‍🌹 آیت الله شاه آبادی پسر آیت الله العظمی شاه آبادی ره: از دورانی که در نجف در خدمت حضرت امام قدس سره بودم، خاطرهٔ جالبی را به یاد دارم. قبل از تشریف فرمایی امام به نجف، شبی در خواب دیدم که در ایران، آشوب و جنگ است، مخصوصا در خوزستان. سر تمام نخلهای خرما یا قطع شده بود و یا سوخته بود، و در این جنگ یکی از نزدیکان من شهید شده بود -و البته بعدها برادرم حاج آقا مهدی در جنگ شهید شد- جنگ که خیلی طولانی شده بود، با پیروزی ایران تمام شد. در تمام مدت خواب، من چنین تصور می‌کردم که جنگ میان حضرت #سیدالشهداء و دشمنانش است. وقتی که جنگ تمام شد، پرسیدم « آقا #امام_حسین علیه السلام کجایند؟» طبقهٔ بالای ساختمانی را نشان دادند که دو اتاق داشت. یکی درسمت راست و دیگری در سمت چپ، من به آنجا رفتم و خدمت حضرت #سیدالشهداء مشرّف شدم و عرض ادب کردم. ♦️در همین حین از خواب بیدار شدم. پس از تشریف فرمایی امام به نجف، این خواب را برای ایشان تعریف کردم. ایشان تبسمی کردند و فرمودند: «این جریانها واقع خواهد شد.» عرض کردم: «چطور آقا؟» فرمودند: «بالاخره معلوم می‌شود این بساط.» ♦️من دوباره اصرار کردم و سرانجام ایشان فرمودند: «من یک نکته به تو می‌گویم ولی باید تا زمانی که من زنده هستم، جایی بیان نشود. زمانی که در قم در خدمت مرحوم والدت بودم، بسیار به ایشان علاقه داشتم، به طوری که تقریبا نزدیکترین فرد به ایشان بودم و ایشان هم مرا نامحرم نسبت به اسرار نمی‌دانستند. روزی برای من مسیر حرکت و کار را بیان کردند. حالا البته زود است و تا آن زمان که این مسیر شروع شد، زود است، اما می‌رسد. ♦️این حرف امام تا وقوع انقلاب و پس از آن و نیز جنگ ایران و عراق به یاد من نماند، یعنی اصلا آن را فراموش کرده بودم. تا اینکه زمان جنگ فرا رسید. در طول جنگ من بارها به جبهه رفتم. در یکی از این سفرها بود که ناگهان چشمم به نخلستانهایی افتاد که سرهای نخلها یا قطع شده و یا سوخته بودند. در آن زمان به یاد همان خواب افتادم و صحبتهایی که امام در خصوص آن فرموده بودند. ♦️اوضاع تقریبا همانطور که دیده بودم، پیش رفت تا اینکه در اردیبهشت ۱۳۶۳ برادرم حاج آقا مهدی به شهادت رسید و دوباره به یادم آمد که حضرت امام فرموده بودند که تمام جریانهای خواب من اتفاق خواهند افتاد. 📚منبع: #کرامات_امام_خمینی به نقل از پا به پای آفتاب، ج۳، ص۲۶۰.

🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳 🏴 ⭕️ #معنای_اباعبدالله 🔶در فرهنگ عرب، اينگونه رسم بوده و هست كه معمولا هر شخص داراي يك #كنيه و يك يا چند ٫لقب ميباشد؛ #ائمه_معصومين عليهم السّلام نيز اينگونه رسمی داشتند و هنگام نامگذاری فرزندان خود، لقب و کنیه نیز برای آنان انتخاب میکردند؛ 💠امام باقر (ع) درباره اينكه چرا هر يك از فرزندان اهل بيت داراي كنيه اي خاص بوده اند ميفرمايند: انّا لَنُكَنّي اُولادَنا في صِغَرِهِم مَخافَةَ النَبزَ اَن يُلحَقَ بهم.[۱] یعنی ما براي فرزندانمان در كودكي كنيه قرار ميدهيم، از ترس اينكه مبادا در بزرگي دچار لقب های ناخوشايند گردند. 🔷درباره اينكه چرا #اباعبدالله به عنوان كنيه براي #امام_حسين (ع) انتخاب شده، در روايتي آمده است كه اين كنيه را روز هفتم ولادت امام حسين (ع)، #پيامبر_اکرم(ص)، براي ایشان انتخاب کردند، به اين صورت كه پيامبر او را در دامان خود نهادند و فرمودند: ای #اباعبدالله چه بسيار گران است بر من كشته شدن تو.[۲] 🔷در کتب تاریخ نيز آمده است كه #امام_حسين(ع) بعداً نام يكي از فرزندان خود را عبدالله گذاشتند كه ظاهراً همان حضرت علي اصغر(ع) ميباشند كه در كربلا به شهادت رسيدند.[۳] 🔷البته براي علت نام گذاري #امام_حسين(ع) به #اباعبدالله وجوهي ديگر ذكر كرده اند كه به دو نمونه از آن اشاره ميشود: 🔺الف: در فرهنگ عرب مرسوم است كه هر كس داراي صفات خاص باشد، در مقام مبالغه، وي را پدر آن صفت مينامند؛ مثلا كسي كه داراي صفت بخشش باشد او را «ابوجواد» ميگويند. #امام_حسين(ع) نيز به دليل اينكه در مقام بندگي خدا امتيازي خاص داشته و در مرتبه اعلي و مافوق انسانهاي ديگر قرار داشته اند، او را #اباعبدالله خوانده اند، چنانكه خود آن بزرگوار هنگامي كه از اسب بر روي زمين افتادند، فرمودند: «رضاً بقضائِك، تسليماً لِاَمرِك...»[۴] 🔺ب. اگر حضرت #سيدالشهداء(ع) در كربلا آنگونه جان نثاري نكرده بود و در ميدان سربازي حق تعالي ثابت قدم نمي بود، آئين محمدي از روي زمين رخت بربسته و مردم به زندگي جاهليت كفار برميگشتند، لذا هر كسي بعد از آن حضرت خداوند را پرستش نمايد و پيروي از پيامبر اکرم(ص) و امامان عليهم السّلام را سيره خود قرار دهد، همه به بركت وجود مقدس #امام_حسين(ع) و ايثار اوست «لولاه ماعُبِدَالله و لولاهُ ماعُرِفَ الله» بنابراين ايشان در حقيقت پدر همه بندگان خداست، زيرا پدر به معناي مربي است و او بر اساس آنچه گفتيم بهترين و عالي ترين مربي است.[۵] 🔷 #امام_حسين(ع) علاوه بر كنيه داراي القاب متعددي نيز بوده اند از جمله: الرشيد ـ الطيب‌ ـ الوفي ـ السيد ـ الزكي ـ المبارك ـ التابع لمرضاة الله‌ ـ سيد الشهداء.[۶] پی نوشت: [۱] زندگاني امام حسن مجتبي(ع) سيد هاشم رسولي محلاتي، ص۸، حياة امام الحسن، ج۱، ص۶۵ [۲] منتهي الامال، ج۱، ص۵۲۳ [۳] الارشاد، شيخ مفيد، ج۲، ص۱۳۵ [۴] مقتل الحسين، مقرم، ص۳۵۷ [۵] شرح زيارت عاشورا، علي اصغر عزيزي تهراني، ص۳۴ [۶] بحار الانوار، ج۴۳، ص۲۳۷ #امام_حسين #حسینیه_مجازی @tabyinchannel #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد