🔹قَالَ علیه السلام العَفَافُ زِینَةُ الفَقرِ وَ الشّکرُ زِینَةُ الغِنَی 🔹(پاکدامنی زینت تنگدستی، و سپاسگزاری زینت توانگری است). پاکدامنی فضیلتی برای قوه ی شهویه است و پیداست که پاکدامنی زینتی است برای انسان که با وجود تنگدستی زیبنده تر است، از آن رو که پاکدامنی به شخص تنگدست ارزشی می دهد که مردم به دل او را دوست می دارند و او را مدح و ثنا می گویند و اثر پاکدامنی در فقیر خیلی زود ظاهر می گردد. و اگر پاکدامن نباشد، در دنیا و آخرت زیانکار است. و همچنین سپاسگزاری نیز از جمله فضایل قوه ی شهویه است، و برای توانگر زشت است که در برابر نعمتهای الهی کفران کند، بنابراین زینت توانگری و کمال آن به سپاسگزاری است. 📙شرح#حکمت_340 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص344 شرح ابن میثم 🔶 @Nahj_Et

منفورترين خلايق چه کسانى هستند⁉️ #نهج_البلاغه 📿رَجُل وَکَلَهُ اللهُ اِلى نَفْسِهِ 🟤او کسى است که خداوند وى را به حال خود واگذارده است. ✍تمام ممکنات و از جمله انسانها آن چنان به ذات پاک خدا وابسته اند که اگر لحظه اى رابطه آنان از او قطع مى شود همگى فانى و نابود مى شوند. توجّه به اين وابستگى و پيوستگى، روح توکّل را در انسان زنده مى کند که همه چيز خود را به او واگذار کند، يعنى آنچه در توان دارد براى پيشرفت کارها تلاش نمايد ولى با اين حال بداند سرچشمه هر خير و برکت و هر موهبت و نعمت ذات پاک اوست. ولى هنگامى که انسان بر اثر غرور و خودخواهى و هواپرستى، از اين حقيقت غافل شود و خويش را مستقل بپندارد از خدا بريده مى شود و همه چيز در نظر او وارونه مى گردد. اين بريدگى از خدا همان معناى واگذار شدنش به خويشتن است و اين ريشه تمام بدبختيها و انحرافات است. به همين دليل پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله وسلم) که گل سر سبد عالم آفرينش بود بارها مى فرمود: «اَللّهُمَّ... لاتَکِلْني اِلى نَفْسي طَرْفَة عَيْن اَبَداً; خداوندا! لحظه اى مرا به خويشتن وامگذار (و از ذات پاکت دور مفرما)! 📘#خطبه_17 🔶 @Nahj_Et

🔉صوت بسیار زیبا و دلنشین 🌐 #نامه_25 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

🍃قَالَ علیه السلام یَومُ العَدلِ عَلَی الظّالِمِ أَشَدّ مِن یَومِ الجَورِ عَلَی المَظلُومِ 🍃روز عدالت برای ستمگر سخت تر است از روز ستمی که بر ستمدیده رفته است). روز عدالت، روز قیامت، و روز ستم همان وقت ظلم ستمگر است، قبلا توضیح آن گذشت. 📙شرح#حکمت_341 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص345 🔶 @Nahj_Et

◼️امام علی عليه السلام: ◾️إِنَّمَا حَظُّ أَحَدِكُمْ مِنَ اَلْأَرْضِ ذَاتِ اَلطُّولِ وَ اَلْعَرْضِ قِيدُ قَدِّهِ ▪️بهره هر کدام شما از زمین، به اندازه طول و عرض قامت شماست. 📚نهج البلاغه، خطبه 83 🔶 @Nahj_Et

💢 اعتماد به خدا، لازمۀ ایمان 💠 امام علی علیه السلام فرمودند: 🍃 لا يَصْدُقُ إِيمَانُ عَبْدٍ، حَتَّى يَكُونَ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ، أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِه. 🔹ايمان عبد صادق نيست مگر اينكه اعتمادش به آنچه نزد خداست از آنچه در دست خود دارد بيشتر باشد. 📚 #حکمت_310 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

🔹وَ قَالَ علیه السلام الغِنَی الأَکبَرُ الیَأسُ عَمّا فِی أیَدیِ النّاسِ 🔹امام علیه السلام در این گفتار حکیمانه به نکته ای اخلاقی و مهم اشاره کرده می فرماید:«برترین بی نیازی آن است که از آنچه در دست مردم است چشم بپوشی و مأیوس باشی»؛ (الْغِنَی الْأَکْبَرُ الْیَأْسُ عَمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ) . این یک واقعیت است که هرکس چشمداشتی به اموال و امکانات و مقامات دیگران داشته باشد به همان نسبت کوچک و موهون می شود؛خواه دست نیاز به سوی آن ها دراز کند و یا این حالت را به سوی دیگری نشان دهد و تا انسان به اموال و امکانات دیگران بی اعتنا نباشد حقیقت غنا و بی نیازی را درک نمی کند. «غنی»تنها با داشتن ثروت نیست.بسیارند ثروتمندانی که در واقع فقیرند، زیرا چنان بخیلند که نه دیگران از ثروتشان استفاده می کنند و نه حتی خودشان، و چنان حریصند که به آنچه دارند قانع نیستند و چشم به اموال و ثروت های دیگران دوخته اند.این گونه افراد در عین غنای ظاهری،در باطن،فقیر و بیچاره اند. در مقابل،کسانی هستند که زندگی ساده و زاهدانه ای دارند و به حسب ظاهر دستشان از مال دنیا کوتاه است؛اما همان را که دارند با دیگران تقسیم می کنند و هرگز چشم به اموال و ثروت دیگران نمی دوزند.این ها گرچه در چشم ظاهربینان فقیرند؛اما از نظر اولیاء اللّه برترین اغنیا محسوب می شوند. 📙شرح#حکمت_342 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص346 🔶 @Nahj_Et

