🚨 «راهپیمایی پرچم» صهیونیست‌ها در شهر «اللد» فلسطین اشغالی آغاز شد
#نیروهای_متحد_اسلام
@NOORI82325
#یمن_پرچمدار_ظهور
-
حماس تهدید کرد که دقیقا در ساعت 16:00 (ابتدای راهپیمایی) به سمت اسرائیل و بیت المقدس موشک پرتاب خواهد کرد.
آخرین هشدار ...
به وقت فلسطین
میشه 5 و نیم ایران
🔻صفحۀ 1 از 2
🔴آیا رمضان ۱۴۴۲ سرآغاز سه سال سخت پیش از شورش دجّال است؟
پیش از هر سخن شایان یادآوری است، از روایات اسلامی چنین برمی‌آید که وقت دقیق ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) و زمان دقیق خروج دجّال تک‌چشم را کسی جز خداوند نمی‌داند. بنا بر این، تا زمانی که نشانه‌های مقدّماتی و زماندار این دو رویداد بزرگ پدیدار نشوند، هر بحثی پیرامون زمان وقوع آن‌دو احتمالی و مشروط به شرایطی ویژه خاهد بود.
نیز گفتنی است، سالهای آخرالزّمانی را که ظرف وقوع رویدادهای آخرالزّمان‌اند، باید قمری و از ماه رمضان آغاز کنیم؛ زیرا بنا بر احادیث اسلامی، ماه رمضان آغاز سال و سر سال است، و در روایات به وقوع بسیاری از حوادث در ماههای قمری اشاره شده است، نه شمسی.
همچنین خوب است بگوییم، با توجّه به آن‌که در روایات اسلامی به تقارن نوروز باستانی ایرانیان که شمسی است با زمان چیرهشدن امام مهدی(علیه‌السّلام) بر دجّال و پایان سلطه‌اش بر جهان اشاره شده است، و از سویی تا کنون برخی نشانه‌های عمومی ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) و خروج دجّال روی داده‌اند، و احتمال وقوع این دو رویداد شگفت در آینده‌ای نزدیک می‌رود، و از سویی دیگر، سر سال شمسی (فروردین و نوروز) و سر سال قمری (رمضان) در حال رسیدن و نزدیک‌شدن به هم می‌باشند، و به گونه‌ای شاهد تقارن و برابری تقریبی سال شمسی و سال قمری با هم هستیم. به عنوان نمونه، در امسال، ۲۵ فروردین ۱۴۰۰ برابر ۱ رمضان ۱۴۴۲ بود، و تا سه سال دیگر، سر این دو سال شمسی و قمری بسیار به هم نزدیکتر نیز میشوند.
باز هم می‌باید اشاره کنیم که ماههای سال قمری، با توجّه به سرعت گردش ماه و جلوافتادن ۱۰ روزۀ آن در هر سال، همواره چرخشی و نابرابر و ناپایدار در برابر سال شمسی می‌باشند، و هر سال قمری ۳۵۴ روز، و هر سال شمسی ۳۶۵ روز دارد، و هر ۳۳ سال قمری برابر ۳۲ سال شمسی است.
با نگاه به اهمّیّت برخی اعمال عبادی هرساله نزد مسلمانان، مانند روزۀ ماه رمضان و حجّ ماه ذی‌حجّه، از زمان پیامبر(صلّی‌الّاه‌علیه‌وآله) به این سو، و نیز ثبت حوادث تاریخی بر پایۀ ماههای قمری در دفاتر دیوانی پادشاهان و کتب تاریخی دانشمندان مسلمان، احتمال اشتباه در شمارش سالها و ماههای قمری بسیار دور از ذهن می‌باشد.
