شکل توسعه یافته شمشیرهای دراز است که دستگیره های مخصوص یک یا دو دست دارد و همچنین حلقه های انگشتی برای محافظت دست در طرفین شمشیر قراردارد. شمشیرهای حرامزاده، همچنین یک تیغه تیز مخروطی شکل دارند. به این شمشیر بی نظیر، شمشیر یک دست و نیم هم می گویند. در اصل یک شمشیر اروپایی است که در اواخر قرن چهاردهم و پانزدهم توسط قهرمانان و مردان مسلح به کار می رفت. شمشیر حرامزاده، نام جالبش را از طراحی آن گرفته است. طول آن خیلی درازتر از شمشیرهای دراز ساده نبود، ولی فرد می توانست سلاح را با دو دست بگیرد (مناسب گرفتن با یک دست ونیم). تبر مبارزه کاپاک: یک سلاح سنتی که شبیه تبر دستی کوچک است ولی تمام لبه های فلزی آن تیغ تیز و برنده دارد. در زمان گذشته، وقتی که مبارز این سلاح را در میدان نبرد از غلاف بیرون می کشید، همیشه آن را به برخی از انواع سم های کشنده آغشته می کرد. خنجر Batak Raut: یک شمشیر بسیار بزرگ سودانی بود که به آن "پنجه پاماکان" هم می گویند که ترجمه تحت الفظی آن پنجه ببر است. این سلاح به صورت نمادین مورد احترام بود و همچنین به عنوان سلاح برشی (تیز) بزرگ به کار می رفت. سلاح نرم Bian: به معنای شلاق است. شلاق های سخت و نرم وجود دارد. شلاق ها را می توان به تنهایی یا به صورت جفت بکار برد. دو شیوه رایج شلاق های نرم، شلاق بخش نه و بخش هفت است. این نوع شلاق، در انتهای یک بخش ،یک چاقوی دو تیغه تیز و در انتهای دیگر یک دسته دارد. بعضی شلاق های سخت قلاب های جانبی دارند که شبیه سلاح کاراتای اکیناوا به نام سای هستند. ویژگی منحصربه فرد Bian طرح شیارهایی در دم شلاق است. @NIMJARNJR نیزه Bisento:

نوعی سلاح دسته بلند ژاپنی است (گرفته شده از کوان دو/گوان دائو چینی) که شباهت زیادی به naginata دارد. این سلاح شامل یک تیغه خمیده کلفت روی دسته چوبی دراز آن است. این سلاح در مبارزه، به عنوان یک سلاح ضدسواره استفاده می شود و می تواند هم در برابراسب، هم سوارکار بکار رود. خنجرBishou : یک چاقوی کوچک است. به چاقویی که برای مبارزه با یک دست، طراحی و استفاده شود و برای غذاخوری و پخت وپز ناکارآمد باشد،Bishou می گویند. در ابتدا، سلاح سرد، خنجری دو لبه و باریک بود. @NIMJARNJR تفنگ بادی پرتابی کوتاه برد:

تفنگ بادی یک سلاح ساده است که شامل یک لوله کوچک برای شلیک اجسام سبک یا تیر (دارت) است.استفاده کنندگان به یک انتها فوت می کنند، که باعث خارج شدن دارت از انتهای دیگر می شود. فرهنگ های زیادی این سلاح را بکار برده اند ولی قبایل آمریکای جنوبی و آسیای شرقی بهترین استفاده کنندگان این سلاح شناخته شده اند.

🥋 نینجا 🈴 ورزش باستانی و اسرار آمیز #نینجوتسو یکی از هنرهای رزمی مورد علاقه در جهان امروز می باشد که در اکثر کشور های جهان علاقه مندانی را به سوی خود جذب کرده است. 🇮🇷 در ایران نیز ورزش رزمی نینجوتسو توسط کانچو علی #اکبرفرجی رشد و گسترش یافته است. 🕔 ایشان متولد سال 1346 می باشند و از دوران کودکی در ورزش های رزمی کاراته و کونگ فو مشغول به فعالیت بوده اند و مقام های کشوری و بین المللی نیز در این ورزش های رزمی کسب کرده اند. 🇯🇵 در ادامه ایشان به ژاپن مسافرت کرده و با یادگیری نین جوتسو، این هنر رزمی افسانه ای را به ایران آورده و گسترش داده اند. ☯ fiket.ir #بنیان_گذار 👑 @HrazmiVpahlvani @NIMJARNJR