💢وَ قَالَ علیه السلام الأَقَاوِیلُ مَحفُوظَةٌ وَ السّرَائِرُ مَبلُوّةٌ وَکُلّ نَفسٍ بِما کَسَبَت رَهِینَةٌ وَ النّاسُ مَنقُوصُونَ مَدخُولُونَ إِلّا مَن عَصَمَ اللّهُ سَائِلُهُم مُتَعَنّتٌ وَ مُجِیبُهُم مُتَکَلّفٌ یَکَادُ أَفضَلُهُم رَأیاً یَرُدّهُ عَن فَضلِ رَأیِهِ الرّضَی وَ السّخطُ وَ یَکَادُ أَصلَبُهُم عُوداً تَنکَؤُهُ اللّحظَةُ وَ تَستَحِیلُهُ الکَلِمَةُ الوَاحِدَةُ 💢و آن حضرت فرمود:همه گفته ها نزد خدا محفوظ،و تمام باطن ها آزموده شده است، و هر کسی در گرو اعمال خود است .مردم ناقص و دچار عیبند جز کسی که خدا او را حفظ کرده،پرسندگانشان مردم آزار،و پاسخ دهندگانشان در جواب گفتن دچار تکلّف اند ،برترین آنان را در رأی خشنودی و غضب از رأی نیکو باز می گرداند،و استوارترین آنها را نگاهی یا کلمه ای دگرگون می سازد 📙شرح#حکمت_343 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص347 شرح انصاری 🔶 @Nahj_Et

🪐با ظهور بدعتها سنتها از ميان مى رود #نهج_البلاغه ◽️وَمَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إلاَّ تُرِکَ بِهَا سُنَّةٌفَاتَّقُوا الْبِدَعَ، والْزَمُوا الْمَهْيَعَ، إنَّ عَوَازِمَ الاُْمُورِ أَفْضَلُهَا، وَإنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا 🟤هيچ بدعتى ايجاد نشد، مگر اين که سنّتى با آن متروک گشت بنابراين از بدعتها بپرهيزيد و راه راست و روشن را رها نکنيد; چرا که سنتهاى ريشه دار پيشين (اسلام)، برترين امور است، و بدعتها بدترين کارهاست ✍از آنچه در بالا گفته شد اين واقعيت آشکار گشت که چگونه هرگاه بدعتى گذارده شود، سنّتى ترک مى شود، و چگونه بدعتها بدترين امور است; زيرا اگر به افراد اجازه داده شود که هر کدام با سليقه و فکر ناقص خود چيزى را بر دين بيفزايد يا چيزى از آن را کم کند، در يک مدّت کوتاه، حقايق و احکام دين دگرگون مى شود، و اصالت و اعتبار خودرا از دست مى دهد، و يک مشت افکار و خيالات واهى جاى تعليمات اصيل دين را مى گيرد، و سرابها جاى چشمه هاى زلال آب خواهد نشست.نوآوريها اگر از طريق دقت و تحقيق بيشتر در ادلّه احکام شرع باشد و حقايق تازه اى به کمک کتاب و سنّت و دليل قاطع عقل کشف شود، نه تنها بدعت نيست بلکه سبب شکوفايى و بالندگى آيين خداست، و به تعبير ديگر : کشف، چيز تازه اى است و إلاَّ مکشوف، در آيين خدا از قبل بوده است. ولى اگر ذوق و سليقه هاى شخصى و استحسانات ظنّى پايه و اساس نوآوريهاى دينى باشد، جز گمراهى و ضلالت و مسخ شدن چهره دين نتيجه اى نخواهد داشت. 📘#خطبه_145 🔶 @Nahj_Et

✴️ معنی حسادت | الهی قمشه ای #نهج_البلاغه ▫️الْعَجَبُ لِغَفْلَةِ الْحُسَّادِ، عَنْ سَلاَمَةِ الاَْجْسَادِ! 🟤در شگفتم كه چگونه حسودان از سلامتى خويش غافل اند ✍روشن ترين تفسير براى گفتار حكيمانه بالا آن است كه حسد روح و قلب انسان را مى فشارد و بر اثر اين فشار، انسان بيمار مى شود و گاهى از شدت حسد دق مى كند و مى ميرد، زيرا مى بيند شخص محسود داراى نعمت هاى مختلفى است. هرچه نعمت او بيشتر مى شود، غم و اندوه حسود فزون تر مى گردد. گاه به حالت افسردگى كشيده مى شود و گاه به بيمارى جسمانى مبتلا مى گردد، زيرا رابطه روح و جسم به اندازه اى است كه ناراحتى هاى روحى فورا در جسم اثر مى گذارد و سلامت انسان را مختل مى كند. بنابراين حسودان آرزو مى كنند نعمت شخصى كه مورد حسد است زائل گردد; خواه اين نعمت مقام باشد يا مال و ثروت. در حالى كه با حسد خويش نعمتى را كه از آن نعمت ها بزرگ تر است از دست مى دهند و آن نعمت سلامتى است كه هيچ نعمتى با آن برابرى نمى كند. اگر تمام دنيا را به كسى بدهند; ولى مبتلا به بيمارى سرطان يا فلج و از كارافتادگى دست و پا و سر و صورت باشد كمترين ارزشى براى او ندارد و اگر همه چيز را از او بگيرند و سلامتى را به او باز گردانند به يقين خوشحال خواهد شد. آرى. بعد از ايمان و عقل كه از نعمت هاى معنوى است برترين نعمت مادى سلامت جسم است كه حسود آن را به آسانى 📘#حکمت_225 🔶 @Nahj_Et