حرف هایی هست فقط برای نزدن . .

‏آدم ممکنه یه گوشه نشسته باشه و صحبتای عادی کنه، لبخند بزنه، معاشرت کنه... ولی درونش یه نفر درحال غرق شدن، دست و پا زدن، شکستن و مردن باشه.

مگه چقد زنده ایم که اینطوری داریم از هم دوری میکنیم ؟

برام مهم نیست، برام مهم نیست، برام مهم نیست، برام مهم نیست، برام مهم نیست، برام مهم نیست [برایش خیلی مهم است] !

‏"بيا راجبش حرف نزنيم" همون "خفه شو" هستش ، با اندکی چاشنیه ادب ، لطفا در فهمِ آن كوشا باشيد.

تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید ، تو مجازی به کسی راحت اعتماد نکنید .

‏حس میکنم دلیل افسردگی 99 درصد آدما تو ایران ؛ کنکوره .

دیگه حس هیچی نیست. نه حس درس خوندن هست ، نه حس حرف زدن ، نه حس فیلم دیدن ، نه حس گشتن تو چنلای مختلف تلگرام‌ ، نه حس آهنگ گوش دادن ، نه حس بیرون رفتن با رفیقات. ای بابا ای بابا ؛

-

چرا انقد زندگی تکراری و یکنواخت شده ؟ قبلنا چیکار میکردیم پس ؟ نه گوشی بود نه کوفت و زهرمار دیگه ای😐

رفیق، میدونم این روزا فشارِ همه چی رو توعه، میدونم کنکور و مدرسه و دانشگاه از هرطرف بهت فشار آورده، میدونم گیر دادن های وسواسیِ خانوادت اذیتت میکنه، میدونم که همیشه تنها بودی، تنهایی مشکلاتتو حل کردی و چقدر بهت سخت گذشته! میدونم یه احساسایی داری که همشو توی خودت میریزی، هر ثانیه سعی میکنی باهاشون کنار بیای، میخوام بگم حواسم بهت هست، تو آدمِ آینده ای ، آدمِ فردا ، این الماسیو که داری الان میسازی، چندسال دیگه درخشِشِش میشه جوابِ همه اونایی که بهت میگفتن نمی‌تونی! برو جلو، من بابت همه تلاش‌هات بهت افتخار میکنم.

حالا شماها از کجا اومدین