توشیتسوگو تاکاماتسو در 10ام مارس سال 1887 در هیوگوی ژاپن به دنیا آمد. در 9 سالگی پدرش او را نزد پدربزرگ مادری اش فرستاد تا آموزش هنرهای رزمی را آغاز کند. در جریان آن سال ها او در مکتب های مختلفی به درجه ی استادی رسید که آن ها را از پدربزرگش شینریوکن تودا و نیز اساتید دیگری چون ماتسوتارو ایشیتانی و یوشیتارو تادافوسا میزوتانی آموخته بود .در جوانی در مسابقات زیادی مقابل رزمی کاران دیگری از سبک های مختلف مبارزه کرد که در نتیجه ی آن مبارزات پرده ی گوش او سوراخ شد و شنوایی یکی از گوش های خود را از دست داد . در اواخر نوجوانی به چین رفت تا چند سالی را آنجا زندگی کند . در بیست سالگی دوباره به ژاپن برگشت و به کوهستانی نزدیک خانه اجدادی خود در ناحیه ای اطراف کوبه عزیمت کرد تا در آنجا سلامتی خود را دوباره به دست آورد و به تعلیم خود بپردازد . پس از اینکه سلامتی خود را بازیافت ، 10 سال بعد را به چین برگشت . در آن جا افراد زیادی را دید که در مبازرات متعددی شرکت کرده و تا سرحد مرگ با یکدیگر مبارزه می کردند. در سال 1919 او در کمک به خانواده ی کوکی برای احیا کردن هنر رزمی فراموش شده شان که کوکیشین ریو نام داشت ، نقش بسزایی ایفا کرد و در طی 30 سال بعدی به آن ها در گسترش کوکیشین ریو کمک کرد . در سال 1950 او تشکیلات مربوط به خانواده ی کوکی را ترک کرد و خود به تنهایی تمریناتش را ادامه داد . دو نفر از قدیمی ترین شاگردان او ، آکیموتو و کیمورا نیز با او همراه شدند. آکیموتو تا زمان فوتش در اوایل دهه ی 1960 همچنان یکی از شاگردان تاکاماتسو باقی ماند و کیمورا نیز تا زمان مرگ تاکاماتسو در دهه ی 1970 همچنان یکی از شاگردان او بود . تاکاماتسو در سال 1957، یوشیاکی هاتسومی که بعدها نام خود را به ماساکی هاتسومی تغییر داد را ملاقات کرد و به جای شاگرد خود ، یو انو تاکاشی، مسئولیت تعلیم این مرد جوان را برعهده گرفت . تاکاماتسو را " آخرین نینجای واقعی " دانسته اند که واقعا به میدان نبرد رفت و مانند یک نینجا مبارزه کرد. توشیتسو گوی جوان را نینجاهای توگاکوره - ریو از خاندان تودا در ایگای شمالی آموزش دادند و او بعدها هنگامی که همراه با بهترین استادان بوکس در اوایل دهه ی 1900 در چین زندگی و تحصیل می کرد ، عنوان ببر مغولی را به دست آورد . استاد تاکاماتسو در تمام دوران حیاتش، آموزش های نینجایی خود را همچون رازی حفظ کرد و در این کار چنان دقیق عمل کرد که وقتی همسایه هایش سوابق وی را در سال 1972 در آگهی ترحیمش خواندند، مبهوت شدند . توشیتسوگو تاکاماتسو در ماه می سال 1972 و در 84 سالگی دار فانی را وداع گفت ...

