✅خانمهایی که درمجازی الوده عکس دست ویاعکس زن چادری ولی پشت به صفحه یاگل یانمادهایی میذارندکه همه بفهمندخانمند،اینابراشون چه بدانندوچه ندانندمدیونی بدنبال داردچون بااینکار،دارن بهمه میگن من زن هستم وبااینکارانرژی منفی ازسمت نامحرمان بسمتشون سرازیره وهمین تجمع انرژیهای منفی برای اون خانم تبدیل به مریضی ودردبی درمون میشه وبرکت زندگیش میره برای همینه که زهرای مرضیه میگه بهترین چیزبرای زن انست که نامحرم نبینه ونامحرم اونونبینه معمولازنهای مومنه وعفیفه خودشون رودرچشم مردان نامحرم ظاهرنمیکنند. درسته زنان هم مثل مردان بایدهمه جوره پیشرفت کنندواسلام هم تاییدکرده ولی همین اسلام راضی نیست که زنان ونوامیسمون،مدام درچشم مردان نامحرم باشندوحفظ حریم روضروری وواجب دانسته     @NOTFICATION

این جنگ، جنگ زنانه ست 🎯کلیپ مهم و فوری برای همه زنان #نشر_واجب_رسانه @NOTFICATION

جنادة بن ابی‌امیه ازدی ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

مواعظ امام حسن مجتبی عليه السّلام به جناده 3 وَ اعْلَمْ أَنَّ فِى حَلَالِهَا حِسَابٌ وَ فِى حَرَامِهَا عِقَابٌ وَ فِى الشُّبُهَاتِ عِتَابٌ؛ فَأَنْزِلِ الدُّنْیا بِمَنْزِلَةِ الْمِیتَةِ، خُذْ مِنْهَا مَا یکفِیک فَإنْ کانَ ذَلِک حَلَالًا کنْتَ قَدْ زَهِدْتَ فِیهَا، وَ إنْ کانَ حَرَامًا لَمْ یکنْ فِیهِ وِزْرٌ، فَأَخَذْتَ کمَا أَخَذْتَ مِنَ الْمِیتَةِ، وَ إنْ کانَ الْعِتَابُ فَإنَّ الْعِتَابَ یسِیرٌ.

امام حسن مجتبی (ع) در بیانی با اشاره به اهمیت جایگاه مسجد و ثمرات حضور در آن فرمود: «مَنْ أَدامَ الاْخْتِلافَ إِلَى الْمَسْجِدِ أَصابَ إِحْدى ثَمان: آیةً مُحْکَمَةً وَ أَخًا مُسْتَفادًا وَ عِلْمًا مُسْتَطْرَفًا وَ رَحْمَةً مُنْتَظِرَةً وَ کَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى الهُدى أَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدًى وَ تَرْکَ الذُّنُوبِ حَیاءً أَوْ خَشْیةً» هر که پیوسته به مسجد رود به یکى از این هشت فایده مى‌رسد: 1ـ نشانه‌اى محکم و استوار 2ـ دوستى قابل استفاده 3ـ علمی کمیاب 4ـ رحمتى مورد انتظار 5ـ سخنى که به راه راستش کشد 6ـ یا سخنى که او را از پستى برهاند 7ـ ترک گناهان به خاطر شرم از خدا 8ـ ترک گناهان به خاطر خوف از خدا منبع: تحف العقول ص 235

چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون… دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون! چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید! چو کشتی ام دراندازد میان قلزم پرخون… زند موجی بر آن کشتی که تخته تخته بشکافد! که هر تخته فروریزد ز گردش‌های گوناگون… نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را! چنان دریای بی‌پایان شود بی‌آب چون هامون… چه دانم‌های بسیار است لیکن من نمیدانم… که خوردم از دهان بندی در این دریا کفی افیون!