بنا بر این، اگر در روایات اسلامی آمده است که در ماه صفر پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) جنگها آغاز میشوند، و در ماه رجب سفیانی و خراسانی و یمانی قیام می‌کنند، و در ماه رمضان بزرگ‌ستاره‌ای دنباله‌دار با درخششی فراوان پدیدار می‌شود که در نیمۀ آن ماه که روز جمعه است، هنگام طلوع خُرشید، بخشی از آن ستاره بر روی زمین فرو می‌افتد و مردم در آن ساعت باید درون خانه‌ها پناه بگیرند و در و پنجره‌ها را ببندند و هر کس بیرون از خانه باشد آسیب می‌بیند، و در ماه ذی‌حجّه پادشاه حجاز کشته می‌شود و میان حاجیان در مکّه کشتار می‌شود، و امام مهدی(علیه‌السّلام) در سالی فرد در ماه محرّم روز شنبه عاشورا قیام می‌کند، بی‌گمان می‌توان گفت که سال فرد و ماههای قمری مورد نظر احادیث اسلامی در آخرالزّمان همان سالهای فرد و ماههای قمری شناخته‌شده نزد مردم و نوشته‌شده در تقویمهایشان است، و اگر جابه‌جایی‌ای در آنها رخ داده باشد، تاریخهای یادشده در روایات بی‌ارزش میشوند و همۀ منتظران رویدادهای آخرالزّمانی گیج و سرگردان می‌گردند.
#نیروهای_متحد_اسلام
@NOORI82325
#یمن_پرچمدار_ظهور
🔻صفحۀ 2 از 2
اکنون می‌پردازیم به پاسخ‌دهی به پرسش آغازین این گفتار و می‌گوییم، هرچند ۱۴۰۰ شمسی که به گونه‌ای تقریبی برابر رمضان ۱۴۴۲ تا شعبان ۱۴۴۳ قمری است، بنا بر برخی شواهد موجود و محاسبات جفری، سالی سخت و سیاه و شر و رویدادخیز است، در صورتی می‌تواند سرآغاز سه سال سخت پیش از خروج دجّال باشد که برخی رویدادهای یادشده در روایات اسلامی در آن و در دو سال پسین‌اش روی دهند.
نخست آن‌که در این سالِ نخستین، باید کم‌بارانی و خشکسالی و کمبود محصولات کشاورزی نسبت به سالهای پیشین افزایش چشمگیری یابند، و همان گونه که در برخی روایات آمده است، یک‌سوم بارندگیهای سالانه نسبت به سالهای قبل و نیز بعد کاهش یابند و در سال بعدی دوسوم بارانها و در سال سوم بارانی نبارد.
دوم آن‌که در این سال می‌بایست سختیها، مانند گرانی نرخها و تنگدستی و گرسنگی مردم، نسبت به سالهای گذشته افزایش چشمگیری یابند و سال بعد بیشتر و در سال سوم فراوان و فراگیر شوند.
سوم آن‌که در این سال می‌بایست پادشاهی مقتدر از پادشاهان سرزمینهای اسلامی از دنیا برود.
چهارم آن‌که باید در سال پسین (سال دوم)، از ماه صفر جنگهایی نو آغاز شوند و شاهد جنگهایی میان هند و پاکستان، هند و چین و ایران و بحرین و ... و شورش نیروهای هاشمی چینی و نیز در اواخر سال دوم، شاهد بارندگیهایی شدید و چیرهشدن حزب بعث و داعش بر عراق و کشته‌شدن پادشاه این کشور و جنگ ایران و عراق و نیز چیرهشدن پادشاه یمن بر این کشور و شورش شورشیان آفریقایی در لیبی و یورش آنان بر مصر تا سوریه، و همچنین شورش یمانی در یمن و خراسانی در سمرقند و سفیانی در وادی خشک و ... باشیم. در پایان همین سال یا در آغاز سال سوم، پادشاه مصر و سوریه و برخی سران دیگر کشورها کشته میشوند.
پنجم آن‌که باید در آغاز سال سوم، در ماه رمضان ستاره‌ای دنباله‌دار که همان گیسوی سختی‌آور و نشانۀ عذاب و کشتار و خشکسالی شدید است، پدیدار شود، و در نیمۀ رمضان بسوزد و شعله‌ور شود و بخشی بزرگ از آن با صدایی ترسناک بر زمین بیفتد و در ۲۳ رمضان به نام امام مهدی(علیه‌السّلام) از آسمان ندا داده شود.