پدربزرگ نینجای جهان

هاتسومی حالا پدر بزرگ نینجاهای جهان، سوک رسمی است. آن‌چه که ما به‌عنوان نین‌ جوتسو می‌شناسیم پشتکار سوک و زحمات شاگردان هاتسومی به‌عنوان کارآموزان ابدی وفادار و عده‌ای نویسنده مشتاق است. در کشورمان زحمات و پشتکار پدر نینجای ایرانی استاد فرجی و شاگردان فداکار و دلسوز در قالب سنسی‌ها و نمایندگان باعث شناخت بهتر این ورزش رزمی شده است. شکل اجرا شده نین‌جوتسو امروزی خلاقیت هاتسومی جهت یک سو کردن ۹ مدرسه سنتی پیشین بوده است و سوک‌هاتسومی در درجه Dojo خودش طی سال‌های دراز با استفاده از تجربیات گذشته قوانین و شیوه‌های کاربردی نینجا را ایجاد کرده است. ● سوک ماساهاکی هاتسومی پیرمرد ۷۷ ساله ژاپنی (استاد بزرگ) ماساهاکی هاتسومی masahaki hatsumi: یکی از مشهورترین افراد در جهانی است که (نین جوتسو) کار می‌کند. در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰، غوغای (نینجا) بودن ایالات متحده را هم‌چون گردباد در هم نوردید. همان‌طور که هر کسی شاید تمایل به انداختن بمب‌های دودزا در پی آن ناپدید شده، یا نفوذ به دژ مستحکم دشمن و یا پوشیدن لباس سیاه‌ رنگ و حرکت مخفیانه و خزندی در تاریکی را نشان دهد، تب یادگیری نینجا در بین مردم نیز تقریباً این چنین بود. نمایش فیلم‌های غیرمستند از عملیات‌های نینجاها تحریکی برای این موضوعات شده بود. تقریباً یک شبه گروه‌های متعددی از اساتید رشته‌های مختلف از خانه‌های خود، بیرون می‌‌رفتند تا شاید بتوانند در پرتو نورافکن به وجود آمده خودی نشان بدهند. در حالی‌که اکثر این مربیان بی‌هنر در بازار داغ سعی در پائین کشیدن ستاره‌های این رشته و جانشینی آنها منازعه داشتند. فقط عده کمی از افراد به تمرینات واقعی در رشته خود پرداخته و برای تکمیل مهارت‌های هنرآموزان خود کار می‌کردند. این‌ها افرادی بودند که طوفان را پشت سر گذاشته و تا دهه ۹۰ توانسته بقای خود را حفظ کنند. یکی از آنها استاد ماساهاکی هاتسومی بوده و جامعه هنرهای رزمی، هنوز هم برای او اعتبار بالائی قائل است. سوک هاتسومی مدیر بین‌المللی بوجینکان دوجو مرکزی ژاپن می‌باشد در شهر نودا در دو دسامبر هزار و نهصد و سی و یک به دنیا آمد. ▪ نام‌های مبارز: یوشی‌کامی،تت‌زوسان، هیساسون و استاد بزرگ هاتسومی بنیان‌گذار و مدیریت هومبو دوجو بوجینکان (محل دینی، روحی و تمرینی) که در شهر نودا ژاپن را هم اکنون به عهده دارد و اداره اجرائی متصل به خانه پائین شهر وی می‌باشد. سوک با همسر دلخواهش ماریکو ازدواج کرد. مربی رقص معروف ژاپن بوده است ماریکو مسئول آزمون‌دان یک و دو بانوان در بوجینکان دوجوی مرکزی نیز می‌باشد. زنان که در این سبک فعالیت‌ می‌کنند را کونوایچی می‌نامد که در کشور ژاپن از محبوبیت خاصی برخوردار هستند. دکتر هاتسومی وارث ۹ نین جوتسوی سنتی از طرف استاد توشی‌تسوکوتاکاماتسو قبل از فوتش بوده است. گفته می‌شود که دکتر هاتسومی تنها دریافت کننده آموزش عمیق از تاکاماتسوی