ماساکی هاتسومی پدر نینجای جهان @NIMJARNJR

نینجوتسو (نینجا) بوجینکان بودو تای جوتسو (مبارزه با مهارت های بدن) یکی از چند باز مانده در بین هنر های رزمی کامل است. تلفیق نشده با مسابقات و تکنیکهای ورزشی، بلکه آگاهی از مبارزه واقعی است در این سنت رقابت وجود ندارد، این هنر بسیار پیر تر از ورزشهای رزمی محبوب مثل کاراته و یا تکواندو است، آین سنت به حفظ میراث جنگجو در مبارزه معتقد است این سنت هزار ساله است و بسیار کاربردی و ایده آل برای دفاع شخصی و در آن نیازی به قدرت و یا سرعت نیست بلکه متکی است بر حفظ فاصله و حرکت طبیعی! تای جوتسو برلی غلبه بر سرعت و قدرت حریف از جنبش آرام و طبیعی از راه دور استفاده میکند، جنبش برای خوب اجرا شدن و طبیعی در تمامی اقدامات تای جوتسو با قدرت طبیعی ناشی از حرکت و فرار با استفاده از یک تنظیم ساده بوجود می آید. @NIMJARNJR

تاریخ پیدایش نینجاها چندان مشخص نیست اما بسیاری از منابع به حوالی قرن ۱۴ اشاره می‌کنند. و لغت «شینوبی» نیز تا قرن ۱۵ دیده نشده‌است. در افسانه‌های ژاپنی آمده که نینجاها از نسل هیولایی هستند که نیمی انسان و نیمی کلاغ بود. بر اساس بیشتر منابع تاریخی نینجاها به تدریج خود را به عنوان نیروی مخالف همتایان طبقه بالاتر خود یعنی سامورایی‌ها در دوران حکومت فئودال‌ها بر ژاپن مطرح کردند و تکامل این هنر رزمی بین قرن ششم تا نهم میلادی در ژاپن اتفاق افتاد. پس از سقوط دودمان تانگ در چین در سال ۹۰۷ میلادی، تعدادی از فرماندهان نظامی چینی به ژاپن آمدند و تاکتیک‌ها و نظریات جدید جنگی را با خود به این جزیره آوردند. در دهه ۱۰۲۰ میلادی هم راهبان بودایی چینی وارد ژاپن شدند و دانش پزشکی و نظریات جنگی خود را هم که بسیاری از آن‌ها از هند ریشه گرفته و در تبت و نقاط مختلف چین تکامل یافته بود به ژاپن آوردند و روش‌های خود را به راهبان جنگجوی ژاپنی و اولین طایفه‌های نینجا آموختند. دایسوکه توگاکوره سامورایی خلع‌شده، و کاین دوشی راهب جنگجوی چینی، نخستین نینجاهایی بودند که برای اولین بار قواعدی را برای این هنر رزمی تدوین کرده و جانشینان دایسوکه نیز نخستین نینجا ریو یا مدرسه نینجوتسو را با نام توگاکوره ریو تأسیس کردند. نینجوتسو به این ترتیب رقیبی برای مکتب بوشیدو سامورایی‌ها شد. سامورایی‌ها وفاداری و شرافت را بر هر چیز مقدم می‌داشتند و بوشیدو سیستم رزمی آن‌ها بسیار اصیل و منسجم بود اما روش‌های جنگی آن‌ها همیشه کارآمد نبود. برتری نینجاها درست در همین مسئله بود. نینجاها انجام مأموریت به هر شکل ممکن را بر هر چیز مقدم می‌داشتند. حمله ناگهانی، مسموم کردن، فریب و جاسوسی از نظر سامورایی‌ها ناجوانمردانه بود اما از روش‌های اصلی رزمی نینجاها به‌شمار می‌آمد. @NIMJARNJR

گلچینی از هنرنمایی سوک ماساکی هاتسومی @NIMJARNJR