بشری است تغییر نکرده و تکامل بیشتری ندارند. اینکه من دوجو را تعریف مینمایم آن است که این رشته را جای قوی شده نمیدانم بلکه آن را فرصتی برای ریاضت کشیدن میدانم. جائی که شما به آنچه انجام دادهاید رجوع کرده و به آن میاندیشید و مثل یک انسان واقعی زندگی میکنید بنابراین افراد نباید در مورد موضوع دوجو دچار سوءتفاهم شوند آنها باید بیرنگ و ریا شوند. شما هر کجا باشید هر روزتان یک دوجو واقعی است. تحول باید در نگرش به نوع زندگی به وجود آید. خلاقیت در نینجوتسو نوعی شیوه و اجرای فن است نه در ماهیت این رشته میتواند تأثیر بگذارد و نه در قلبهای نینجاها این اشتباه است که به گل درخت بگویم و به درخت جنگل.
ـ ما اغلب میشنویم شما میفرمائید هنرهای رزمی در مورد عشق و زندگی است در حالیکه دیدگاه و درک عموم از اینها خشونت است شما چگونه این دو چیز را به هنرهای رزمی ربط میدهید؟
بله اینها همان چیزهائی است که هر شخص جدی و سلیمالنفس باید در زندگی خود آن را به انجام برساند. اشتباه است تصور شود که اگر رشتههای رزمی بیاموزد خیلی بیگانه با مسائل انسانی خواهید بود یا اینکه شبیه یک جانور وحشی خواهید شد. خدمتگزاری شیوه دورنی یک نینجای واقعی و اسطورهای است (نویسنده) نینجوتسو تنها راهی برای نشان دادن قدرت و جنگیدن در خیابانها نیست. احترام ثمره عشق است، میآموزیم تا با عشق بیاموزیم، نینجوتسو یک خانواده بزرگ است (نویسنده)
ـ در مورد علت اینکه همه ساله یک دیدار تائیکائی برگزار میکنید توضیحی میفرمائید؟
به خاطر اینکه مردم در مورد رشته رزمی من کمی بیشتر بدانند به دور دنیا سفر میکنم و سعی میکنم با سادهترین روشها بهترین نتیجه را دریافت کنم.
ـ چرا در سیستم آموزشی خود سیستم مرتبهبندی کمربند سیاه از دان ۱ تا ۱۱ را به سیستم ۱۵ تائی تغییر دادند؟
این چیز جدیدی نیست. سالها پیش نیز این چنین بود. ولی قدیمها افرادی که دان ۱۱ داشتنه باشند نداشتیم. امروز سعی در به نظم کشیدن درجات و رتبه را داریم تا اشخاص سودجو نتوانند با شیوههای آلوده دانهای بیارزش و بیهوده مردم را گمراه کنند. تخصص و ممارست در تمرینات و کسب تجربیات ارزنده داشتن حسن وفاداری و حسن خلق ارتقاء را در نینجوتسو به وجود آورد.
ـ فکر میکنید در آینده رشته هنریتان به چه سمت و سوئی خواهد رفت؟
اگر بیشتر از این هم پیشرفت نکند مهم نیست اگر فقط یک نفر از این رشته هم داشته باشیم کفایت میکند منظور این است که یک فرد عالی و کامل داشته باشیم ما نیازی به افراد زیاد، تهی مغز و خودخواه نداریم. همانطور که هر کشوری فقط تنها یک رئیسجمهور دارد. کیفیت در تعداد نفرات نیست بلکه کیفیت در پشتکار و اتحاد نینجوتسوکاران است. (نویسنده)
ـ جنبه تشویقی روش تدریس شما چیست؟
اگر مردم به طبیعت نگاه کنند میبینند زیباست افرادی که از این طبیعت انسانی برخوردار باشند (زیبائیپرستی) در وجودشان جمعآوری شده و هنگام دیدن چیزهای زیبا به شگفتی میافتند من هوادار آن هستم و اگر شما از این دیدگاه به هنرهای رزمی بنگرید و در مورد آن حرف بزنید چیزی به زیبائی اضافه نکردهاید بلکه تنها چند کلمه حرف زدهاید. تشویق برای هنرجویان نینجا تنها دادن درجه و ارتقاء رتبه نیست بلکه یک نینجا باید بدون تشویق و بدون هیچگونه توقع خاصی از استادش به مسیر خودش ادامه بدهد.