اگر رویدادهایی که برای امسال و سال دیگر به گونه‌ای احتمالی پیشبینی کرده‌ایم روی ندهند، بی‌گمان، در پایان سال سوم نیز دجّال خروج نخاهد کرد. بنا بر این، چاره‌ای جز صبر و انتظار نخاهیم داشت.
ایران-قم-سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
اردیبهشت ۱۴۰۰ برابر رمضان ۱۴۴۲
📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی
✍🏻روش ما در نوشتن واژهها، بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکتههای دیگر است.
#نیروهای_متحد_اسلام
@NOORI82325
#یمن_پرچمدار_ظهور
🔴خدا کند رمضان 1442 سرآغاز سه سال سخت آخرالزّمانی باشد!
برخی حوادث در عراق و افغانستان و برخی اختلافات در ایران و مهمتر از همه درگیریها و بزن و بکشها و موشکبارانها میان یهودیان و مسلمانان در سرزمین فلسطین در ماه رمضان 1442 می‌توانند حاکی از آغاز دورانی سخت در آخرالزّمان باشند که امیدواریم هر چه زودتر به قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) و خروج دجّال ختم شوند، اگر خدا بخاهد! البتّه هنوز زود است در این باره قضاوت کنیم.
🔴احتمال دارد رمضان 1443 سرآغاز سال دومِ سخت آخرالزّمانی باشد!
پیشتر تنها در حدّ احتمال و آرزو گفتیم که خدا کند رمضان 1442 سرآغاز سه سال سخت آخرالزّمانی باشد! و اکنون نیز که جنگ روسیه با اکراین روی داده است و کمبود موادّ غذایی و گرانی و خشکسالی در جهان پدیدار شده است، یادآور می‌شویم که ممکن است رمضان 1443 سرآغاز سال دومِ سخت در آخرالزّمان باشد، و خداوند داناتر است.
در بارۀ سه سال سخت می‌توانید به پیام‌های بعدازاین پیام رجوع کنید 👇👇👇
🔻صفحه 2 از 5
بی‌گمان، بیشتر روایات اسلامی در اندازۀ زمان فرمانروایی امام مهدی(علیه‌السّلام) میان هفت تا هفتاد سال ناسازگارند، و باور دارم که بیشتر آن اندازه‌ها از افزوده‌های روایتگران و رونوشت‌برداران‌اند، و درست در نزد من همان چیزی است که در کتابهای شیعیان و سنّیان آمده است، از پایداری دولتش نزدیک بیست سال، و خداوند داناتر است، و از برخی حدیثها هویدا می‌شود که در پایان کار مهدی(علیه‌السّلام)، امام حسین(علیه‌السّلام) به دنیا بازمی‌گردد و مؤمنان او را می‌شناسند، و هر گاه مرگ مهدی فرا رسد، حسین او را می‌شوید و می‌پوشاند و به خاک می‌سپارد، و سیسد و نه سال پادشاهی می‌کند، سپس پیامبر و امیر مؤمنان علی و دیگر پیامبران و سفارش‌شدگان(صلوات‌الّاه‌علیهم) با برخی دشمنانشان به دنیا بازمی‌گردند، پس، از آنان خونخاهی می‌کنند و می‌کشندشان، و برای مهدی(علیه‌السّلام) نیز بازگشتی خاهد بود، و بازگشت‌کنندگان با دیگر مؤمنان زندگی می‌کنند تا رستاخیز برپا شود.
از ابو هُرَیْرَه روایت شده است که رسول خدا(صلّی‌الّاه‌علیه[وآله]وسلّم) فرمود: ساعت برپا نمی‌شود، مگر آن‌که مرد از گور برادرش بگذرد و بگوید: ای کاش جای تو بودم.(۹)
بدان که مراد از «ساعت» در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، زمان قیام قائم(علیه‌السّلام) است.
