✨ ✅ادامه شرح نامه۲۱ ... قَدِّمِ الْفَضْلَ لِيَوْمِ حَاجَتِکَ). در واقع آنچه را امام(عليه السلام) در جمله «وَاذْکُرْ فِي الْيَوْمِ غَداً» با اشاره فرموده در دو جمله اخير به تفصيل بيان داشته و به ياد فردا بودن را در اين عبارت تفسير مى کند و آن نگاه داشتن مال به اندازه نياز و از پيش فرستادن براى روز حاجت به خصوص اينکه انسان مى داند مال و ثروت هر چه باشد در اين دنيا فانى مى شود و اگر فانى نشود به هنگام مرگ از انسان جدا مى گردد و کمترين چيزى از آن را نمى تواند با خود ببرد حتى بعضى از اقوام گذشته که بسيارى از اموال نفيس سلاطين و ثروتمندان را همراه آنها دفن مى کردند، در واقع گنجى مى ساختند براى نسلهاى بعد و کمترين چيزى از آن عايد آنها نشد. شبيه همين معنا با تعبير جالب و پرمعناى ديگرى در وصيّت نامه معروف آن حضرت به امام حسن(عليه السلام) (نامه 31) آمده است آنجا که مى فرمايد: «فَلاَ تَحْمِلَنَّ عَلَى ظَهْرِکَ فَوْقَ طَاقَتِکَ، فَيَکُونَ ثِقْلُ ذَلِکَ وَبَالاً عَلَيْکَ، وَ إِذَا وَجَدْتَ مِنْ أَهْلِ الْفَاقَةِ مَنْ يَحْمِلُ لَکَ زَادَکَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَيُوَافِيکَ بِهِ غَداً حَيْثُ تَحْتَاجُ إِلَيْهِ فَاغْتَنِمْهُ وَحَمِّلْهُ إِيَّاهُ; بيش از تاب و تحمل خود بار (ثروت و اموال) را بر دوش مگير که سنگينى آن بر تو وبال خواهد بود و هرگاه نيازمندى را يافتى که مى تواند زاد و توشه تو را تا قيامت بر دوش گيرد و فردا که به آن نيازمند شوى به تو باز گرداند اين را غنيمت شمار و اين زاد و توشه را بر دوش او بگذار». آنچه در چهار صفت بالا آمد در واقع اشاره به همان چيزى است که بعضى از آگاهان، به امام(عليه السلام) درباره اسراف کارى زياد و خيانتش نسبت به بيت المال خبر داده بودند. سپس امام(عليه السلام) به يکى ديگر از نقاط ضعف او که همان تکبر در برابر ارباب رجوع و مستضعفان است، اشاره کرده و مى فرمايد: «آيا تو اميد دارى که خداوند پاداش متواضعان را به تو دهد در حالى که نزد او از متکبران باشى؟»; (أَ تَرْجُو أَنْ يُعْطِيَکَ اللهُ أَجْرَ الْمُتَوَاضِعِينَ وَأَنْتَ عِنْدَهُ مِنَ الْمُتَکَبِّرِينَ!). به يقين کسى که اميد به پاداش گروهى از مؤمنان دارد بايد همانند آنها عمل کند و تناقض در رفتار و خواست درونى خود نداشته باشد. اين درست به آن مى ماند که شخص کشاورزى اميد به برداشت محصول فراوان از زمين زراعتى خود داشته باشد در حالى که نه بذرى افشانده و نه آبيارى کرده است. امام(عليه السلام) در واقع روى نقطه بسيار حساسى در اينجا انگشت گذارده است که به تعبير خود آن حضرت در حديثى که در غرر الحکم از وى نقل شده: «اِحْذَرِ الْکِبْرَ فَإنَّهُ رَأسُ الطُّغْيانِ وَ مَعْصِيَةُ الرَّحْمنِ; از کبر بپرهيز، زيرا سرچشمه طغيان ها و معاصى الهى است» اشاره دارد.(7) به تعبير ديگر از همان حضرت: «أَقْبَحُ الْخُلُقِ التَّکَبُّرُ; زشت ترين اخلاق تکبر است».(8) در تعبير ديگرى از امام باقر و امام صادق(عليهما السلام) مى خوانيم: «لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ مَنْ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّة مِنْ خَرْدَل مِنْ کِبْر; کسى که در قلبش به اندازه دانه خردلى از کبر باشد، هرگز داخل در بهشت نخواهد شد».