ـ آیا در میان نینجوتسو که در ایالات متحده بیان میشود با آنچه در سایر نقاط دنیا تدریس میشود تفاوتی میبینید؟
نه آنها همگی مثل هماند. تنها در نحوه و شیوه آموزش تفاوتی بسیار کمی وجود دارد. آن هم با تمرین برگزاری سمینارها برطرف میشود.
ـ شما از آنها که به بوجینکان روی میآورند و یا در سمینارهای فنی (تیکای) و پس از خاتمه دورهها از آن خارج میشوند، چه میخواهید و چه توقعی دارید؟
من از آنها توقع دارم دیدگاهها و تفکر بد خود را رها کنند تا دل و جان آنها نورانی و با صفا شود. نینجوتسو یک هنر است و هنرمند باشرف همیشه یک هنرمند باقی میماند. نینجا احترام را ثمره عشق میداند و هرگز تنها به دنبال اثبات خودش نیست زندگی میکند تا بهتر خدمت کند (نویسنده) امروز نمیتوان نام هر کس را استاد گذاشت در انتخاب معلم دقت کنید ببینید چهقدر معلم شما در طول دوره آموزشی خویش موفق بوده چه جایگاهی را در انسانیت بهدست آورده و هم اکنون روند موفقیت را خالصانه بهدست میآورد یا با سیاست و نیرنگ، فراموش نکنید بهترین سیاست در ورزش صداقت است.
www.ninjutsu.ir
www.ninjutsu-iran.com
برداشتی از کتاب (سوک هاتسومی از نگاه من) نویسنده و گردآورنده: اکبر فرجی
در دهه ۱۰۲۰ میلادی راهبان بودایی چین دانش پزشکی و دکترین جنگی خود را که بسیاری از آنها از هند ریشه گرفته و در تبت و نقاط مختلف چین تکامل یافته بود و روشهای رزمی خود را به راهبان جنگجوی ژاپنی و اولین گروه های نینجا آموختند.
خدمت سربازی در ایران برای مردان تا 18 ماه طول می کشد و جوانان از سن 18 سال باید به خدمت سربازی بروند. از اینرو آموزش زنان نینجا در ایران می تواند گزینه ای برای استفاده از دختران جوان و زنان در دفاع از خود و نشان دادن استعداد و توانایی فیزیکی آنها باشد.
در رسانه های خارجی در باره نینجاهای ایران مطالب زیادی درج شده است و گاهی رسانه ها با تیترهای ظالمانه ای بسراغ نینجاهای ایران می روند. یکی از ورزشکاران نینجا در رابطه با مقاله منتشره در«رویترز» گفت:« گزارشگران رویترز برای ما مشکلات زیادی دامن زدند. تیتر نادرستی که در مقاله آژانس خبری معتبری مانند رویترز درج شد، شانس ما برای شرکت در مسابقات قهرمانی و نمایشی در کشورهای مختلف را به صفر رساند. در نظر ما«نینجوتسو» فقط یک هنر رزمی است. رویترز با گستاخی زیاد به ما تهمت زد که قابل بخشش نیست».
در هنر رزمی نینجوتسو، پنهان شدن در کوه، صعود و پریدن و غافلگیر کردن بی صدای رقیب، استفاده از سلاح های مختلف را در بر می گیرد. به گفته یکی از مربیان،این روزش رزمی به دلیل دستیابی به تعادل بین ذهن و بدن برای زنان جذاب است. مهمترین نکته در نینجوتسو- احترام، فروتنی و تواضع است.
