موی‌تای (به تایلندی: มวยไทย) (به انگلیسی: Muey Thai) به معنای مشت‌زنی تایلندی است و به همین جهت تای‌بوکس نیز خوانده می‌شود. موی به معنی مبارزه و تای نیز یعنی تایلند این رشتهٔ ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند و میانمار و کامبوج و مالزی می‌باشد موی‌تای ورزش ملی تایلند و یکی از مهم‌ترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است روز ۱۷ مارس در این کشور روز موی‌تای نامیده شده‌است. موی‌تای یکی از سبک‌های آزاد ورزش‌های رزمی است مبارزات آن به صورت فول کنتاکت و در رینگ برگزار می‌شود. و به همین دلیل از موی‌تای به عنوان یک رشته خشن و سخت رزمی در دنیا یاد می‌شود. تکنیک‌های مشت در موی‌تای شباهت زیادی به بوکس غربی دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساندا نزدیک ساخته‌ است. به دلیل این شباهت‌ها بسیاری از ورزشکاران موی‌تای در مسابقات کیک بوکسینگ و هنرهای رزمی ترکیبی و ساندا نیز شرکت می‌کنند. سرود رسمی موی تای در سال ۲۰۱۱ در جریان مسابقات جهانی موی تای که به میزبانی ازبکستان در شهر تاشکند برگزار شد، فدراسیون موی تای این کشور آهنگ we are muaythai را پخش کرد که شعر آن به شدت مورد توجه مسئولان فدراسیون بین‌المللی IFMA قرار گرفت، تا جایی که درخواست کردند این آهنگ به عنوان سرود رسمی موی تای معرفی شود. این موضوع در سال ۲۰۱۲ طی مراسمی در بانکوک اعلام شد. @Muay_Thai_martial_king1

وارد رینگ شد او را با نام (نای خانوم توم) Nai Khanom Tom معرفی کرد یک بوکسور مشهور و نیرومند اهل آیوتایا تماشاچی‌ها یک مبارز قوی تیره پوست را مشاهده کردند در بین تماشاچی‌های برمه ای یک گروه از برده‌های تایلندی بودند که به هم نگاه می‌کردند و برای او هورا می‌کشیدند به محض اینکه او با مبارزی روبرو می‌شد در برابر او شروع به رقص می‌کردند که باعث حیرت تماشاچی‌های برمه ای می‌شد. داور بعد توضیح داد که این رقص نوعی رسم سنتی است که مبارز برای احترام به مربی خود آن را اجرا می‌کند. هنگامی که علامت شروع مسابقه به صدا درآمد نای خانوم توم به سوی حریف خود حمله کرد و با مشت و ضربات آرنج به سینه او می‌کوبید تا زمانی که او بر زمین افتاد داور به خاطر اینکه حریف او هنوز به خاطر رقص سنتی تایلندی مبهوت بود او را برنده اعلام نکرد به همین دلیل او مجبور شد تا با نه بوکسور برمه ای دیگر مبارزه کند این تصمیم سایر بوکسورهای برمه ای را واداشت تا داوطلبانه با نای خانوم توم برای شکست او اقدام کنند. نای خانوم توم قبول کرد تا برای حفظ اعتبار بوکس تایلندی با سایر بوکسورهای برمه ای مبارزه کند آخرین حریف او یک استاد بوکس بود که در واقع برای تماشای فستیوال به این شهر آمده بود و بنابراین او داوطلبانه اقدام به مبارزه کرد اما خیلی زود به وسیله ضربات مشت و آرنج (نای خانوم توم) از پا درآمد به طوری که دیگر کسی جرات نکرد با او مبارزه کند. سرانجام پادشاه مانگرا که خیلی مجذوب مبارزه او شد بود. او را با هدایای مختلف به کشورش تایلند بازگردانید. در تاریخ از او به عنوان اولین موی تای کار تایلندی یاد می‌شد که توانست با افتخار بوکس تایلندی را معروف کند و به آن در خارج از مرزهای تایلند اعتبار و شهرت ببخشد طوریکه این داستان تا به امروز در تاریخ کشور برمه حفظ شده‌است هنگامی که نای خانوم توم قبل از پادشاه مانگرا توانست برنه مبارز برمه ای غلبه کند پادشاه پر از احساس تحسین و احترام نسبت به او بود و می‌گفت که این نوع مبارزه و ورزش با خون تایلندی‌ها آمیخته‌ است حتی اگر بدون اسلحه و با دست خالی و به تنهایی می‌توانند حریفان خود را شکست دهند و استعداد آن‌ها نیز جادویست؛ بنابراین اعتبار و شهرت موی تای بدین گونه به وجود آمد. هیچ بوکس دیگری مانند بوکس تایلندی وجود ندارد. زانوها، پاها، آرنج‌ها و مشتها از همه این‌ها استفاده می‌شود؛ و مهم نیست که بوکسور چقدر کوچک است او هر گز شکست نمی‌خورد. همه نه بوکسور برمه ای توسط یک بوکسور تایلندی شکست خوردند. مشهورتر از نام نای خانوم توم وجود ندارد. اگر چه او مرده اما شهرت و آوازه او زنده است. ما و همه کسانی که بعد از او متولد شده‌اند او را به خوبی می‌شناسند. او برای ملت تایلند و بزرگتر از آن برای تمامی ورزشکاران موی تای یک افتخاراست.

