💠🔹امام (ع) با توجّه به حوادث ناگوارى كه بر سر راه خلافت قرار گرفت مى‌فرمايد: أنا فقأت عين الفتنة : «من چشم فتنه را كور كردم» اين جملۀ امام (ع) اشاره به آشوب مردم بصره و ناكثين است. براى فتنه لفظ «عين» را استعاره آورده است. و اختصاصا چشم را ذكر كرده است، به اين دليل كه چشم در صورت انسان شريفترين عضو است كار و تلاش و حركت انسان بديدن چشم بستگى دارد. و با لفظ «فقأ» استعاره را ترشيحيّه كرده، و كنايه از فرو خوابيدن فتنه با شمشير آن حضرت مى‌باشد
#خطبه_93
🔶 @Nahj_Et
💠آخرت
🔹امام در این خطبه میفرماید:
نامه‌هاى عمل گشوده است»؛ (و الصّحف منشورة ) . اشاره به اينكه با گشوده بودن پرونده‌ها هرگونه اضافه و اصلاح و كم‌كردن نقطه‌هاى ضعف امكان‌پذير است.همچنین مى‌فرمايد: «بساط توبه گسترده است»؛ (و التّوبة مبسوطة) . روشن است كه تا درهاى توبه باز و سفرۀ توبه گسترده است، راه بازگشت باز است و با آب توبه مى‌توان آتشهاى برافروخته و سوزان گناه را خاموش كرد. در چنين حالتى انسان به درگاه خدا مى‌رود، اظهار ندامت مى‌كند و قطرۀ اشكى كه حاصل توبه‌اى نصوح و خالص است مى‌ريزد و دريايى از آتش را خاموش مى‌كند.
#خطبه_237
🔶 @Nahj_Et
💠آشوب
امام علی علیه السلام میفرماید:
سوگند به كسى كه جانم در دست قدرت اوست! از هيچ حادثه‌اى كه از امروز تا دامنۀ قيامت واقع مى‌شود از من سؤال نمى‌كنيد (مگر اين كه پاسخ آن را آماده دارم) و همچنين دربارۀ هيچ گروهى كه حتّى يك صد نفر را هدايت يا گمراه مى‌كنند پرسش نمى‌كنيد، مگر اينكه از دعوت كننده و رهبر و كسى كه آنها را به پيش مى‌راند و از جايگاه خيمه و خرگاه و محلّ اجتماع آنها و كسانى كه از آنها كشته مى‌شوند، يا به مرگ طبيعى مى‌ميرند، (از همۀ اينها) شما را آگاه مى‌سازم.»
#خطبه_93
🔶 @Nahj_Et
💠آمرزش
امام در این خطبه از چهار چيز تقاضاى غفران مى‌كند و به خدا پناه مى‌برد، عرضه مى‌دارد: «الهى نگاههاى اشارت‌آميز (زيانبار) و سخنان بى‌فايده، و خواسته‌هاى نابجاى دل، و لغزشهاى زبان، مرا عفو فرما!در واقع اشاره به بخشى از گناهان چشم و زبان و دل مى‌كند كه گاه از خطرناكترين گناهان انسان است. نگاههاى تحقيرآميز به مؤمنان و اشارات آميخته با هتك و غرور، همچنين سخنان بى‌مطالعه كه گاه سرچشمۀ كينه‌ها و نفاق‌ها و اختلافات مى‌شود و آبروى مسلمين را بر باد مى‌دهد و نيز تمايلات شهوت‌آلود دل، كه انسان را به سوى هر گناهى دعوت مى‌كند و نيز لغزشهايى كه بر اثر بى‌توجّهى به هنگام سخن گفتن رخ مى‌دهد و سرچشمۀ مفاسد عظيمى مى‌شود، همه و همه از دشمنان سعادت انسان است و هنگامى كه امام عليه السّلام از خداوند در برابر آنها تقاضاى بخشش مى‌كند، عملا به همه هشدار مى‌دهد كه مراقب اين چهار مسأله مهم باشند و گناه آن را كوچك نشمرند.