(8) آن گاه امام(عليه السلام) بار ديگر به مسأله انفاق در راه خدا بر مى گردد و مى فرمايد: «تو طمع دارى که ثواب انفاق کنندگان را خداوند براى تو قرار دهد در صورتى که در زندگى پر نعمت و ناز قرار دارى و مستمندان و بيوه زنان را از آن باز مى دارى»; (وَتَطْمَعُ ـ وَأَنْتَ مُتَمَرِّغٌ(9) فِي النَّعِيمِ، تَمْنَعُهُ الضَّعِيفَ وَالاَْرْمَلَةَ(10) ـ أَنْ يُوجِبَ لَکَ ثَوَابَ الْمُتَصَدِّقِينَ؟). اين حالت مخصوص به زياد نبود و نيست، بسيارند کسانى که به هنگام دعا از خدا تقاضاى پاداش هاى بسيارى مى کنند; ولى در عمل چيزى که سبب آن باشد انجام نمى دهند و در واقع اين تقاضا و دعا نوعى نفاق و دوگانگى خواسته ها و اعمال است که براى رسيدن به سعادت بايد از وجود انسان ريشه کن شود آنچه را مى خواهد، هماهنگ با آن عمل کند، هرچند از خدا بيش از آن را طلب نمايد. آن گاه امام(عليه السلام) نامه را با بيان قاعده اى کلى که شامل تمام توصيه هاى گذشته و فراتر از آن مى شود، به پايان مى برد و مى فرمايد: «و (بدان) انسان تنها به آنچه از پيش فرستاده جزا داده مى شود و بر آنچه قبلا براى خود ذخيره کرده وارد مى گردد; والسلام»; (وَإِنَّمَا الْمَرْءُ مَجْزِيٌّ بِمَا أَسْلَفَ وَ قَادِمٌ عَلَى مَا قَدَّمَ، وَالسَّلاَمُ). 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌نامه‌‌های‌نهج‌البلاغه

⚘ 📚نهج البلاغه/نامه۳۹/به عمروعاص 🔴 #افشاي‌بردگي‌عمروعاص تو دين خود را پيرو كسي قرار دادي كه گمراهيش آشكار است، پرده اش دريده، و افراد بزرگوار در همنشيني با او لكه دار، و در معاشرت با او به سبك مغزي متهم مي گردند، تو در پي او مي روي، و چونان سگي گرسنه بدنبال پس مانده شكار شير هستي، به بخشش او نظر دوختي كه قسمتهاي اضافي شكارش را به سوي تو افكند، پس دنيا و آخرت خود را تباه كردي، در حالي كه اگر به حق مي پيوستي به خواسته هاي خود مي رسيدي. اگر خدا مرا بر تو و پسر ابوسفيان مسلط گرداند، سزاي زشتيهاي شما را خواهم داد، اما اگر قدرت آن را نيافتم و باقي مانديد آنچه در پيش روي داريد براي شما بدتر است. با درود. ⚘ @Nahjolbalaghe2 #نامه۳۹

✅ سوره ‌اخلاص 🎤استاد خلیل الحصری ⚘ @Nahjolbalaghe2 #صوت‌قرآن‌

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه 💥تنها پاکان به حریم قرآن راه مى یابند در تعقیب بحثهاى فراوانى که در آیات قبل با ذکر هفت دلیل درباره معاد آمد، در این آیات سخن از اهمیت قرآن مجید است; چرا که مسأله نبوت و نزول قرآن، بعد از مسأله مبدأ و معاد، مهمترین ارکان اعتقادى را تشکیل مى دهد، به علاوه شقرآن مجید در زمینه دو اصل توحید و معاد، بحثهاى عمیقى دارد، و تحکیم پایه هاى آن، تحکیم این دو اصل محسوب مى شود. 🔹نخست، با یک سوگند عظیم، سخن را شروع کرده، مى فرماید: سوگند به جایگاه ستارگان و (نیز) محل طلوع و غروب آنها ! (فَلاأُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ). 