق برداشت می‌شود این است که نشناختن امام زمان خود به  معنی عدم ارتباط با امام است و عدم ارتباط با امام یعنی قطع پیوند هدایت با خداوند و این همان مرگ جاهلیت و خروج از دین و گمراهی است

منظور از آن جاهلیت کفر و نفاق و گمراهی است.

آنچه باید باشد در تمام طول تاریخ بر اساس تاکید تعالیم اسلام و رسولان و ائمه(ع)، علما از جایگاه ویژه ای برخوردار و مورد احترام مردم بوده اند تا آنجا که وارثان انبیا  (6) معرفی شده اند و امام علی(ع) در فواید معاشرت با علما می فرمایند: «با علما معاشرت کن تا علمت زیاد، ادبت نیکو و جانت پاک شود.»؛ و حتی قلم علما از خون شهدا بالاتر دانسته شده است

منظور اسلام از عالم، عالم حقیقی است نه هر کسی که خود را عالم معرفی می کند زیرا به قول امام علی(ع) «چه بسیارند دانشمندانی که جهلشان آنها را کشته در حالی که علمشان با آنهاست، اما به حالشان سودی نمی دهد.»(8)

فقدان عالم، نقصان در زمین و شکاف در دین امام صادق(ع) در تفسیر آیه «أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ أَطْرافِها...»(9)؛ آیا ندیدید که ما پیوسته به سراغ زمین می‌آئیم و از اطراف آن کم می‌کنیم، فرمودند: «ننقُضها بذِهابِ علماءِها و فقهاءِها و خیارِها»؛ این نقصان به واسطه علماء، فقها و اخیار است.(10) هم چنین امام علی(ع) فرمودند:  هنگامی که دانشمندی می‌میرد، چنان شکافی در اسلام پدید می‌آید که جز جانشینش آن را پر نمی‌سازد.(11)

  از امام محمّد باقر علیه السلام نقل است که فرمود: ابن بندگان شایسته که در آخرالزمان وارث زمین شوند اصحاب مهدی(عج) هستند[iv] چنان که ملاحظه می شود، نه تنها قرآن مجید که کتابهای آسمانی پیشینیان نیز مژده آمدن مصلح آخرالزمان را داده اند، ولی در منابع اصیل و کهن اسلامی و مخصوصا شیعه به وجود حضرت حجة بن الحسن عجّل اللّه فرَجه با نام پدر و اجداد، و زمان زاده شدن و نهان گشتن وی (برای حفظ جان)، و اصلاحاتش بعد از ظهور در آخرالزمان تصریح شده است

به صورتی که بر شخصی معین از اولاد حضرت فاطمه(س) و امیرالمؤمنین علیه السلام و حسین بن علی علیه السلام دلالت می کند و جای تردید برای محقق باقی نمی گذارد. امّا نویسنده در این نوشتار که به مناسبت نیمه شعبان 1424 و میلاد مسعود آن امام قائم عجَّل اللّه فرجه نوشته می شود بر آن است تا نخست نمونه ای اندک از اخبار بسیاری که از طریق اهل سنّت درباره حضرتش رسیده نقل و سپس نتیجه گیری کند

چون می دانیم آمدن مصلحی در آخرالزمان از خانواده پیامبر اسلام باوری اسلامی است و به شیعه اثنی عشریه اختصاص ندارد؛ هر چند تنها شیعه در بزرگداشت آن می کوشد. پس، از این بُعد هم حجت خدا (پیامبر و بعد از او امام) باید همواره در زمین باشد، تا (به تعبیر امیرالمؤمنین علیه السلام ) علم دین و بیِّنات الهی باطل و نابود نشود، چون حجت کسی است که به او بر درستی دعوی استدلال کنند و در صورت نبودش احتجاج خدای حکیم بر مردم تمام نیست.