🌼 اميرالمؤمنين علی علیه السلام: البُخلُ جامِعٌ لِمَساوِى العُيُوبِ وَهُوَ زِمامٌ يُقادُ بِهِ إلى كُلِّ سُوَّءٍ. بخل، گردآورنده همه عیبهای زشت است و مهاری است که انسان را به سوی همه بدیها می‌کشاند. 📚 نهج البلاغه، #حكمت_378 🔶 @Nahj_Et

💌 کــلام‌شهـــید 🌹شهـــید سید مصطفی حسینی: براى زنده کردن ارزشها و شناخت حقیقت و یافتن روح معنوى بیشتر به قرآن مراجعه کنید و #نهج_البلاغه را از یاد نبرید و راه شهدا را گرامی بدارید و امام سازش ناپذیر که همه عمرش را صرف تداوم این ارزشها کرده تنهایش نگذارید و همچون همیشه سخنانش را تبدیل به عمل کنید و در جاده حقیقت راهتان را ادامه دهید. 🔶 @Nahj_Et

🌸🍃🌸🍃 🍃 📿فَاعْمَلُوا وَ الْعَمَلُ يُرْفَعُ، وَ التَّوْبَةُ تَنْفَعُ، وَ الدُّعَاءُ يُسْمَعُ، وَالْحَالُ هَادِئَةٌ وَ الاَْقْلاَمُ جَارِيَةٌ 🔮تا هنگامى که فرصت براى قبولى اعمال داريد، و توبه سودمند است و دعا به اجابت مى رسد و در آرامش به سر مى بريد و قلمها (ى فرشتگان براى نوشتن اعمال صالح) در جريان است، عمل کنيد ✍امام عليه السلام در اين عبارات کوتاه به اين امر مهم اشاره مى کند که تا شما در دنيا هستيد پنج فرصت مهم در دست داريد: اعمال خوب شما به پيشگاه خدا مى رود و با آب توبه مى توانيد گناهان را بشوييد. دعاها در پيشگاه خدا به اجابت مى رسد. آرامشى داريد که مى توانيد با استفاده از آن هر کار نيکى انجام دهيد و بالاخره فرشتگان آماده اند تا اعمال نيک شما را در نامه اعمالتان ثبت کنند.ولى اگر اين فرصت از دست رود و در آستانه مرگ قرار گيريد تمام اين امکانات پنجگانه از شما سلب مى شود و جز حسرت و اندوه متاعى نمى خريد. 📙#خطبه_230 🔶 @Nahj_Et

🍃امام علی علیه السلام : 🌷وَ امْضِ لِکُلِّ یَوْمٍ عَمَلَهُ، فإنَّ لِکُلِّ یَوْمٍ ما فیهِ؛ 🍃کار امروز را به فردا میفکن زیرا برای فردا نیز کاری است. 📚نهج البلاغه #نامه_53 🔶 @Nahj_Et

💢 #حدیث_نگاشت | ارزش اصلاح بین مردم 🔹 امام علی علیه‌السلام: 💠 «...صَلَاحُ ذَاتِ الْبَيْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَ الصِّيَامِ...»؛ 🌿 «اصلاح دادن بین مردم، از نماز و روزه یک ساله برتر است». 📚 نهج‌البلاغه، #نامه_47 🔶 @Nahj_Et

🌸🍃🌸🍃 🍃 وَ قَالَ (علیه السلام): مَا كُلُّ مَفْتُونٍ يُعَاتَبُ. : نه هر گرفتارى بايد در معرض سرزنش قرار گيرد. ☑ سرزنش گرفتاران چرا؟ امام(عليه السلام) در اين کلام نورانى اش مى فرمايد: «هر شخص گرفتارى را نمى توان سرزنش کرد (چه بسا بى تقصير باشد)»; (مَا کُلُّ مَفْتُون يُعَاتَبُ). سرچشمه گرفتارى ها و مشکلات و مصائبى که دامن گير انسان مى شود کاملاً مختلف است; گاه نتيجه مستقيم اعمال انسان است که بر اثر ندانم کارى ها، سستى ها، تنبلى ها و استفاده نکردن به موقع از فرصت ها دامان او را گرفته است. به يقين چنين شخصى درخور سرزنش است; ولى گاه مى شود که اين مشکلات کفاره گناهان انسان است و خداوند مى خواهد او را به اين وسيله در دنيا پاک کند. چنين کسى گرچه به سبب گناهش درخور سرزنش است ولى چون مشمول لطف الهى شده سزاوار ملامت نيست و گاه سرچشمه آن آزمايش هاى الهى است که خدا مى خواهد با آن مشکل و گرفتارى بنده خود را پرورش دهد که همچون فولاد آبديده در کوره حوادث مقاوم سازد و يا همچون طلاى ناخالصى را که به کوره مى برند تا خالص گردد او را خالص سازد در اينجا نيز جاى سرزنش نيست، بنابراين همه گرفتاران و بلا ديدگان را نمى توان سرزنش کرد و حتى در آنجايى که انسان خود سرچشمه آن گرفتارى باشد باز گاهى جاهل قاصر است و گاه مقصر; تنها اگر مقصر باشد در خور سرزنش است. اين سخن تفسير ديگرى نيز دارد و آن اين که «مفتون» از ماده «فتن» و «فتنه» در اصل به معناى آزمايش کردن است; مثلا هنگامى که مى خواهند طلا را آزمايش کنند آن را به کوره مى برند تا وضع آن روشن شود و به همين جهت هر نوع فشار و گرفتارى و مشکلات و گمراهى به عنوان فتنه از آن ياد مى شود و مفتون در عبارت بالا به معناى فريب خورده باشد; همان گونه که درباره شخص گرفتار اشاره شد اين حالت گاهى بر اثر تقصير و گاه بر اثر قصور و گاه بدون اختيار دامان انسان را مى گيرد به همين منظور امام مى فرمايد: تمام کسانى که مفتون هستند سزاوار سرزنش نيستند ابن ابى الحدید در شرح نهج البلاغه خود مى گوید: امام این سخن را به «سعد بن ابى وقاص»، «محمد بن مسلمه»، «اسامة بن زید» و «عبدالله بن عمر» فرمود در آن زمان که آنها از همراهى امام براى جنگ با شورشیان جمل امتناع کردند. (و این نشان مى دهد که ابن ابى الحدید آن را از جاى دیگرى گرفته است). اضافه بر این مرحوم شیخ مفید در کتاب خود به نام الجَمل از کتاب جمل ابى مخنف (متوفاى 175) داستان مفصلى نقل مى کند که چون امیرمومنان على(علیه السلام) مى خواست به سوى بصره براى خاموش کردن آتش فتنه طلحه و زبیر حرکت کند باخبر شد که سه نفر فوق با این که با امام بیعت کرده بودند حاضر به همراهى امام در این مسیر نشدند. (ولى در بعضى از روایات آمده است که هیچ یک از این سه نفر با امام بیعت نکردند) امام(علیه السلام) فرمود: من شما را مجبور نمى کنم که با من بیایید ولى مگر با من بیعت نکرده اید؟ گفتند: بیعت کرده ایم. فرمود: پس چرا همراه من نمى آیید؟ هر کدام از آنها عذرى براى خود بیان کردند (عذرهایى ناموجه) امام در اینجا فرمود: «لَیْسَ کُلُّ مَفْتُون یُعاتَبُ; هر شخص گرفتارى را نباید سرزنش کرد». سپس فرمود: برگردید خداوند مرا از شما بى نیاز خواهد ساخت. جمع دیگرى نیز این جمله حکمت آمیز را در کتاب هاى خود از امام(علیه السلام) نقل کرده اند. 📙نهج البلاغه #حکمت_15 🔶 @Nahj_Et