عبدالّاه ابن عَمْر گفته است: روزگاری بر مردم فرا می‌رسد که مرد دارندۀ بزرگی و دارایی و فرزند، از آن‌چه از گرفتاری سرپرستانش می‌بیند، آرزوی مرگ می‌کند.(۱۰)
نیز عبدالّاه ابن عَمْر گفته است: سوگند که بی‌گمان، روزگاری بر مردم فرا می‌رسد که مرد، از سختی آن‌چه از گرفتاری در زمین است، در آن آرزو می‌کرد که کاش او و خانواده‌اش درکشتی‌ای پُر بودند که آنان را در دریا می‌گردانْد.(۱۱)
چنین می‌نماید که این دو حدیث از سخنان پیامبر(صلّىالّاهعلیهوآله) باشند، اگرچه عبدالّاه ابن عَمْر ابن عاص صحابی آن‌دو را به وی نسبت نداده است.
اَصْبَغ ابن نُباتَه گفته است که امیر مؤمنان علی ابن ابی طالب(علیه‌السّلام) در کوفه سخنرانی کرد، پس، خدای متعالی را ستود و بر وی آفرین گفت، سپس فرمود: ای مردم، بی‌گمان، قریشیانی پیشوایان عربها می‌باشند ... و سوگند که بی‌گمان، از خانوادۀ من مردی خاهد بود که به فرمان خداوند فرمان می‌دهد و نیرومندی است که با داوری خدا داوری می‌کند، و آن، پس از روزگاری ترش‌کنندۀ روی و نمایانگر بدی است که در آن، گرفتاری سخت، امیدواری بریده و رشوه (پول زور) پذیرفته می‌شود... .(۱۲)
ابو حمزۀ ثُمالی گفته است که شنیدم ابو جعفر محمّد ابن علی(عليهما‌السّلام) می‌فرمود: ... ای ابو حمزه، قائم(عليه‌السّلام) برنمی‌خیزد، مگر هنگام ترسی سخت، زمین‌لرزه‌هایی، آشوبی و گرفتاری‌ای كه به مردم می‌رسند، طاعونی پيش از آن، شمشيری برنده میان عربها، ناسازگاری‌ای سخت ميان مردم و پراكندگی‌ای در دينشان و دگرگونی‌ای در حالشان، تا آن‌جا كه هر آرزوکننده‌ای، از بزرگی آن‌چه از درنده‌خويی مردمان و خُردن برخی از آنان ديگری را می‌بیند، هر صبح و شام آرزوی مرگ می‌کند، و شورش وی هر گاه برشورد، هنگام ناامیدی و دلسردی خاهد بود... .(۱۳)
سَدِیر صَیْرَفِی گفته است که با گروهی از کوفیان نزد ابو عبدالّاه جعفر ابن محمّد(عليهما‌السّلام) بودیم، به آنان رو کرد و فرمود: ... پس، در آن هنگام، از حج بازداشته می‌شويد، ميوه‌ها كاهش می‌يابند، سرزمينها بی‌باران و خشک میشوند، دچار گرانی نرخها و از راستی برگشتن پادشاه می‌شوید، ستمگری و ستمِ بیش از اندازه با گرفتاری، وبا و گرسنگی ميان شما پدیدار میشوند، و آشوبها از همۀ گوشه‌وکناره‌ها بر شما سايه می‌افكنند... .(۱۴)
مَدائِنِی در کتاب «صِفِّین» روایت کرده و گفته است: علی(علیه‌السّلام) پس از پایان کار نَهْرَوان(۱۵) سخنرانی کرد و چیزهای نو و شگفتی از نبردهای پُرکشتار را یادآور شد و فرمود: هر گاه میان شما، نژادآمیختگان افزون و نَبَطِیها چیره شوند، ویران‌شدن عراق نزدیک خاهد شد ... پس در آن هنگام، کشته و با گرفتاریهای گوناگون زده و با شمشیر درو می شوید و سوی آتش می‌روید و گرفتاری، چنان‌که پالان پشت شتر را می‌گزد، شما را می‌گزد... .(۱۶)
بی‌گمان، امیر مؤمنان علی(علیه‌السّلام) در این پیشگویی از روی‌دادن برخی رویدادهای برجسته در عراق، به‌ویژه شهر بغداد، کمی پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) خبر داده است، و آن، هنگامی است که میان عراقیها گروههای نژادآمیخته، مانند گروه داعش و دیگر تروریستهایی که از سراسر جهان به عراق می‌آیند، افزون شوند، و نیز هنگامی است که نَبَطِیها، مانند برخی کسان از حزب بعث، بر زیندگان عراق چیره میشوند، و «نَبَطِیها» گروهی ناعرب و ناپارسی‌اند که در سیاه زمینِ عراق جای دارند، و به کشاورزی، چوپانی و هنرهای دستی سرگرم می‌باشند.