نینجای ایرانی
آقای وحید اکبری نماینده رسمی سبک دارنده حکم شودان نینجا از بوجینکان دوجو ژاپن در مصاحبه با خبرنگاراسپوتنیک به چند سوال در این خصوص پاسخ داد.
پرسش:چطور به فکر تان رسید که چنین کلوبی در ایران تاسیس کنید؟
پاسخ:ورزش نینجا همیشه مورد پسند جوانان و نوجوانان ایرانی بود و داشتن مهارت هایی همچون دفاع شخصی، استفاده از سلاح های مختلف، پارکور، مبارزه، آکروبات و… که در رشته نینجوتسو وجود دارد یکی از خواسته های با اهمیت برای جوانان و نوجوانان بود وهست، بر همین اساس بنده که آموزش های نینجا فراگرفته بودم و از طرفی هم روزانه با علاقه ی جوانان و نوجوانان برای کسب این مهارت ها روبه رو می شدم تصمیم شخصی ام بر این شد که خواسته ی استادم را عملی کنم و با استفاده از راهنمایی ایشان شرایطی را برای آموزش این رشته به صورت آکادمیک برای علاقه مندان ایجاد نمایم.
پرسش:دلیل علاقه خانمهای ایرانی به این ورزش چیست؟
پاسخ:به نظرم جدای از جذابیت های بصری این رشته و توامندی که بدون درنظر گرفتن جنسیت و یا محدودیت های فیزیکی برای هنرجویان این رشته فراهم می سازد، تمرین در این هنر رزمی از آن جهت که با هنجارهای اجتماعی جمهوری اسلامی ایران تناقضی ندارد (بحث پوشش و حجاب برای بانوان) و این امکان را برای بانوان ایرانی ایجاد میکند که در فضاهای آزاد شهری و طبیعی همچون پارک ها، کوه ها و…. بدون عبور از قانون تمرین کرده و مهارت های دلخواه خود را آموزش ببینند برای خانم های ایرانی علاقه مندی خاصی را ایجاد نموده است.
پرسش:آنها از تجربیات رزمی در چه مواردی استفاده می کنند؟
پاسخ:یادگیری هنرهای رزمی نینجا برای بانوان؛ جدای از توانمندی دفاع از خود و خانواده یشان، فضایی برای نشان دادن مهارت ها و قابلیت های بانوان ایرانی در محیط ورزشی و اجتماعی؛ در داخل و سطح بین المللی را برایشان فراهم کرده است.
پرسش: آز آنجایی که مشخص شد خانم های ایرانی هیچ مانعی برای عضویت در کلوب نینجا ندارند، به نظر شما این چه پیامی می تواند باشد؟ آیا این امر می تواند نشانه آن باشد که خانم های ایرانی واقع بسیار فعال هستند، از جمله در عرصه ورزشی و نسبت به خانم های دیگر در خاور میانه از مقام و موقعیتی والا برخوردار هستند و از هیچ حقی محروم نیسنند؟
پاسخ:همانطور که عرض کردم یکی از دلایل علاقه مندی بانوان ایرانی به هنر نینجا نداشتن مغایرت با قوانین جمهوری اسلامی ایران است ازین رو که این امکان را برای آنان فراهم می کند که بدون عبور از قوانین یاد بگیرند، تمرین کنند،یاد بدهند و پیشرفت کنند، یکی از مسایلی که بانوان ایرانی در رشته های دیگر ورزشی ممکن است با آن دست و پنجه نرم کنند تعارض در حفظ پوشش با حضور در انظار عمومی جامعه اسلامی- ایرانی است. که با توجه به ماهیت هنر نین جوتسو در پنهان نگه داشتن هویت یک نینجا ؛ پوشاندن چهره، بدن و مخفی نمودن هویت هنرجو، دیگر تعارض و تناقضی با قوانین وجود نخواهد داشت. اگر منظور شما از قسمت دوم سوالتان آزادی های اجتماعی و حقوق مدنی بانوان ایرانی است باید عرض کنم در مورد آزادی های اجتماعی و برخورداری از حقوق مدنی و انسانی نمی توان به صرف امکان حضور در یک رشته ورزشی خاص و یا حضور در یک گروه خاص اعلام نظر نمود و باید در یک نظر سنجی عمومی از بانوان ایرانی این موضوع را جویا شد.
