عام ؛ خب ممکنه که آدما بالات رو چیده باشن ؛ و تو هی سعی کردی بهشون لبخند بزنی و وانمود کنی اتفاقی نیفتاده ، ولی خب سخته دیگه. همش که نمیشه وانمود کنی چیزی نشده. یا شایدم سختیای زندگی خسته‌ت کردن ، ولی خب باید ادامه داد دیگه ، نه ؟ خودتو بغل کن و جلوی آیینه بهش بگو میدونم روزای سختیو میگذرونی. میدونم تحمل کردن سخته. ولی من دووم میارم ، مگه نه ؟

درحالی که زندگی بهش سخت گرفته سعی میکنه همرو یجوری خوشحال نگه داره. براش اهمیتی نداره که خودش گاهی ناراحته یا همه چیز اونطوری که میخواد پیش نمیره ، ولی سعیشو میکنه تا اطرافیانشو خوشحال نگه داره حتی شده با یه شاخه گل ِ رز ^^.

از اونایی که ، اگه یه آدم بیاد تو زندگیش و واسش عزیز بشه ، براش وقت میزاره ؛ بهش توجه میکنه ؛ سعی میکنه محکم و دو دستی اون آدمو نگه داره ؛ نمیزاره کسی اذیتش کنه. وقتی تو یه جمعی نشستن و همه حرف میزنن فقط حواسش معطوف ِ صدای اونه . با دقت نگاش میکنه تا اگه خندید از خنده هاش ؛ با چشماش عکس بگیره و تو ذهنش ذخیره کنه. و فك میکنه ، وقتی اون شخص اسمش ُ صدا میزنه ، اسمش زیباتر میشه. گآهی ، یه سری به داروخونه میزنه ؛ میپرسه : چرا صداشو نمیفروشین ؟ مگه صداش مرهم نیست :)؟

وقتی میگین توصیفم همونی بوده که هستین ؛ انگار اکلیل میپاچه تو سر و صورتم :)))

من فقط خسته‌م ، میفهمی ؟ خسته‌م . خسته‌م از تحمل ِ دردی که برای من نیست .

مهمترین دارایی هر فردی قلبشه ، پس اگه اونُ بهتون داد پرتش نکنین یه گوشه !

اینکه از بچه های آماجی اومدن اینجا حس ِ خوبی بم دست میده :>

دلم میخواد زندگیمو بدم دست یکی ، بگم یه دیقه اینو میگیری ؟ بعد فرار کنم .

ولی هنوزم وقتی تو فکر فرو میره و بهت فکر میکنه ، و دیگران ازش میپرسن به چی فکر میکنی ؟ میگه به هیچی! سعی میکنه نبودت ُ انکار کنه ، ولی تو تك تك لحظه های زندگیش هستی . وقتی غرق ِ درس خوندن شده، یهو وسط بیت‌های ادبیاتش ؛ یه بیت کلا حالشو بهم میریزه و یاد ِ تو میفته . شمارتو پاك میکنه ، ولی گوشه ی دفترش مینویسه و هر روز میره سراغش . از تو فرار میکنه ولی هنوز دوسِت داره!

از همونایی که بدی های ِ آدما رو به سرعت برق و باد فراموش میکنه ، ولی خوبیاشون همیشه تو ذهنش می‌مونه ؛ اگه میخوای بَدی کسیو واسش بگی سریع بحث و عوض میکنه ، از همونایی که میگی کاش زودتر باهاش آشنا میشدم :)

اصلا هر کاری به جز درس خوندن لذت بخشه =).