#خطبه_78
🔶 @Nahj_Et
💠🔹خدا مردم را با اموال و اولادشان آزمايش مى‌كند تا آنكس كه از روزى‌اش خشمگين است از آنكس كه شاكر و راضى است شناخته شود، هرچند خداى سبحان به مردم از خودشان آگاه‌تر است؛ ولى اين براى آن است كه كارهايى كه موجب استحقاق ثواب و عقاب مى‌شود ظاهر گردد»؛
اين سخن اشاره به نكتۀ پرمعنايى است و آن اينكه صفات درونى و نيات اشخاص هرگز سبب پاداش و عقاب نمى‌شود جز آنكه اين صفات و نيات در عمل آشكار گردد. به بيان ديگر معيار ثواب و عقاب، اعمال است نه نيات و صفات درونى، بنابراين خدا در عين اينكه نيات و صفات درونى انسانها را كاملاً مى‌داند، بلكه از خودشان به آن آگاه‌تر است، باز هم امتحان مى‌كند تا در صحنۀ اعمال ظاهر شوند و معيار ثواب و عقاب تحقق يابد. به تعبير ديگر مسير تكامل از طريق افعال مى‌گذرد و آزمايش‌هاى الهى همه براى همين هدف است. باز به زبان ديگر، آنچه ملاك پاداش و كيفر است حسن فعلى است نه تنها حسن فاعلى
شرح#حکمت_93
🔶 @Nahj_Et
💠🔹در حكمت 31 امير مؤمنان على عليه السلام حقيقت ايمان را بر اساس چهار پايه تشريح مى‌كند و در مقابل آن براى شك نيز چهار ستون قائل است. ستون اوّل، مراء و جدال مى‌باشد و در بيان آن مى‌فرمايد: «فَمَنْ جَعَلَ الْمِرَاءَ دَيدَناً لَمْ يصْبِحْ لَيلُه؛ آنكس كه مِراء را عادت خويش قرار دهد هرگز از تاريكى شك به روشنايى يقين گام نمى‌نهد» و به يقين چنين است زيرا افرادى كه اهل مِراء و جدال هستند دائماً در اين فكرند كه بر حريف خود غلبه يابند خواه حق باشد يا باطل و به همين دليل ضعيف‌ترين ادله را براى خود حجت مى‌شمارند و محكم‌ترين دليل رقيب را ناديده مى‌انگارند و به اين ترتيب دائماً در بيراهه و تاريكى سير مى‌كنند و صبحگاهان روشنِ يقين در زندگى آنها هرگز ظاهر نمى‌شود
شرح#حکمت_31
🔶 @Nahj_Et
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#نهج_البلاغه
🎥سرمایه ای گران‌بها که به فراموشی سپردیم
♨️ نظر ادیب و شاعر اهل تسنن درخصوص نهج البلاغه
🔶 @Nahj_Et
امام علی علیه السلام :
وَ اللّه إِنَّ امْرَأً يُمَكِّنُ عَدُوَّهُ مِنْ نَفْسِهِ يَعْرُقُ لَحْمَهُ وَ يَهْشِمُ عَظْمَهُ وَ يَفْرِي جِلْدَهُ لَعَظِيمٌ عَجْزُهُ ضَعِيفٌ مَا ضُمَّتْ عَلَيْهِ جَوَانِحُ صَدْرِهِ. أَنْتَ فَكُنْ ذَاكَ إِنْ شِئْتَ، فَأَمَّا أَنَا فَوَاللَّهِ دُونَ أَنْ أُعْطِيَ ذَلِكَ ضَرْبٌ بِالْمَشْرَفِيَّةِ تَطِيرُ مِنْهُ فَرَاشُ الْهَامِ وَ تَطِيحُ السَّوَاعِدُ وَ الْأَقْدَامُ وَ يَفْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ ذَلِكَ ما يَشاءُ.
به خدا سوگند، كسى كه به دشمن امكان دهد كه گوشتش را تا استخوان بخورد و استخوانهايش را خرد كند و پوستش را بردرد، چه ناتوان مردى است و چه كم دل و ترسوست.
تو اگر خواهى همانند چنين مردى باشى، خود دانى، ولى من به خدا سوگند، پيش از آنكه به دشمن فرصتى چنين دهم، با شمشير مشرفّى خود، چنانش مى زنم كه استخوانهاى كاسه سرش در هوا پراكنده و دستها و پاهايش جدا گردد. خدا، زان پس، هر چه خواهد همان كند.
#خطبه_34 نهج البلاغه
🔶 @Nahj_Et
💠اتحاد
🔹امام در این خطبه میفرماید:
چنان‌كه خداوند سبحان بر اين امّت منّت نهاده و پيوند الفت و اتحاد را ميان آنان برقرار ساخته، الفتى كه در سايۀ آن (در امنيّت) رفت‌وآمد كنند و در كنف حمايت آن قرار گيرند؛ نعمتى كه هيچ‌كس از مردم نمى‌تواند بهايى براى آن بشناسد، زيرا از هربهايى برتر و از هرچيز باارزشى پرارزش‌تر استاين تعبيرات بلند و بالا، همه دربارۀ اهميّت اتحاد و الفت است، همان چيزى كه قرآن بارها بر آن تأكيد كرده از جمله مى‌فرمايد: « «وَ اِعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اَللّٰهِ جَمِيعاً وَ لاٰ تَفَرَّقُوا وَ اُذْكُرُوا نِعْمَتَ اَللّٰهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدٰاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوٰاناً» و همگى به ريسمان خدا (- قرآن و اسلام، و هرگونه وسيلۀ وحدت) چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت (بزرگ) خدا را بر خود، به ياد آريد كه چگونه دشمن يكديگر بوديد و او ميان دلهاى شما، الفت ايجاد كرد و به بركت نعمتش، برادر شديد».