#نهج_البلاغه 💥قَدْ تَزَيَّنَتْ بِغُرُورِهَا وَغَرَّتْ بِزِينَتِهَا دَارُهَا هَانَتْ عَلَى رَبِّهَا فَخَلَطَ حَلاَلَهَا بِحَرَامِهَا وَخَيْرَهَا بِشَرِّهَا وَحَيَاتَهَا بِمَوتِهَا وَحُلْوَهَا بِمُرِّهَا 🌎دنيا خود را با مکر و نيرنگ آراسته و با زرق و برق خود مردم را مى فريبد سرايى است که در نظر صاحب اصليش بى مقدار است لذا حلالش را با حرام و خيرش را با شرّ و زندگى اش را با مرگ و شرينى اش را با تلخى بهم هم آميخته است 🖊هر گاه بخواهى لقمه نان حلالى بدست آورى بايد هزار درد و رنج را تحمّل کنى و از مسيرهاى پرنشيب و فراز بگذرى و هرگاه بخواهى گلى بچينى بايد تحمّل نيش خار کنى و اگر بخواهى از خوان نعمتش کمى عسل برگيرى نيشهاى زنبورها در انتظار توست ، در کنار هر گنجى افعى ها خفته اند و در کنار هر شيرينى تلخى هاست ، فى المثل انسانى که فرزند ندارد غم وغصّه جانکاهى بر روح او سنگينى مى کند ولى همين که فرزند پيدا کرد هزاران مشکل در کنار اوست و همچنين نعمتها و مواهب ديگر که فقدانش غم انگيز است و وجودش ملال آور و مشکل آفرين 📙#خطبه_113 🔶 @Nahj_Et

💢 نفرین امام به انس بن مالک 💠 هنگامى كه به بصره آمد، انس بن مالك را نزد طلحه و زبير فرستاد تا چيزى را كه از رسول الله (صلى الله عليه و آله) در باره آنها شنيده است به يادشان آورد. انس بن مالك از دادن آن گواهى خوددارى كرد و چون نزد او بازگشت، گفت: آن سخن فراموش كرده ام. امام علی علیه السلام فرمودند: 🍃 اگر دروغ مى گويى خداوند تو را به بيمارى برص (سفيدى روشن) دچار كند كه عمّامه آن را نپوشاند. ✍️ (سید رضی گوید: پس از نفرين امام علی(علیه السلام)، انس به بيمارى برص در سر و صورت دچار شد، كه همواره نقاب مى زد). 📚 #حکمت_311 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

💌امام علی علیه السلام: فلو رَخَّصَ اللّه في الكِبرِ لأحَدٍ مِن عِبادِهِ لَرَخَّصَ فيهِ لِخاصَّةِ أنبيائهِ و أوليائهِ ، و لكنَّهُ سبحانَهُ كَرَّهَ إلَيهِمُ التَّكابُرَ ، و رَضِيَ لَهُمُ التَّواضُعَ اگر بنا بود خداوند به احدى از بندگانش رخصت تكبّر دهد، هر آينه اين رخصت را به خاصّگان از انبيا و اولياى خود مى داد. اما خداوند سبحان، تكبّر را براى آنان نيز ناخوش داشت و فروتنى را برايشان پسنديد. 📕 نهج البلاغه / #خطبه_192 🔶 @Nahj_Et

🌹 امیرالمومنین علی (عليه السلام) : ☘ چه بسيار است تفاوت ميان دوكردار ، كردارى كه خوشى آن برود و پيامد (كيفر) آن بر جاى ماند و كردارى كه رنج آن برود و مزدش بماند. نهج البلاغة: #حكمت_121 🔶 @Nahj_Et