🔻صفحه 3 از 5
از ابو بَصِیر روایت شده است که ابو عبدالّاه [صادق](عليه‌السّلام) فرمود: ناگزیر پیشاپیش قائم سالی خاهد بود که در آن مردم گرسنه میشوند، و به آنان ترسی سخت از کشتن و کاستنی از داراییها و جانها و میوه‌ها می‌رسند؛ پس بی‌گمان، آنها در کتاب خداوند روشن‌اند، سپس این آیه را خاند: «و سوگند که بی‌گمان، شما را با چيزی از ترس، گرسنگی و کاستن داراییها، جانها و ميوه‌ها می‌آزماييم، و به شكيبايان مژده بده»(۱۷).(۱۸)
نیز از ابو بَصِیر روایت شده است که ابو جعفر [باقر](عليه‌السّلام) فرمود: قائم(عليه‌السّلام) در تک‌سالی از سالها برمی‌خیزد: نه‌ای، یک‌ای، سه‌ای، پنج‌ای. و فرمود: هر گاه بنی اُمیّه ناسازگاری کنند، پادشاهیشان می‌رود، سپس بنی عبّاس پادشاهی می‌کنند، پس، هموار در جوانی از پادشاهی و فراوانی از زندگانی خاهند بود تا آن‌که در میانشان ناسازگاری کنند، و هر گاه ناسازگاری کنند، پادشاهیشان می‌رود، و زیندگان مشرق و زیندگان مغرب ناسازگاری کنند، و روی‌آورندگان به قبله (مسلمانان) نیز بله، و مردم، از آن‌چه بر آنان از ترس می‌گذرد، با دشواری‌ای سخت رویاروی میشوند، پس، همواره در آن حال‌اند تا آن‌که فریادگری از آسمان بانگ زند، و هر گاه بانگ بزند، پس، رهسپار شوید، رهسپار شوید، و سوگند به خداوند که بی‌گمان، گویا او را میان گوشه و جایگاه می‌نگرم که با مردم پیمان می‌بندد، با فرمانی نو و کتابی تازه و چیرگی‌ای نوین از آسمان. آگاه باشید که هرگز پرچمی برای وی بازگردانده نمی‌شود تا آن‌که بمیرد.(۱۹)
مراد از «بنی عبّاس» در این حدیث، بنی عبّاسی‌اند که دو بار بر مسلمانان چیره میشوند: بار نخست همان بود که پس از فروپاشی دولت بنی اُمیّه، در سرزمینهای اسلامی فرمانروایی کردند، و بار دوم آن است که در آخرالزّمان، در بخشی از سرزمینهای مشرق فرمانروایی می‌کنند، و اندکی پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) نابود میشوند.
مقصود از «زیندگان مشرق و زیندگان مغرب» در این‌جا، جهانیان نامسلمان، مانند یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان و پیروان دیگر آیینها، می‌باشند.
بدان که پس از شنیده‌شدن صدای بلند جبرائیل(علیه‌السّلام) از آسمان در ماه رمضان، امام مهدی(علیه‌السّلام) در مدینه آشکار می‌شود، سپس در ماه محرّم به مکّه می‌رود و پهلوی کعبه، میان گوشۀ شرقی‌اش که حجر اسود در آن است و جایگاه ایستادن ابراهیم(علیه‌السّلام)، می‌ایستد و همراهانش با او پیمان می‌بندند. پس، سزاوار است برای مؤمنان که پس از صدای بلند و پیش از قیام، از مدینه و دیگر سرزمینها رهسپار مکّه شوند تا به امامشان بپیوندند.
از فُضَيْل روایت شده است که ابو جعفر [باقر](علیه‌السّلام) ... فرمود: ... هر گاه نیازمندی و تنگدستی سخت شوند و برخی از مردم دیگری را نشناسند (از برآوردن نیاز برادران روی‌گردان شوند)، پس، در آن هنگام، هر صبح یا غروب، این فرمان را پیشبینی کنید... .(۲۰)
مراد از «فرمان» در این روایت، فرمان خداوند به نابودی خاندان عبّاس در پایان دولت دومشان کمی پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) است.
