[فوبیای اینکه دیگه نخواد باهام دوست باشه و از سر رودروایسی جوابمو میده]

چون که این باید اینجا بمونه :)🖤 خیلی قشنگی ، تموم .

حرف هایی هست فقط برای نزدن . .

‏آدم ممکنه یه گوشه نشسته باشه و صحبتای عادی کنه، لبخند بزنه، معاشرت کنه... ولی درونش یه نفر درحال غرق شدن، دست و پا زدن، شکستن و مردن باشه.

مگه چقد زنده ایم که اینطوری داریم از هم دوری میکنیم ؟

برام مهم نیست، برام مهم نیست، برام مهم نیست، برام مهم نیست، برام مهم نیست، برام مهم نیست [برایش خیلی مهم است] !

‏"بيا راجبش حرف نزنيم" همون "خفه شو" هستش ، با اندکی چاشنیه ادب ، لطفا در فهمِ آن كوشا باشيد.

تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید .

‏حس میکنم دلیل افسردگی 99 درصد آدما تو ایران ؛ کنکوره .

دیگه حس هیچی نیست. نه حس درس خوندن هست ، نه حس حرف زدن ، نه حس فیلم دیدن ، نه حس گشتن تو چنلای مختلف تلگرام‌ ، نه حس آهنگ گوش دادن ، نه حس بیرون رفتن با رفیقات. ای بابا ای بابا ؛

-

چرا انقد زندگی تکراری و یکنواخت شده ؟ قبلنا چیکار میکردیم پس ؟ نه گوشی بود نه کوفت و زهرمار دیگه ای😐