بزرگ در طی ۱۵ سال آخر عمر زندگی‌اش بوده است. در این ارتباط عمیق بین استاد و شاگرد وصف کردنیست چراکه ارتباط تاکاماسو و هاتسومی به مانند پدر و پسر بود. هم اکنون سوک هاتسومی با احترام واقعی و درونی زحمات سنسی تاکاموسو را ارج می‌دهد. در این ارتباط توسط استاد فرجی مسئول نین‌جوتسو در ایران فیلمی مستند از خاطرات و عکس‌های سوک‌ هاتسومی و استاد بزرگوار تاکاماسو در آرشیو بوجینکان دوجوی مرکزی در ایران تهیه شده است که علاقمندان می‌توانند این فیلم ترجمه شده را تهیه کنند. ▪ هاتسومی: از دانشگاه سی‌جی در توکیو فارغ‌التحصیل شد و رشته تحصیلی‌اش تئاتر بوده است و هم‌چنین پزشکی ارتوپد سنتی (دکتر استخوان) را آموخت. بعد از فارغ‌التحصیلی او یک کلینیک کوچک استخوان در خانه‌اش باز کرد و تمرینش را نیز در سال ۱۹۹۰ ادامه داد. او رویداد و سمینارهای سالانه تائی‌کائی (شیدوشی‌کای، دایکومی نینجا) را به منظور عرضه آموخته‌های خود به رزمی‌کاران سایر رشته‌های ورزشی به‌خصوص سبک نین‌جوتسو سراسر جهان ارائه می‌داد. استاد بزرگ هاتسومی نویسنده ۱۲ کتاب و بیش از ۴۲ نوار ویدیوئی از هنرهای نین‌جوتسو تهیه کرد. او تقریباً در هر مجله‌ای که وابسته به این موضوعات (نینجا و نین‌جوتسو) در ژاپن و سراسر دنیا بود حضور داشت. مقالات، مجلات و روزنامه‌های بی‌شماری درباره نین‌جوتسو دیده می‌شود و به‌صورت بسیار تولید می‌شود. او به طور مستقیم سری برنامه ۵۰ قسمتی تلویزیون که ”جی‌یا“ نامیده می‌شود نوشته و کارگردانی کرد و یکی از برنامه‌های تماشائی برای کودکان در ژاپن بود. یکی دیگر از توانائی‌های سوک او را به‌عنوان تاریخ‌شناسی هنرهای رزمی در انواع نقش‌ها و حرکت‌ها می‌داند. وی به‌عنوان مشاور مطمئن سعی در به تصویر کشیدن واقعیت‌های نین‌جوتسو نینجا همت گمارده و همیشه می‌گوید، این موارد باید به‌طور صحیح برپایه تاریخ مستند باشد. وی یک نمایشگاه خصوص البسه و ابزار نینجاها را در دوجوی خویش جهت آموزش مربیان

هنرجویان فراهم کرده است. او معاون نویسندگان مؤسسه گیلد در ژاپن بوده است. به‌عنوان سخنگو و شخصیت‌های مهم تلویزیونی در ژاپن شناخته شده است. وی نوازنده و خواننده هم است و یک زمانی گیتار می‌زد. برای چندین سال در کلوپ‌های شبانه ”درها“ به‌عنوان خواننده و نوازنده کار می‌کرد. دیواره‌های خانه او کلکسیونی برجسته از عکس‌ها می‌باشد که از طرف رئیس‌جمهور و رهبران خیلی از کشورهای جهان امضاء شده است و همراه با جوایز می‌باشد. گواهینامه‌ەا و درجات افتخارآمیز که از طرف بعضی سازمان‌های نخبگان دریافت کرده است. در میان این افتخارات مدارکی مانند علوم انسانی و فلسفه از آمریکا، درجه افتخاری تگزاس، عنوان پادشاهی از آلمان، استاد سال مجله کمربند سیاه، شهروندی افتخاری ایالت تگزاس و شهرهای لس‌آنجلس، کالیفرنیا، آتلانتا، جورجیا، دوبلین، ایرلند می‌باشد هم‌چنین مدالی افتخاری و اثری از هنرمندان ایرانی (قالیچه دست‌بافت ایرانی) از طرف