امیر مؤمنان علی(علیه‌السّلام)، در بیان نشانه‌های ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام)، فرمود: ... مرگها فراگیر و سختیها در دولت پادشاه و زنان فراوان میشوند... .(۲۱)
امیر مؤمنان علی(علیه‌السّلام)، در یادآوری برخی سرزمینهای مشرق و رویدادهایشان، فرمود: ... سوگند که بی‌گمان، در زمامداری سفیانی، بی‌بارانی، دشواری و گرفتاری‌ای بزرگ به زیندگان ری می‌رسند.(۲۲)
«سُفْیانِی» همان عُثْمان ابن عَنْبَسَه شامی، رهبر شامیان و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد ابو سفیان در آخرالزّمان است که در صفر پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) رهبری برخی جنبشهایی را که پیشتر در سوریه آغازیده شده بودند می‌پذیرد، و در رجب در درۀ خشک در سُوَیْدا برمی‌شورد، و در ماه رمضان بر دمشق، سپس بر بیشتر سرزمینهای شام چیره می‌شود، و سپاهش بر مصر، عراق، ایران و عربستان سعودی یورش می‌برد.
بنا بر آن‌چه در احادیث اسلامی آمده است، بزرگ‌ستاره‌ای دنباله‌دار که «گیسوی سختی‌آور» یا «گیسوی شیطان» نامیده می‌شود، کمی پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام)، از صفر تا رجب در کرانه‌های آسمان می‌گردد تا آن‌که در شعبان میان خُرشید و زمین جای می‌گیرد و در ماه رمضان به زمین نزدیک می‌شود و پیرامونش می‌چرخد و اندک‌اندک درون پوشش گازی‌اش می‌رود و می‌سوزد و شعله‌ور می‌شود و سه یا هفت شبی پیاپی برای زمینیان نورافشانی می‌کند، و تندبادی سرخ پدید می‌آورد و شهابهایی فراوان بر روی زمین فرومی‌باراند و ناگهان با صدایی سخت و بسیار ترسناک در مشرق می‌افتد و مایۀ گرفتاریها و ناخُشیهایی برای مردم می‌شود.
🔻صفحه 4 از 5
شیخ مفید(رحمه‌الّاه) در کتابش آورده است: هر گاه بزرگ‌ستاره‌ای سرخ را ببینی که آن را نمی‌شناسی و در گذرگاههای ستارگان نیست، در آسمان از جایی به جایی می‌رود، مانند ستون است، در حالی که ستون نیست، پس بی‌گمان، آن، نشانۀ جنگ، گرفتاریها، کشتن بزرگان، فراوانی بدیها، دلنگرانیها و آشوب در مردم است.(۲۳)
کعب ابن حارث از كاهِنی به نام «سَطِیح»(۲۴)، در بیان رویدادهای آخرالزّمان، روایت كرده است: ... برآمدن بزرگ‌ستاره‌ای که عربها را سخت و ناگهان می‌ترساند، و برای آن مانند دُم است؛ پس، در آن هنگام، بارانها نمی‌بارند، رودها خشک، شهرها(۲۵) ناسازگار و نرخها در همۀ سرزمینها گران میشوند... .(۲۶)
در کتاب مقدّس آمده است: وقتی عیسی بر کوه زیتون نشسته بود، شاگردانش در خلوت نزد او آمده، گفتند: به ما بگو این وقایع کِی روی خاهند داد و نشانۀ آمدن تو و پایان این عصر چیست؟* عیسی پاسخ داد: به‌هوش باشید تا کسی گمراهتان نکند.* زیرا بسیاری به نام من خاهند آمد و خاهند گفت: «من مسیح هستم»، و بسیاری را گمراه خاهند کرد.* و جنگها و اخبار جنگها را خاهید شنید. امّا مشوّش مشوید؛ زیرا چنین وقایعی می‌باید رخ دهند، ولی هنوز پایان فرا نرسیده است.* زیرا قومی بر قوم دیگر و حکومتی بر حکومت دیگر برخاهند خاست، و گرسنگیها و وباها و زلزله‌ها در جایها پدید آیند.* امّا همۀ اینها تنها آغاز درد زایمان است.* در آن زمان شما را تسلیم خاهند کرد تا آزار بسیار بینید، و شما را خاهند کشت... .* زیرا در آن زمان چنان مصیبت عظیمی روی خاهد داد که مانندش از آغاز جهان تا کنون روی نداده، و هرگز نیز روی نخاهد داد.* اگر آن روزها کوتاه نمی‌شد، هیچ بشری نجات نیافتی، ولی به‌خاطر برگزیدگان، آن روزها کوتاه خاهند شد.*(۲۷)