افسانه موی تای در سال ۱۷۶۷، وقتی که شهر به علت بی کفایتی فرمانروایان آن رو نابودی می‌رفت، ارتش مهاجم برمه یک گروه از ساکنان را محاصره کرده و به اسارت گرفتند، در میان اسرا تعداد زیادی از موی تای کاران نیز وجود داشتند که توسط مردان برمه ای گونگ سوکی پرا نای KonG SuKi Phra Nai گروه (پوسام تون) Pho sam Ton در شهر اونگوآ، بازداشت شده بودند. در سال ۱۷۷۴ در شهر رانگون برمه، لرد حانگرا پادشاه برمه تصمیم گرفت برای یاد بودا جشنی به مدت هفت شبانه روز بر پا کند. همچنین مسابقه بوکسی بین موی تای کاران تایلندی و برمه ای ترتیب داد که جایزه اش یک هدیه سلطنتی بود. یکی از برنامه‌های جشن نمایش کمدی محلی بود که لیکای نامیده می‌شد مسابقه شمشیر بازی نیز در نظر نیز گرفته شده بود رینگ بوکس در مقابل تخت پادشاه بر پا شده بود. در طول روز اول جشن یک بوکسور برمه ای برای نشان دادن علاقه و احترام خود به پادشاه بر یک موی تای کار تایلندی پیروز شد. داور مسابقه هنگامی که موی تای کار تایلندی وارد رینگ شد او را با نام (نای خانوم توم) Nai Khanom Tom معرفی کرد یک بوکسور مشهور و نیرومند اهل آیوتایا تماشاچی‌ها یک مبارز قوی تیره پوست را مشاهده کردند در بین تماشاچی‌های برمه ای یک گروه از برده‌های تایلندی بودند که به هم نگاه می‌کردند و برای او هورا می‌کشیدند به محض اینکه او با مبارزی روبرو می‌شد در برابر او شروع به رقص می‌کردند که باعث حیرت تماشاچی‌های برمه ای می‌شد. داور بعد توضیح داد که این رقص نوعی رسم سنتی است که مبارز برای احترام به مربی خود آن را اجرا می‌کند. هنگامی که علامت شروع مسابقه به صدا درآمد نای خانوم توم به سوی حریف خود حمله کرد و با مشت و ضربات آرنج به سینه او می‌کوبید تا زمانی که او بر زمین افتاد داور به خاطر اینکه حریف او هنوز به خاطر رقص سنتی تایلندی مبهوت بود او را برنده اعلام نکرد به همین دلیل او مجبور شد تا با نه بوکسور برمه ای دیگر مبارزه کند این تصمیم سایر بوکسورهای برمه ای را واداشت تا داوطلبانه با نای خانوم توم برای شکست او اقدام کنند. نای خانوم توم قبول کرد تا برای حفظ اعتبار بوکس تایلندی با سایر بوکسورهای برمه ای مبارزه کند آخرین حریف او یک استاد بوکس بود که در واقع برای تماشای فستیوال به این شهر آمده بود و بنابراین او داوطلبانه اقدام به مبارزه کرد اما خیلی زود به وسیله ضربات مشت و آرنج (نای خانوم توم) از پا درآمد به طوری که دیگر کسی جرات نکرد با او مبارزه کند. سرانجام پادشاه مانگرا که خیلی مجذوب مبارزه او شد بود. او را با هدایای مختلف به کشورش تایلند بازگردانید. در تاریخ از او به عنوان اولین موی تای کار تایلندی یاد می‌شد که توانست با افتخار بوکس تایلندی را معروف کند و به آن در خارج از مرزهای تایلند اعتبار و شهرت ببخشد طوریکه این داستان تا به امروز در تاریخ کشور برمه حفظ شده‌است هنگامی که نای خانوم توم قبل از پادشاه مانگرا توانست برنه مبارز برمه ای غلبه کند پادشاه پر از احساس تحسین و احترام نسبت به او بود و می‌گفت که این نوع مبارزه و ورزش با خون تایلندی‌ها آمیخته‌ است حتی اگر بدون اسلحه و با دست خالی و به تنهایی می‌توانند حریفان خود را شکست دهند و استعداد آن‌ها نیز جادویست؛ بنابراین اعتبار و شهرت موی تای بدین گونه به وجود آمد. هیچ بوکس دیگری مانند بوکس تایلندی وجود ندارد. زانوها، پاها، آرنج‌ها و مشتها از همه این‌ها استفاده می‌شود؛ و مهم نیست که بوکسور چقدر کوچک است او هر گز شکست نمی‌خورد. همه نه بوکسور برمه ای توسط یک بوکسور تایلندی شکست خوردند. مشهورتر از نام نای خانوم توم وجود ندارد. اگر چه او مرده اما شهرت و آوازه او زنده است. ما و همه کسانی که بعد از او متولد شده‌اند او را به خوبی می‌شناسند. او برای ملت تایلند و بزرگتر از آن برای تمامی ورزشکاران موی تای یک افتخاراست. @Muay_Thai_martial_king1

