۲۵ مهر ۱۴۰۳
تلاش برای بردبارشدن
▫️إِنْ لَمْ تَكُنْ حَلِيماً فَتَحَلَّمْ; فَإِنَّهُ قَلَّ مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْم إِلاَّ أَوْشَكَ أَنْ يَكُونَ مِنْهُمْ
🟠اگر حليم و بردبار نيستى خود را به بردبارى وادار كن (و همانند حليمان عمل نما) زيرا كمتر شده است كسى خود را شبيه قومى كند و سرانجام از آنان نشود»
📘#حکمت_207
🔶 @Nahj_Et
۲۵ مهر ۱۴۰۳
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📒انسان یک روز عمر نمی کند مگر این که به پایان عمر نزدیک تر می شود
📌 نهجالبلاغه/ خطبه145/ قسمت6 از 11 قسمت
🎤صوتی استاد مفسر دکتر#محمدعلی_انصاری
#خطبه_145
🔶 @Nahj_Et
۲۵ مهر ۱۴۰۳
جلوه_تاریخ_در_شرح_نهج_البلاغه_ابن_7.pdf
2.31M
۲۵ مهر ۱۴۰۳
5.92M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
۲۵ مهر ۱۴۰۳
▫️ الْكَرَمُ، أَعْطَفُ مِنَ الرَّحِمِ.
🟠بخشش بيش از خويشاوندى محبّت آورد.
✍«كريم» كسى است كه به راحتی به افراد نیازمند بخشش می کند.براى اين كلام دو تفسير كردهاند: نخست اينكه تأثيرى كه كرم دارد بيش از تأثير خويشاوندى است، زيرا كرم جزء طبيعت شخص كريم است، ازاينرو بدون هيچگونه تكلفى آن را اعمال مىكند؛ ولى خويشاوندى گاه در حدى نيست كه انسان را وادار به سخاوت و بخشش كند، بلكه ممكن است در بعضى از اوقات براثر ترس از سرزنش مردم يا ساير خويشاوندان باشد كه چرا فلان كس به برادر نيازمندش توجهى ندارد، بنابراين در بعضى از موارد، كرم خويشاوندان توأم با تكلف است در حالى كه كرم كريمان چنين نيست.تفسير ديگر اينكه كرم و سخاوت سبب عطف توجه مردم به شخص كريم مىشود و چه بسا او را حتى بيش از برادر يا پدر و مادر خود دوست مىدارند وبه تعبير ديگر آن رابطه عاطفى كه از كرم سرچشمه مىگيرد گاه قوىتر از روابط عاطفىاى است كه از خويشاوندى ناشى مىشود. ممكن است هر دو معنا در كلام امام عليه السلام جمع باشد.
📘#حکمت_247
🔶 @Nahj_Et
۲۵ مهر ۱۴۰۳
347.mp3
2.84M
📌دفع بدیها
#نهج_البلاغه
▫️رُدُّوا الْحَجَرَ مِنْ حَيْثُ جَاءَ، فَإِنَّ الشَّرَّ لَا يَدْفَعُهُ إِلَّا الشَّر
🟠سنگ را بدانجا كه از آن آمده باز بايد گرداند، كه شر را جز با شر نتوان راند.
📘#حکمت_314
🔶 @Nahj_Et
۲۵ مهر ۱۴۰۳
4_6041607715053110839.mp3
6.8M
🌺شرح خطبه٨٣
🔴جلسه۱٣_ بخشدوّم
🎤#استاد_محمدعلی_انصاری
🔶 @Nahj_Et
۲۵ مهر ۱۴۰۳
🦋آفرينش طاووس
امام علی(علیهالسلام) فرمودند:
🌹وَ مِنْ أَعْجَبِهَا خَلْقاً الطَّاوُوسُ الَّذِی أَقَامَهُ فِی أَحْکَمِ تَعْدِیل، وَ نَضَّدَ أَلْوَانَهُ فِی أَحْسَنِ تَنْضِید، بِجَنَاح أَشْرَجَ قَصَبَهُ، وَ ذَنَب أَطَالَ مَسْحَبَهُ.