اکبر فرجی اولین باشگاه نینجوتسور را در ایران تأسیس کرد.
اکبر فرجی ورزش نینجوتسو را به ایرانیان معرفی کرد. اولین مرکز آموزش نینجوتسو (بوجین کان دوجو نین جوتسو) زمستان ۱۳۶۹ در شهر کرج گشایش یافت. ورزش نینجوتسو در ایران برای اولین بار زیر نظر فدراسیون کاراته، به ثبت رسید که در سالهای اخیر، این ورزش از محبوبیت چشمگیری در بین مردم برخوردار شده است.
در کلاس های فشرده به بالا بردن مهارتهای علمی و تئوری هنرجویان توجه می شود. یکی از درس های مهم نینجوتسو-خونسردی و آرامش» است. مردها «نینجاس» و زن ها «کونوی چی» نامیده می شوند. در واقع نینجوتسو هنر نامرئی شدن است. هنر رزمی نینجوتسو را می توان یک نوع دارو مانند زهر مار دانست که هم خطرناک است و هم شفابخش. زنانی که به این ورزش می پردازند معتقدند که این هنر رزمی حس انضباط و افزایش ارزش خود را به آنها هدیه می کند.
یکی از شاگردان نینجوتسو گفت:«در اینجا احساس آزادی می کنیم. ما این هنر رزمی را فلسفه زندگی می دانیم. زیرا به ما کمک می کند سختی های زندگی را بهتر تحمل کنیم، صبور باشیم، قوی باشیم و در همه چیز انضباط را رعایت کنیم. نینجوتسو، هنر معنوی است و ما قصد نداریم خارج از کلاس با کسی درگیر بشویم».
باشگاه های نینجوتسو در شهرهای مختلف ایران- اصفهان، تهران، خوزستان، ایلام، همدان، مازندران، کرمانشاه، فارس و دیگر شهرهای ایران دایر است.
دکتر ماساکی هاتسومی.استاد بزرگ
وارث 9 مکتب نین جوتسو و بنیانگذار بوجینکان دوجو
تولد: 2 دسامبر 1931
محل تولد:ژاپن شهر نودا ناحیه ی چیبا
آغار یادگیری هنرهای رزمی:7 سالگی
استاد بزرگ ماساکی هاتسومی بنیان گذار و مدیر بین المللی بوجینکان دوجو است.دوجوی اصلی (هنبو دوجو) یا بوجیندن(قصر الهی) همراه با دفتر مدیریت که به آن متصل شده در محل تولد سوکه قرار دارد.او متاهل است و همسر او یکی از بزرگترین مربیان رقص ژاپنی و همچنین دارنده ی کمربند دان 10 از خود سوکه است. دکتر ماساکی هاتسومی وارث 9 مکتب نین جوتسو است که آنها را از "توشیتسوگو تاکاماتسو"(آخرین نینجای تاریخ) در سال 1970 دو سال قبل از مرگ تاکاماتسو دریافت کرده است.گفته میشود دکتر هاتسومی تنها کسی بوده که تعلیمات نینجا را در 15 سال آخر عمر تاکاماتسوی کبیر از او آموخته است.