نیز در کتاب مقدّس آشکار شده است که بازۀ زمانی پایانی روزهای شرارت و مصیبت در جهان نزدیک سه سال و نیم می‌باشد: بسیاری پاکیزه و سفید و صاف خاهند شد، ولی شريران شرارت خاهند ورزيد، و هيچ كدام از آنان نخاهند فهميد، ولی خردمندان خاهند فهميد.* و از زمانی که قربانی دائمی متوقّف شود و پلیدی ویرانی برپا گردد، هزار و دويست و نود روز خاهد بود.* خُشا به حال آنكه انتظار كشد و به هزار و سيسد و سی و پنج روز برسد.*(۲۸)
در نوشتارهای زرتشتیان آمده است: در پایان هزارۀ هوشیدر بامی، دیوی مَهِیب(۲۹) به نام «مَلْکوش»، زمستانی سخت و ترسناک پدید می‌آورد، و در مدّت سه سال، سراسر گیتی را با برف و باران و تگرگ و باد سرد و طوفان ویران می‌سازد، و مردمان و جانوران و دیگر موجودات روی زمین را نابود می‌کند.(۳۰)
بنا بر پژوهش نویسنده، هُوشِیدَر(۳۱) یا هوشیدر بامِی(۳۲) همان بهرام (هاشمی چینی) و نخستین زمینه‌ساز زمامداریِ سوشیانت (امام مهدی‌علیه‌السّلام) است که در چین آشکار می‌شود، و چند ماه پیش از قیام سوشیانت، از چین و مُلْتان به سرزمین خراسان می‌آید و در آن‌جا برمی‌شورد، و همراه پَشُوتَن (شعیب خراسانی) برای یاری هوشیدر ماه (حسنی گیلانی) به ایران می‌آید و سپس به عراق می‌رود و از آن‌جا رهسپار دمشق و بیت‌المقدس می‌شود.
گفتنی است، «مَلْكوش» واژه‌ای پهلوی و به معنای «مرگ و نابودی» است.
🔻صفحه 5 از 5
در پایان یادآوری میکنیم، هرچند بیشتر این گرفتاریها و سختیهایی که اندکی پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) روی میدهند، از نشانه‌های نزدیک‌شدن آناند، ولی از پیامدهای آن نیستند، بلکه برآیندهای فراوانیِ نافرمانیهای بشر و کارهای تباهش در آن بازۀ زمانی می‌باشند.
---------------------------------------------------------------
۱. قرآن كریم، سورۀ انشراح، آیۀ ۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲. نهج البلاغة، ص ۸۶۰، ب المختار من الحکم، ش ۳۴۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۳. در نسخۀ چاپی سنن ابن ماجة پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «السنة» افتاده است، و ما آن را از نسخۀ چاپی این کتاب در مصر افزوده و ترجمه کرده‌ایم.
۴. سنن ابن ماجة، ج ۵، ص ۱۹۷ و ۲۰۱، أبواب الفتن، ب فتنة الدجّال...، ح ۴۰۷۷؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۵. الفتن، ص ۱-۳۶۰، الجزء ۷، دنبالۀ ح ۱۳۱۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۶. بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع.
۷. بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع.