شرح#خطبه_192
🔶 @Nahj_Et
💠آزمایش الهی
🔹اشاره به كسانى است كه مورد آزمون الهى از طريق پرده‌پوشى خداوند نسبت به گناهان آنها قرار مى‌گيرند. خدا، ستار العيوب است و تا آن‌جا كه ممكن باشد بر گناهان بندگانش پرده مى‌افكند تا بيدار شوند و توبه كنند و به راه حق باز گردند ولى گروهى به عكس، مغرور مى‌شوند و از اين ستر الهى فريب مى‌خورند و بر شدت و كثرت گناه مى‌افزايند. با توجه به اينكه «چون كه از حد بگذرد رسوا كند» سرانجام پرده‌ها بالا مى‌رود و آنها رسواى خاص و عام مى‌شوند
شرح#حکمت_116
🔶 @Nahj_Et
💠آرزو
🔹و بدانيد كه آرزو موجب اشتباه عقل، و فراموشى از ياد خدا مى‌گردد، پس آرزو را دروغ انگاريد، زيرا آرزو فريب دهنده، و آرزومند فريب خورده است.) «امل» معمولاً به آرزوهاى دور و دراز گفته مى‌شود، و درجۀ قبل از آن را «رجاء» مى‌گويند. به هرحال آرزوها تمام شدنى نيستند و انسان را به خود مشغول مى‌كنند؛ آقا تازه ازدواج كرده و هنوز زندگى درستى ندارد، تلاش مى‌كند منزل تهيّه كند، خوب اين يك چيز لازمى است، بعد تلاش مى‌كند ماشين تهيّه كند، بعد از آن تلاش مى‌كند تلفن تهيّه كند، دوباره تلاش مى‌كند منزل را عوض كند، بعد از آن در فلان جا ويلا درست كند، بعد فلان جا باغ تهيّه كند، بعد اين ماشين را به ماشين خارجى تبديل كند، بعد نوع بهتر آن را بخرد و... خلاصه همين طور در اين افكار و عقايد به سر مى‌برد، اينها را مى‌گويند آرزوها و آمال بى‌مورد همين است
شرح#خطبه_86
🔶 @Nahj_Et
نهج البلاغه
💠آرزو 🔹و بدانيد كه آرزو موجب اشتباه عقل، و فراموشى از ياد خدا مى‌گردد، پس آرزو را دروغ انگاريد، ز
💠اين آرزوها هستند كه عقل انسان را غافل مى‌كنند. وقتى كه هدف پيدا كردن اين خواسته‌ها شد، ديگر فكر نمى‌كند كه من بايد اين خواسته‌ها را از راه درست و شرعى به دست بياورم يا از راه باطل و حرام، فكر نمى‌كند كه بايد در اين راه دين و ايمانم را هم بدهم، بايد تملّق بگويم و چاپلوسى كنم، يك چنين كسى عقلش غافل و خودش گمراه است. «و ينسى الذّكر» آرزوى دراز ياد خدا را از انسان مى‌برد؛ خدا را فراموش مى‌كند، و طبيعى است كه چنين فردى فقط براى رسيدن به آمال خود تلاش و كوشش مى‌كند و در فكر حلال و حرام نيست.
شرح#خطبه_86
🔶 @Nahj_Et
💠الگوی انسان کامل
🔹پرهيزگار از گردابها رهايى يافته و از عهدۀ مشكلات بر آمده است. امام (ع) با كلمۀ «غمار» اشاره به مشكلاتى كرده‌اند كه انسانها در آن گرفتار مى‌شوند، مانند سختيها، غمها، و ناراحتيهايى كه طالبان دنيا به دليل از دست دادن دنيا به آن دچار مى‌شوند و يا براى تحصيل آن در تلاش و تكاپو غرق مى‌گردند. امّا شخص عارف به دنيا دل بسته نيست و از آن بابت غمى ندارد
#خطبه_87
🔶 @Nahj_Et