او فارغ التحصیل دانشگاه میجی در رشته های تئاتر و پزشکی استخوان (استئوپاتیک) است.پس از فارغ التحصیلی یک کلینیک در شهر خودش باز کرد و تا سال 1990 که مسافرات و قراردادهای فیلمسازی وقتش را پر نکرده بود به تمرین ادامه داد.او همچنین بیش از12 کتاب و 40 فیلم و مستند در مورد نین جوتسو منتشر کرده است.او در تمامی مجلات و نشریه های ژاپنی چه رزمی و چه غیر رزمی به طور برجسته نشان داده شده است.او مقالات بیشماری را در زمینه ی هنر های رزمی نین جوتسو در روزنامه ها و مجله های ژاپنی منتشر کرده است.همچنین نویسندگی،کارگردانی و بازیگری در مجموعه ای 50 قسمتی به نام "جیرایا"در کارنامه ی هنری او قرار دارد.کارگردانان فیلم های رزمی از او به عنوان تاریخ دان و کارشناس هنر های رزمی مشاوره میگیرند تا مطمئن شوند فیلمی که میسازند بر پایه ی حقایق است. او یکی از مدیران سابق نویسندگان در ژاپن است همچنین یکی از گیتاریست های کارکشته ی ژاپن.او توانایی منحصر به فردی در نواختن ساز مخصوص ژاپنی(یوکالوله)دارد.3 دیوار آجری در خانه ی پر از عکسهایش با رهبران بسیاری از کشور های جهان همراه با هدایا،مدارک و درجات افتخاری است. از مهم ترین درجات او میتوان به دکترای افتخاری علوم انسانی و فیزیولوژی جانوری از ایالات متحده ، رنجر افتخاری از تگزاس ، شوالیه از آلمان ، مربی سال از مجله ی بین المللی "کمر بند سیاه" و شهروندی افتخاری از ایلات های لس آنجلس،کالیفرنیا،آتلانتا،جورجیا و همچنین در ایرلند و دوبلین میباشد.در سال 2000 بزرگترین مقام ژاپن افتخاری ژاپن از سوی امپراطور ژاپن به او اعطا گردید.(این لیست هر ماه به دلیل تدریس سوکه در مسابقات بین المللی تای کای که توسط شاگردان ارشد سوکه در کشورهایشان برگذار میشود بیشتر و بیشتر میشود).
ماساکی جوان 7 سال بیشتر نداشت که شمشیر چوبی پدرش را برداشت و راه رزم را شروع کرد. آن بوکن تمرینی از درخت "بیوا" درست شده بود به همین خاطر پدرش خیلی به آن افتخار میکرد. و اینطور بود که آن شمشیر چوبی الهام بخش کودک 7 ساله برای آموختن شد.در جوانی او خود را شدیدا درگیر هنر های رزمی ژاپن کرده بود و با جدیّت تمام به تمرین میپرداخت. او در این راه هرچه را میتوانست یاد میگرفت. جودو،آیکیدو،کندو،کاراته،اوکینووان کاراته (ذن-بی بوتوکوکای) و جوکندو(سرنیزه و تفنگ).در 20 سالگی دان 4 جودو بود.این صبر و شکیبایی استاد را در مقابل حریفانی که بسیار از او بزرگتر و قوی هیکل تر بودند نشان میدهد.بعد از سالهای جنگ او به طور موقت از هنرهای رزمی کناره گیری کرد.در پایان سالهای 20 او بکس غربی آموخت و با راگبی ادامه داد . همچنین تحصیلات آکادمیک خود را با نمره ها ممتاز گذراند. دوباره به رزم ژاپنی بازگشت. احساس میکرد چیزی را گم کرده است و دنبال آن است. کم کم خود را در مقابل در خانه ی کسی دید که قرار بود زندگیش را تغییر دهد. کسی که میگفتند آخرین نینجای زنده است.استاد تاکاماتسو او را برای 15 سال ریز پروبال خود گرفت.اسرار نینجاها را به او یا داد و آنها را مانند یک روح لطیف به ارث داد. و آن تعلیمات چیزی است که ما امروزه به آن بودو تایجوتسو میگوییم.