دوازده قانون مقدس موی تای که حتما باید رعایت شوند ۱) به جای انتقاد از جامعه برای کمک به جامعه به پا خیزید. ۲) مؤدب، متواضع وفروتن باشید. ۳) در مورد تمرینات خود در این ورزش خودستایی نکنید. ۴) میهن دوست باشید و از کشورتان با احترام صحبت کنید. ۵) با دیگران و خودتان صادق باشید. ۶) در اجرای تمرینات سخت کوش باشید و در حرفه خود از کار، حتی کارهای سخت روگردان نباشید وهمیشه آرامش خود را حفظ کنید. ۷) در افکار وعقاید خود مثبت وسازنده . ۸) در قضاوت تیز نظر باشید واصول اخلاقی را رعایت کنید. ۹) خوش قولی، احترام ویکرنگی رانسبت به سایر ورزشکاران، همکاران ودوستان رعایت کنید. ۱۰) سعی کنید منظم وصحیح العمل باشید وبیمار گونه دررویای موفقیت فرونروید. ۱۱) به قوانین احترام بگذارید. ۱۲) درحین مسابقه از برتری به حریف به طرز ناجوانمردانه استفاده نکنید. @Muay_Thai_martial_king1

موی تای چه نوع ورزشی است؟ ورزش موی تای (Muay Thai) یک ورزش رزمی است که در کشور تایلند ابداع شد و به تدریج در سراسر جهان پخش گردید. هرچند این ورزش از جهاتی مشابه بوکس است، اما به عنوان یک رشته ورزشی مجزا، قوانین مربوط به خود را دارد. موی تای یکی از نابودگرترین ورزش‌های رزمی به حساب می‌آید.

موی تای که به نام بوکس تای هم شناخته می‌شود، یک هنر یا ورزش رزمی است که در کشور تایلند به وجود آمد. برخلاف کیک بوکسینگ که ورزشکار فقط از ضربات مشت و پا استفاده می‌کند، موی تای تحت عنوان “هنر ۸ اندام” معروف است، چون ورزشکار این رشته از مشت، پا، آرنج، زانو و ساق پا بهره می‌گیرد (به صورت سنتی استفاده از سر هم برای ضربه زدن مجاز بود، اما آن را در مسابقات مدرن حذف کرده اند). تاریخ این ورزش به اواسط قرن شانزدهم باز می‌گردد و امروزه از محبوبیت فراوانی برخوردار است و مسابقات آن در سراسر جهان برگزار می‌شود. برخلاف بسیاری از هنر‌های رزمی که ورزش هم محسوب می‌شوند، بوکس تای هیچ یک از تأثیرات رزمی خود را از دست نداده است. موی تای یک ورزش ارتباطی کاملاً مؤثر و نابودگر است و تمام ورزشکاران این رشته باید در وزن ایده آلی باشند تا بتوانند در مسابقات شرکت کنند. علاوه بر اینکه خود ورزش موی تای از محبوبیت فراوانی برخوردار است، همچنین یکی از محبوب‌ترین سبک‌هایی به شمار می‌آید که ورزشکاران هنر‌های رزمی ترکیبی (MMA) تمرینات آن را به خاطر تکنیک‌های ضربه زنی و رژیم‌های تمرینی سخت گیرانه انجام می‌دهند. هدف موی تای در موی تای دو ورزشکار در پشت میله‌های رینگ بوکس قرار می‌گیرند. هدف آن‌ها در این مسابقه عبارت است از بردن بازی با ناک اوت کردن حریف (داور حریف را دارای نیروی کافی برای ادامه مبارزه نداند) یا برد مسابقه از طریق کسب امتیاز‌های بیشتر. ورزشکاران از مشت، پا، آرنج، زانو و ساق پا و همچنین بغل کردن حریف و تکنیک‌های گلاویز شدن برای ضربه زدن به یکدیگر و برنده شدن در مبارزه استفاده می‌کنند. علی رغم سرشت رزمی و جسمی شدید موی تای، مهارت‌های بسیاری در این ورزش وجود دارند که برای تبدیل شدن به یک مبارز حرفه‌ای و برنده شدن در مسابقات معتبر باید یاد گرفت. مبارزان و تجهیزات ورزشی موی تای