۸. المستدرك على الصحیحین، ج ۵، ص ۶۵۹، ک الفتن و الملاحم، ح ۸۴۸۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۹. الفتن، ص ۴۳، الجزء ۱، ح ۱۴۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۰. الفتن، ص ۴۵، الجزء ۱، ح ۱۵۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۱. الفتن، ص ۳۲۱، الجزء ۶، ح ۱۲۱۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۲. الملاحم، ابن مُنادی، ص ۶-۳۰۴، ب ۴۳، ح ۲۵۴؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۳. الغیبة، نعمانی، ص ۴۰-۲۳۹، ب ۱۳، ح ۲۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۴. الأمالی، مفید، ص ۵-۶۴، المجلس ۷، ح ۱۰؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۵. مراد از «کار نَهْرَوان» نبردی است که میان گروهی گمراه از مسلمانان با نام خَوارِج (شورشیان) و سپاه امام علی(علیه‌السّلام) در سرزمین نهروان -میان واسِط و بغداد-، در سال ۳۸ هـ.ق، روی داده است؛ بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع.
۱۶. شرح نهج البلاغة، ج ۳، الجزء ۶، ص ۵-۱۳۴، ب الخطب و الأوامر، دنبالۀ خطبۀ ۷۰؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی. گفتنی است، این سخن که به امام علی(علیه‌السّلام) نسبت داده شده است، در نسخه‌های چاپی «وقعة صفّین» نزد ما، یافت نمی‌شود، و شاید ابن ابی الحدید آن را از نسخه‌ای که فراگیرتر از این نسخه‌ها بوده، آورده است، و یا آن را از منبعی دیگر گرفته و نامش را نادرست برده است، و به هر روی، این سخن و همانندهایش جز از پیامبر یا سفارش شدۀ وی(صلوات‌الّاه‌علیهما) پدید نمی‌آید.
۱۷. قرآن كریم، سورۀ بقره، آیۀ ۱۵۵؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۸. الغیبة، نعمانی، ص ۲۵۹، ب ۱۴، ح ۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۹. الغیبة، نعمانی، ص ۲۷۰، ب ۱۴، ح ۲۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی.
۲۰. تفسیر القمّی، ج ۱، ص ۱۱-۳۱۰، سورة یونس؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲۱. إلزام الناصب، ج ۲، ص ۲۰۴، خطبة التَّطَنْجِیَّة؛ ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر.
۲۲. الفتوح، ج ۲، ص ۱-۳۲۰؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲۳. الاختصاص، ص ۱۶۲، آفة العلامات فی السنة؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲۴. سَطِیح کاهن از شناخته‌شده‌ترین پیشگویان عرب در روزگار نادانی عربها بود که از برخی چیزهای پنهان خبر می‌داد، و مردی یمنی زیندۀ شام بود که ناتوان زاده شده بود، و همواره چون پاره‌گوشتی بی‌استخان پهن‌شده بر روی زمین بود، به گونه‌ای که نمی‌توانست بایستد یا بنشیند؛ بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع.
۲۵. در همۀ نسخه‌های چاپی بحار الأنوار نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «الأعصار» یافت می‌شود که به «الأمصار» اصلاح و ترجمه گردید.
۲۶. بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۳-۱۶۲، ب ۱۱، با گزارش از: مشارق أنوار الیقین؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲۷. كتاب مقدّس، عهد جدید، انجیل مَتّی، ب ۲۴، بند ۹-۳ و ۲۲-۲۱.
۲۸. کتاب مقدّس، عهد عتیق، کتاب دانیال نبی، ب ۱۲، بند ۱۲-۱۱.
۲۹. شیطانی ترسناک.
۳۰. سوشیانت، ص ۹۷، بخ ۴، یادداشت ۱.
۳۱. «هوشیدر» به معنای «پرورانندۀ قانون» است.
۳۲. بسا از برای امتیاز، «بامی» را به اسم اوّلین موعود افزوده، هوشیدر بامی گفته‌اند؛ سوشیانت، ص ۶۴، بخ ۲. بامی (به معنای روشن و درخشان) یعنی مشرقی.
📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی
✍🏻روش ما در نوشتن واژهها، بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکتههای دیگر است.
#نیروهای_متحد_اسلام
t.me/noori82325
#یمن_پرچمدار_ظهور