کشورمان ایران در سال ۱۳۷۷ شمسی توسط استاد اکبر فرجی بنیانگذار نین‌جوتسو در ایران به وی تقدیم شده است. در سال ۲۰۰۰ سوک بالاترین افتخار جایزه فرهنگی را دریافت کرد که امپراطور ژاپن برای هنرهای رزمی سراسر جهان قرار داده بود. لیست شرکت کنندگان برای این کسب این افتخار طولانی بود و هر ماه بیشتر بیشتر می‌شود. ولی زحمات و پشتکار سوک هاتسومی برگزاری دوره‌های بین‌المللی Taikai (تای‌کائی) سفر کردند به نقاط مختلف دنیا و تعلیم تربیت هزاران نین‌جوتسو کار در جهان و معرفی نین‌جوتسو اصیل ژاپنی از طریق شاگردانش امر مهمی در انتخاب وی و سابقه‌های هنرهای رزمی او بود. هاتسومی پسر ۷ ساله بود پدرش اولین شمشیر چوبی‌اش را به او داد و آن‌جا هنرهای رزمی‌اش را شروع کرد. تمرین با تیغه‌های که از چوب ساخته شده بود و پدرش به او خیلی افتخار می‌کرد. در اواخر دهه ۱۹۳۰ بود که یک روز زندگی معنوی هنرهای رزمی شروع شد. همان پسر جوان بزرگ شد و آموزش‌هایش در تمرین‌ هنرهای رزمی ژاپن تکمیل کرد. او عشق و شور داشت. هرچیزی را مطالعه می‌کرد او می‌توانست جودو، کندو، کاراته، آی‌کی‌دو، اکیتووان کاراته و جوکن‌دو را انجام دهد. در این زمان ۲۰ ساله بود که چهارمین درجه کمربند سیاه را در جودو گرفت در ۱۹۵۱ این درجه بسیار بالا برای شاگرد جوان ورزش‌های رزمی ژاپن بود. او از خود گذشته، شجاع و بیشتر از آن سنی بود که نشان می‌داد. بعد از جنگ مدتی از هنرهای رزمی فاصله گرفت. در طی اواخر سال‌های نوجوانی‌اش به بوکس غربی و فوتبال آمریکائی روی‌ آورد. دنیای شخصی که عاشق بود فراموش کرد و دوباره به هنرهای رزمی برگشت. وی دنبال چیزی می‌گشت کاملاً مطمئن نبود که چه می‌خواهد اما به نظر می‌رسید سر رشته زندگی‌اش را گم کرده است. به‌تدریج خودش را در ردپای قدم‌های مرد بزرگی پیدا کرد که زندگی‌اش را تغییر داد و هنرهای رزمی جدیدی را یاد گرفت. توشی تسوکا تاکاماتسو آخرین نینجا زنده واقعی بود. استاد تاکاماتسو زیر پر و بال هاتسومی را گرفت در طی ۱۵ سال راز ۹ مدرسه سنتی نین‌جوتسو را به او آموخت و بعد فوت کرد. تاکاماتسو در ۲ آوریل ۱۹۷۲ در سن ۸۵ سالگی فوت کرد. اگرچه در سن ۸۵ سالگی او آموزش را کنار گذاشت، ولی آموزش خصوصی را به هاتسومی ادامه داد. در قبرستان کومورا را نزدیک نیرا سوزانده شد هاتسومی به مانند یک پسر واقعی به استاد خویش خدمتگذاری می‌کرد و راه رسم آئین سلحشوری (هاکاکوره) را با دقت اجرا می‌کرد. امروزه شاگردان سوک در سراسر دنیا این روند و شیوه‌های آموزشی هاتسومی را در قالب بوجین‌کان شناخته و سعی در ترویج درست و اساسی این مکتب دارند. استاد هاتسومی شاگردان بسیاری در خارج از ژاپن تربیت کرده است که مشغول به تدریس بودا تای جوتسو (نین‌جوتسو) این هنر باستانی می‌باشند. ▪ مصاحبه با سوک هاتسومی به منظور آگاهی از طریقت نین‌جوتسو: استعداد بدون تلاش هیچ است ـ تقریباً ۲۰ سال از وقتی که برای تدریس به ایالات متحده آمدید می‌گذرد شما در روش آموزشی آمریکائی‌ها چه تفاوت‌هائی را ملاحظه کردید؟ وقتی برای بار اول این‌جا آمدم غوغای نینجا بودن به وجود آمده بود هر کسی فکر می‌کرد نین‌جوتسو چیزی اسرارآمیزی است و به تدریج با تلاش فراوان این دیدگاه را تصحیح می‌کردم. نین‌جوتسو، واقعاً یک هنر ناب و ا صیل رزمی است به همین دلیل بود که نام نین‌پوتای‌جوتسو را به بودو تای جوتسو تغییر دادم، آنها کاملاً شبیه هم‌اند می‌توان گفت که نین‌پو فرمی از بودو است و نین‌جوتسو عصاره برتر رزمی است. ـ از وقتی که سن‌سی تاکاماتسو این رشته را به شما واگذار کرده است این هنر چه‌قدر تحول داشته؟ تحولی نداشته است هنوز هم مثل اولش زنده است و در این مورد فقط واقعیت وجودی آن حفظ شده این دو سبک دو چیز کاملاً شبیه هم‌اند. به نظر می‌آید که دارند تغییر می‌کنند ولی آنها شکل خود را حفظ می‌کنند شکل آن سخن می‌گویند و حتی یک زمانی نظریه تکمیل شده است. اما آن‌چه زیربنای زندگی

بشری است تغییر نکرده و تکامل بیشتری ندارند. این‌که من دوجو را تعریف می‌نمایم آن است که این رشته را جای قوی شده نمی‌دانم بلکه آن را فرصتی برای ریاضت کشیدن می‌دانم. جائی که شما به آن‌چه انجام داده‌اید رجوع کرده و به آن می‌اندیشید و مثل یک انسان واقعی زندگی می‌کنید بنابراین افراد نباید در مورد موضوع دوجو دچار سوءتفاهم شوند آنها باید بی‌رنگ و ریا شوند. شما هر کجا باشید هر روزتان یک دوجو واقعی است. تحول باید در نگرش به نوع زندگی به وجود آید. خلاقیت در نین‌جوتسو نوعی شیوه و اجرای فن است نه در ماهیت این رشته می‌تواند تأثیر بگذارد و نه در قلب‌های نینجاها این اشتباه است که به گل درخت بگویم و به درخت جنگل. ـ ما اغلب می‌شنویم شما می‌فرمائید هنرهای رزمی در مورد عشق و زندگی است در حالی‌که دیدگاه و درک عموم از این‌ها خشونت است شما چگونه این دو چیز را به هنرهای رزمی ربط می‌دهید؟ بله این‌ها همان چیزهائی است که هر شخص جدی و سلیم‌النفس باید در زندگی خود آن را به انجام برساند. اشتباه است تصور شود که اگر رشته‌های رزمی بیاموزد خیلی بیگانه با مسائل انسانی خواهید بود یا این‌که شبیه یک جانور وحشی خواهید شد. خدمتگزاری شیوه دورنی یک نینجای واقعی و اسطوره‌ای است (نویسنده) نین‌جوتسو تنها راهی برای نشان دادن قدرت و جنگیدن در خیابان‌ها نیست. احترام ثمره عشق است، می‌آموزیم تا با عشق بیاموزیم، نین‌جوتسو یک خانواده بزرگ است (نویسنده) ـ در مورد علت این‌که همه ساله یک دیدار تائی‌کائی برگزار می‌کنید توضیحی می‌فرمائید؟ به خاطر این‌که مردم در مورد رشته رزمی من کمی بیشتر بدانند به دور دنیا سفر می‌کنم و سعی می‌کنم با ساده‌ترین روش‌ها بهترین نتیجه را دریافت کنم. ـ چرا در سیستم آموزشی خود سیستم مرتبه‌بندی کمربند سیاه از دان ۱ تا ۱۱ را به سیستم ۱۵ تائی تغییر دادند؟ این چیز جدیدی نیست. سال‌ها پیش نیز این چنین بود. ولی قدیم‌ها افرادی که دان ۱۱ داشتنه باشند نداشتیم. امروز سعی در به نظم کشیدن درجات و رتبه را داریم تا اشخاص سودجو نتوانند با شیوه‌های آلوده دان‌های بی‌ارزش و بیهوده مردم را گمراه کنند. تخصص و ممارست در تمرینات و کسب تجربیات ارزنده داشتن حسن وفاداری و حسن خلق ارتقاء را در نین‌جوتسو به وجود آورد. ـ فکر می‌کنید در آینده رشته‌ هنری‌تان به چه سمت و سوئی خواهد رفت؟ اگر بیشتر از این هم پیشرفت نکند مهم نیست اگر فقط یک نفر از این رشته هم داشته باشیم کفایت می‌کند منظور این است که یک فرد عالی و کامل داشته باشیم ما نیازی به افراد زیاد، تهی مغز و خودخواه نداریم. همان‌طور که هر کشوری فقط تنها یک رئیس‌جمهور دارد. کیفیت در تعداد نفرات نیست بلکه کیفیت در پشتکار و اتحاد نین‌جوتسوکاران است. (نویسنده) ـ جنبه تشویقی روش تدریس شما چیست؟ اگر مردم به طبیعت نگاه کنند می‌بینند زیباست افرادی که از این طبیعت انسانی برخوردار باشند (زیبائی‌پرستی) در وجودشان جمع‌آوری شده و هنگام دیدن چیزهای زیبا به شگفتی می‌افتند من هوادار آن هستم و اگر شما از این دیدگاه به هنرهای رزمی بنگرید و در مورد آن حرف بزنید چیزی به زیبائی اضافه نکرده‌اید بلکه تنها چند کلمه حرف زده‌اید. تشویق برای هنرجویان نینجا تنها دادن درجه و ارتقاء رتبه نیست بلکه یک نینجا باید بدون تشویق و بدون هیچ‌گونه توقع خاصی از استادش به مسیر خودش ادامه بدهد. ـ آیا در میان نین‌جوتسو که در ایالات متحده بیان می‌شود با آن‌چه در سایر نقاط دنیا تدریس می‌شود تفاوتی می‌بینید؟ نه آنها همگی مثل هم‌اند. تنها در نحوه و شیوه آموزش تفاوتی بسیار کمی وجود دارد. آن هم با تمرین برگزاری سمینارها برطرف می‌شود. ـ شما از آنها که به بوجین‌کان روی می‌آورند و یا در سمینارهای فنی (تی‌کای) و پس از خاتمه دوره‌ها از آن خارج می‌شوند، چه می‌خواهید و چه توقعی دارید؟ من از آنها توقع دارم دیدگاه‌ها و تفکر بد خود را رها کنند تا دل و جان آنها نورانی و با صفا شود. نین‌جوتسو یک هنر است و هنرمند باشرف همیشه یک هنرمند باقی می‌ماند. نینجا احترام را ثمره عشق می‌داند و هرگز تنها به دنبال اثبات خودش نیست زندگی می‌کند تا بهتر خدمت کند (نویسنده) امروز نمی‌توان نام هر کس را استاد گذاشت در انتخاب معلم دقت کنید ببینید چه‌قدر معلم شما در طول دوره آموزشی خویش موفق بوده چه جایگاهی را در انسانیت به‌دست آورده و هم اکنون روند موفقیت را خالصانه به‌دست می‌آورد یا با سیاست و نیرنگ، فراموش نکنید بهترین سیاست در ورزش صداقت است. www.ninjutsu.ir www.ninjutsu-iran.com برداشتی از کتاب (سوک هاتسومی از نگاه من) نویسنده و گردآورنده: اکبر فرجی

چرا دختران ایرانی نینجا می شوند؟