إِذَا دَرَجَ إِلَى الاُْنْثَى نَشَرَهُ مِنْ طَیِّهِ، وَ سَمَا بِهِ مُطِلاًّ عَلَى رَأْسِهِ کَأَنَّهُ قِلْعُ دَارِیٍّ عَنَجَهُ نُوتِیُّهُ.
یَخْتَالُ بِأَلْوَانِهِ، وَ یَمِیسُ بِزَیَفَانِهِ. یُفْضِی کَإِفْضَاءِ الدِّیَکَةِ، وَ یَؤُرُّ بِمَلاَقِحِهِ أَرَّ الْفُحُولِ الْمُغْتَلِمَةِ لِلضِّرَابِ. أُحِیلُکَ مِنْ ذلِکَ عَلَى مُعَایَنَة، لاَ کَمَنْ یُحِیلُ عَلَى ضَعِیف إِسْنَادُهُ. وَ لَوْ کَانَ کَزَعْمِ مَنْ یَزْعُمُ أَنَّهُ یُلْقِحُ بِدَمْعَة تَسْفَحُهَا مَدَامِعُهُ، فَتَقِفُ فِی ضَفَّتَی جُفُونِهِ، وَ أَنَّ أُنْثَاهُ تَطْعَمُ ذلِکَ، ثُمَّ تَبِیضُ لاَ مِنْ لِقَاحِ فَحْل سِوَى الدَّمْعِ الْمُنْبَجِسِ، لَمَا کَانَ ذلِکَ بِأَعْجَبَ مِنْ مُطَاعَمَةِ الْغُرَابِ🌹
❇️يکى از عجيب ترين آن ها(پرندگان) از نظر آفرينش، طاووس است که خداوند آن را در موزون ترين شکل آفريد و با رنگ هاى مختلف به بهترين صورت رنگ آميزى نمود; با بال و پرهايى که شهپرهاى آن بر روى يکديگر قرار گرفته و به هم آميخته و دُمى که دامنه آن را گسترده و بر زمين مى کشد. هنگامى که طاووس به سوى جفت خود حرکت مى کند، دم خود را مى گشايد و همچون چترى(بسيار زيبا) بر سر خود سايبان مى سازد; گويى بادبان کشتى است که از سرزمين«دارين» مشک با خود آورده و ناخدا آن را برافراشته است(در اين حال) او با اين همه رنگ هاى زيبا غرق در غرور مى شود و با حرکات متکبرانه به خود مى نازد; همچون خروس با جفت خود مى آميزد و همانند حيوانات نر که از طغيان شهوت به هيجان آمده اند با او درآميخته باردارش مى کند.
براى اثبات آن به مشاهده حسّى حواله مى کنم; نه همچون کسى که به دليل ضعيف ذهنى حواله مى کند و آن گونه که بعضى پنداشته اند، طاووس به وسيله اشکى که از چشم خود فرو مى ريزد جنس ماده را باردار مى کند به اين صورت که قطره اشک در دو طرف پلک هاى جنس نر حلقه مى زند و ماده او آن را مى نوشد سپس تخم مى گذارد، بى آن که با نر آميزش کرده باشد، جز همان قطره اشکى که از چشمش بيرون پريده است(اين افسانه بى اساسى است و) عجيب تر از افسانه توليد مثل کلاغ نيست.
📚نهجالبلاغه بخشی از خطبه ۱۶۵
🔶 @Nahj_Et
۲۵ مهر ۱۴۰۳
۲۵ مهر ۱۴۰۳
وَ اَنَّ المَوتَ حَقّ
▫️و وَأى على نفسه أن لا يضطرب شبح مما أولج فيه الروح، الّا و جعل الحمام موعده، و الفناء غايته.
🟠و وعده نموده خداوند متعال كه هيچ موجودى را كه روح در آن دميده است (از وضع مقرر خود) دگرگونى نباشد، جز اين كه مرگ را وعده گاه نهايى و فنا را پايان كار او قرار داده است.
📘 نهج البلاغه خطبه 165
🔶 @Nahj_Et
۲۵ مهر ۱۴۰۳
۲۶ مهر ۱۴۰۳