در ورزش رزمی « موی تای » از حرکات و ضربات « مشت ، آرنج ، زانو و لگد » به شکل ذیل استفاده میگیرد(نمایش عکس های بیشتردرادامه مطلب)
ــ ازساقهای پای : مانند چوبی بلند برای دفاع و ضربه زدن .
ــ از بازوهای دو دست : به عنوان دو شمشير برای دفاع کردن .
ــ از مشتها : برای کوبیدن و خرد کردن .
ــ از آرنج دستان : به عنوان ضربات نيزه .
بنابر تحقیقات و کشفیات تاریخ نگاران هنر موی در منطقه وسعیی از جنوب شرق اسیاکه شامل تایلند,کامبوج'لاووس,برمه و قسمتهایی از ویتنام که دارای اشتراکات متعددی در این هنر می باشند بوجود امده است
در دوران باستان که هنوز مرزها و تمایزات ملی گرایی وجه مشخصه این کشورها نبود هنر موی نیز چندان تفاوت های ظاهری در خود نداشت کما اینکه امروزه نیز نمیتوان تفاوتهای ساختاری قابل ملاحظه ای در ان دید.
این هنر رزمی در کامبوج به نام بوکاتور در برمه به نام لت وایی ودیگر کشورهای مذکور به اسامی سنتی خود نامیده می شوند.
https://telegram.me/SportsScienceandmuaythai
اساس و فلسفه وجودی هنر موی ریشه در سلحشوران دوران باستان در این منطقه دارد.در واقع این هنر رزمی در ابتدا در نتیجه ضروریات زندگی روزمره انسانهای نخستین در دفاع از بقای خود و خانواده و بعدها با تکامل انسان به مرحله یکجا نشینی در خدمت قبیله و روستا و شهر و در نهایت کشورش قرار گرفته است.
انسانهای ابتدایی نخستین کسانی بودند که در جدال برای بقا از سلاحهای خدادادی چون دندان'مشت'زانو'پا'ارنج'و فنون گلاویزی استفاده می کردند
بعدها با گسترش تمدنها و جنگ های قبیله ای استفاده از سلاحهای سرد و گرم مکملی برای استفاده از سلاحهای بدنی گردید.
تاریخچه هنر رزمی موی در منطقه سیام که بعدها با تغییر نام این کشور به تای لند این هنر نیز به موی تای یا بوکس تایلندی که در اروپا به تای بوکسینگ مشهور است نیز متاثر از این روند تاریخی است.
این هنر رزمی در دوران باستان به نام های( می سوی سوک )ودر دوران تاریخ میانه به (چای یوت)و در دوران مدرن به موی تای ملقب شده است.
حاکمان و پادشاهان در دوران های تاریخی متعدد از این هنر رزمی به شکل سبستماتیک و نظام مند در جنگ های خارجی و شورش های داخلی استفاده کرد و تا امروز نیز این روند در اشکال مختلف ادامه دارد بطوریکه امروزه نیز معبد(پوتاهی ساوا)در ایوتایا جایگاه پرورش و اموزش جنگاورانی است که از هنر موی در مواقع بحرانی استفاده کنند.
لازم به ذکر است که با توجه به اینکه هر کدام از کشورهای نامبرده خود را وارث این هنر رزمی میدانند در رقابتهایی که زیر نظر شورای المپیک اسیا oca (ایندورگیمز.سی گیمز.بیچ گیمز.ارافوراگیمز...)وioc(کمبت گیمز.ورلد گیمز.اسپورت اکورد و...)برگزار میگردد از کلمه موی به تنهایی استفاده میگردد و ترکیب موی تای فقط در رویدادهایی که توسط فدراسیون های جهانی این رشته برگزار میگردد استفاده و با نظر به اینکه دولتمردان تایلند با صرف هزینه و حمایت های همه جانبه در ابعاد جهانی باعث شهرت این ورزش گردیدند امروزه اصطلاح موی تای یا تای بوکسینگ رایج است.
@Muay_Thai_martial_king1
هنر موی در دوران تاریخی باستان و میانه به صورت (بوران) یا سنتی با ترکیبی از هنرهای شمشیر زنی قوم تای که به( موی کرابی) مشهور بود امیخته بود.
یعنی استفاده از ابزارها و سلاحهای سرد به همراه مشت و لگد و زانو و ارنج.
https://telegram.me/SportsScienceandmuaythai
معروفترین چهره و اسطوره در این زمینه در تاریخ قوم تای از جنگاوری به نام (تانجای فانخااو) نامبرده شده است که بعدها به( پرایا پیچای) یا سرباز شمشیر شکسته ملقب شد.
فردی که با تمرین موی کرابی و در دوران شاه تاکسین و در جنگ با مهاجمان برمه ای وقتی شمشیرش شکست با استفاده از ضربات وتکنیک های موی در جنگ پیروز شد.
و همچنین از مبارزی اسطوره ای در تاریخ قوم تای یاد می شود به نام (نای خانام تام) که در مبارزه دست خالی و در حضور پادشاه مهاجم برمه موفق به شکست ده تن از جنگاوران او می شود و باعث بازگشت غرور ملی قوم شکست خورده تای می گردد بطوریکه از حدود 500 سال پیش تا امروز هر ساله به افتخار این پیروزی روز 17 مارچ را روز ملی موی نام نهاده وجشن میگیرند.
پس از گذشت سالها و رواج همه جانبه و حمایت های پرشور حاکمان تای از این هنر رزمی در قالب مبارزات متعدد در سطح کشور و در استایل موی بوران یا موی کادچرگ(مبارزه با مشتهایی که از کنف پیچیده شده)بدون اعمال قوانین داوری امروزی ورینگ و پوشش های محافظتی مدرن امروز سرانجام رهبران این هنر رزمی پس از حوالی سالهای 1920 به بعد ضرورت جهانی کردن و مدرن کردن این هنر را احساس کردند و با مسافرت به کشورهای دیگر دست به ایجاد قوانین مدرنی در موی تای نمودند .
موی مدرن در مقابل موی بوران به نوعی ورزش و رقابت تبدیل شد.
موی مدرن خود در استایلهای اماتور و پروفشنال تقسیم شد.
@Muay_Thai_martial_king1