در دهه ۱۰۲۰ میلادی راهبان بودایی چین دانش پزشکی و دکترین جنگی خود را که بسیاری از آن‌ها از هند ریشه گرفته و در تبت و نقاط مختلف چین تکامل یافته بود و روش‌های رزمی خود را به راهبان جنگجوی ژاپنی و اولین گروه های نینجا آموختند.  خدمت سربازی در ایران برای مردان تا 18 ماه طول می کشد و جوانان از سن 18 سال باید به خدمت سربازی بروند. از اینرو آموزش زنان نینجا در ایران می تواند گزینه ای برای استفاده از دختران جوان و زنان در دفاع از خود و نشان دادن استعداد و توانایی فیزیکی آنها باشد. در رسانه های خارجی در باره نینجاهای ایران مطالب زیادی درج شده است و گاهی رسانه ها با تیترهای ظالمانه ای بسراغ نینجاهای ایران می روند. یکی از ورزشکاران نینجا در رابطه با مقاله منتشره در«رویترز» گفت:« گزارشگران رویترز برای ما مشکلات زیادی دامن زدند. تیتر نادرستی که در مقاله آژانس خبری معتبری مانند رویترز درج شد، شانس ما برای شرکت در مسابقات قهرمانی و نمایشی در کشورهای مختلف را به صفر رساند. در نظر ما«نینجوتسو» فقط یک هنر رزمی است. رویترز با گستاخی زیاد به ما تهمت زد که قابل بخشش نیست». در هنر رزمی نینجوتسو، پنهان شدن در کوه، صعود و پریدن و غافلگیر کردن بی صدای رقیب، استفاده از سلاح های مختلف را در بر می گیرد. به گفته یکی از مربیان،این روزش رزمی به دلیل دستیابی به تعادل بین ذهن و بدن برای زنان جذاب است. مهمترین نکته در نینجوتسو- احترام، فروتنی و تواضع است.

نینجای ایرانی  آقای وحید اکبری نماینده رسمی سبک دارنده حکم شودان نینجا از بوجینکان دوجو ژاپن  در مصاحبه با خبرنگاراسپوتنیک به چند سوال در این خصوص پاسخ داد. پرسش:چطور به فکر تان رسید که چنین کلوبی در ایران تاسیس کنید؟ پاسخ:ورزش نینجا همیشه مورد پسند جوانان و نوجوانان ایرانی بود و داشتن مهارت هایی همچون دفاع شخصی، استفاده از سلاح های مختلف، پارکور، مبارزه، آکروبات و… که در رشته نینجوتسو وجود دارد یکی از خواسته های با اهمیت برای جوانان و نوجوانان بود وهست، بر همین اساس بنده که آموزش های نینجا فراگرفته بودم و از طرفی هم روزانه با علاقه ی جوانان و نوجوانان  برای کسب این مهارت ها روبه رو می شدم تصمیم شخصی ام بر این شد که خواسته ی استادم را عملی کنم و با استفاده از راهنمایی ایشان  شرایطی را برای آموزش این رشته به صورت آکادمیک برای علاقه مندان ایجاد نمایم.   پرسش:دلیل علاقه خانمهای ایرانی به این ورزش چیست؟ پاسخ:به نظرم جدای از جذابیت های بصری این رشته و توامندی که بدون درنظر گرفتن جنسیت و یا محدودیت های فیزیکی برای هنرجویان این رشته فراهم می سازد، تمرین در این هنر رزمی از آن جهت که با هنجارهای اجتماعی جمهوری اسلامی ایران تناقضی ندارد (بحث پوشش و حجاب برای بانوان) و این امکان را برای بانوان ایرانی ایجاد میکند که در فضاهای آزاد شهری و طبیعی همچون پارک ها، کوه ها و…. بدون عبور از قانون تمرین کرده و مهارت های دلخواه خود را آموزش ببینند برای خانم های ایرانی علاقه مندی خاصی را ایجاد نموده است. پرسش:آنها از تجربیات رزمی در چه مواردی استفاده می کنند؟ پاسخ:یادگیری  هنرهای رزمی نینجا برای بانوان؛ جدای از توانمندی دفاع از خود و خانواده یشان، فضایی برای  نشان دادن مهارت ها و قابلیت های بانوان ایرانی در محیط ورزشی  و اجتماعی؛ در داخل و  سطح بین المللی را برایشان فراهم کرده است. پرسش:  آز آنجایی که مشخص شد خانم های ایرانی هیچ مانعی برای عضویت در کلوب نینجا ندارند، به نظر شما این چه پیامی می تواند باشد؟ آیا این امر می تواند نشانه آن باشد که خانم های ایرانی واقع بسیار فعال هستند، از جمله در عرصه ورزشی و  نسبت به خانم های دیگر در خاور میانه از مقام و موقعیتی والا برخوردار هستند و از هیچ حقی محروم نیسنند؟  پاسخ:همانطور که عرض کردم یکی از دلایل علاقه مندی بانوان ایرانی به هنر نینجا نداشتن مغایرت با قوانین جمهوری اسلامی ایران است ازین رو که این امکان را برای آنان فراهم می کند که بدون عبور از قوانین یاد بگیرند، تمرین کنند،یاد بدهند و پیشرفت کنند، یکی از مسایلی که بانوان ایرانی در رشته های دیگر ورزشی ممکن است با آن دست و پنجه نرم کنند تعارض در حفظ پوشش با حضور در انظار عمومی جامعه اسلامی- ایرانی است. که با توجه به ماهیت هنر نین جوتسو در پنهان نگه داشتن هویت یک نینجا ؛ پوشاندن چهره، بدن و مخفی نمودن هویت هنرجو، دیگر تعارض و تناقضی با قوانین وجود نخواهد داشت. اگر  منظور شما از قسمت دوم سوالتان آزادی های اجتماعی و حقوق مدنی بانوان ایرانی است باید عرض کنم در مورد آزادی های اجتماعی و برخورداری از حقوق مدنی و انسانی نمی توان به صرف امکان حضور در یک رشته ورزشی خاص و یا حضور در یک گروه خاص اعلام نظر نمود و باید در یک نظر سنجی عمومی از  بانوان ایرانی این موضوع را جویا شد. اکبر فرجی اولین باشگاه نینجوتسور را در ایران تأسیس کرد. اکبر فرجی ورزش نینجوتسو را به ایرانیان معرفی کرد. اولین مرکز آموزش نینجوتسو (بوجین کان دوجو نین جوتسو) زمستان ۱۳۶۹ در شهر کرج گشایش یافت. ورزش نینجوتسو در ایران برای اولین بار زیر نظر فدراسیون کاراته، به ثبت رسید که در سال‌های اخیر، این ورزش از محبوبیت چشمگیری در بین مردم برخوردار شده‌ است. در کلاس های فشرده به بالا بردن مهارتهای علمی و تئوری هنرجویان توجه می شود. یکی از درس های مهم نینجوتسو-خونسردی و آرامش» است. مردها «نینجاس» و زن ها «کونوی چی» نامیده می شوند. در واقع نینجوتسو هنر نامرئی شدن است. هنر رزمی نینجوتسو را می توان یک نوع دارو مانند زهر مار دانست که هم خطرناک است و هم شفابخش. زنانی که به این ورزش می پردازند معتقدند که این هنر رزمی حس انضباط و افزایش ارزش خود را به آنها هدیه می کند. یکی از شاگردان نینجوتسو گفت:«در اینجا احساس آزادی می کنیم. ما این هنر رزمی را فلسفه زندگی می دانیم. زیرا به ما کمک می کند سختی های زندگی را بهتر تحمل کنیم، صبور باشیم، قوی باشیم و در همه چیز انضباط را رعایت کنیم. نینجوتسو، هنر معنوی است و ما قصد نداریم خارج از کلاس با کسی درگیر بشویم». باشگاه های نینجوتسو در شهرهای مختلف ایران- اصفهان، تهران، خوزستان، ایلام، همدان، مازندران، کرمانشاه، فارس و دیگر شهرهای ایران دایر است.