🔸بسیارى از مفسران را عقیده بر این است که: لا در اینجا به معنى نفى نیست، بلکه زائده، و براى تأکید است، چنان که در آیات دیگر قرآن همین تعبیر در مورد سوگند به روز قیامت، و نفس لوامه، و پروردگار مشرقها و مغربها، و شفق، و مانند آن آمده است. در حالى که، بعضى دیگر، لا را در اینجا به معنى نفى و اشاره به این مى دانند که، مطلب مورد قسم از آن پراهمیت تر است که به آن سوگند یاد شود، همان گونه که در تعبیرات روزمره نیز گاه مى گوئیم: ما به فلان موضوع قسم نمى خوریم . ولى تفسیر اول، مناسب تر به نظر مى رسد; چرا که در قرآن به ذات پاک خدا صریحاً سوگند یاد شده، مگر ستارگان از آن برترند که به آنها قسم یاد شود؟! مفسران در مورد مَواقِعِ النُّجُوم تفسیرهاى متعددى ذکر کرده اند: 🔹 نخست: همان که در بالا گفتیم، یعنى جایگاه ستارگان و مدارات و مسیر آنها. دیگر این که: منظور محل طلوع و غروب آنها است. و دیگر این که: منظور سقوط ستارگان در آستانه رستاخیز و قیامت است. بعضى نیز آن را تنها به معنى غروب ستارگان تفسیر کرده اند. بعضى هم، به پیروى پاره اى از روایات، آن را اشاره به نزول قسمتهاى مختلف قرآن در فواصل زمانى متفاوت، مى دانند (زیرا نجوم جمع نجم در مورد کارهاى تدریجى به کار مى رود). گرچه منافاتى بین این معانى نیست، و ممکن است همه در آیه فوق جمع باشد، ولى تفسیر اول، از همه مناسب تر به نظر مى رسد; چرا که به هنگام نزول این آیات، غالب مردم اهمیت این سوگند را نمى دانستند، امروز براى ما روشن شده است که، ستارگان آسمان هر کدام جایگاه مشخصى دارد، و مسیر و مدار آنها که طبق قانون جاذبه و دافعه تعیین مى شود، بسیار دقیق و حساب شده است، و سرعت سیر آنها هر کدام با برنامه معینى انجام مى پذیرد. این مسأله گرچه در کرات دوردست دقیقاً قابل محاسبه نیست، اما در منظومه شمسى که خانواده ستارگان نزدیک به ما را تشکیل مى دهد، دقیقاً مورد بررسى قرار گرفته، و نظام مدارات آنها به قدرى دقیق و حساب شده است که، انسان را به شگفتى وامى دارد. هنگامى که به این نکته توجه کنیم که، طبق گواهى دانشمندان، تنها در کهکشان ما حدود دویست میلیارد ستاره وجود دارد! و در جهان، کهکشانهاى زیادى موجود است که، هر کدام مسیر خاصى دارند، به اهمیت این سوگند قرآن آشناتر مى شویم. در کتاب اللّه و العلم الحدیث مى خوانیم: 🍃 دانشمندان فلکى معتقدند: این ستارگانى که از میلیاردها متجاوزند قسمتى از آنها را با چشم غیر مسلح مى توان دید، و قسمت (بسیار بیشترى) را جز با تلسکوبها نمى توان دید. بلکه قسمتى از آنها با تلسکوب هم قابل مشاهده نیست، فقط با وسائل خاصى مى توان از آنها عکسبردارى کرد، همه اینها در مدار مخصوص خود شناورند، و هیچ احتمال این را ندارد که، یکى از آنها در حوزه جاذبه ستاره دیگرى قرار گیرد، یا با یکدیگر تصادف کنند، و در واقع چنین تصادفى همانند این است که، فرض کنیم یک کشتى اقیانوس پیما در دریاى مدیترانه با کشتى دیگرى در اقیانوس کبیر، تصادف کند، در حالى که هر دو کشتى به یکسو، و با سرعت واحدى در حرکتند، و چنین احتمالى اگر محال نباشد، لااقل بعید است !.(۱) با توجه به این اکتشافات علمى از وضع ستارگان، اهمیت سوگند بالا روشنتر مى گردد. 🌱ادامه دارد... ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌سوره‌واقعه

✨ #وظیفه_شیعیان_در_زمان_غیبت #صفحه_هشت 14 ـ دوستی با صالحان: دوستی با دوستان حضرت باعث تقرب و جلب خشنودی ایشان است. همچنین ادخال سرور مومنین و محبین اهل بیت علیهم السلام و همچنین رفع حوائج آنان نیز از وظایف منتظران عصر ظهور شمرده نشده؛ چرا که آن حضرت همانند اجداد طاهرینش باب الحوائج هستند. قرآن کریم در وصف یاران حضرت ختمی مرتبت می فرماید: «محمد رسول الله والذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم» یعنی محمد رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) و کسانی که با او هستند بر علیه کفار بسیار خشن، ولی با یکدیگر بسیار مهربانند. و همچنین امر خدای حکیم که می فرماید: «کونوا مع الصادقین» یعنی همواره با افراد راستگو همنشین باشید 15 ـ برائت از دشمنان خدا و اهل بیت علیهم السلام: امام هادی علیه السلام در زیارت شریفه جامعه می فرمایند: «برئت الی الله عزوجل من اعدائکم و من الجبت و الطاغوت و الشیاطین و حزبهم الظالمین» یعنی برائتمی جویم به درگاه خدای عز و جل از دشمنان اهل بیت 🍃🌺✨

" ﷽ ≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡ ✨پرسـ❓ـش و پاسـ🖊ـخ مهـ📿ـدوے✨ ≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡≡ ≡ ≡ ≡ ≡≡ ≡ ≡ ≡ 🔵🔴 #پرسش_پاسخ_مهدوے 🔴 چطور میتوان عمرفعلی 1183 ساله امام عصر را اثبات کرد⁉️ ✅جواب:👇👇👇 ↙️برای سوال فوق پاسخ های متعددی وجود دارد که فقط در اینجا به 3 دلیل اکتفا میکنیم. 🔴 1-خواست خداوند متعال: آن خداوندی که کلیه حوادث مرتبط با ظهور را مدیریت و رهبری میکند مانند صیحه آسمانی –خسوف و کسوف غیر طبیعی –شکافته شدن زمین و فرورفتن سپاه سفیانی و... آیا قادر نیست ولی خود را عمری طولانی دهد برای امر ظهور ؟ 🔴 2-اثبات عمر با ادله پزشکی: با فرض رد دلیل بالا با این بهانه که هنوز هیچ کدام از این معجزات رخ نداده که بتوانیم با فرضیه معجزه عمر امام را ثابت کنیم باید گفت علم پزشکی امروزه ثابت کرده که عمر یک سلول بدن انسان بی نهایت است و پایانی ندارد مانند حضرت خضر نبی که از آب چشمه حیات نوشیده و تا قیامت زنده است و اکنون بیش از 4000 سال از عمرش میگذرد 🔴 3-معمرین تاریخ: در طول تاریخ به کسانی که عمر طولانی کرده اند معمرین می گویند و ابن بابویه در کتاب کمال الدین در باب ذکر معمرین مدت عمر بعضی از آنها را نقل کرده ما نیز عمر بعضی از آنها را نقل میکنیم: 🔹نوح علیه السّلام 2300 سال عمر کرد 850 سال قبل از بعثت و 950 سال بعد از بعثت و قبل از طوفان و 500 سال بعد از طوفان 🔸 سلیمان نبی 712 سال 🔹 لقمان 560 سال 🔸 عزیز مصر که در عهد یوسف بود 700 سال 🔹 پدر عزیز مصر 1700 سال 🔸 پدربزگ عزیز مصر که درفغ نام بود 3000 سال 🔹 عمرو بن عامر 800 سال 🔸 قس بن ساعده 600 سال 🔹 ابو هبل بن عبداللّه بن کنانه 600 سال 🔸 درید بن زید بن فهد 450 سال 🔹 عبید بن شرید جرهمى 350 سال 🔸 مستوعر بن ربیعة بن کعب 330 سال 🔹 زهیر بن عتاب بن هبل کلبى 300 سال 🔸عوف بن کنانه کلبى 300 سال 🔹 شریة بن عبدالله جعفى 300 سال 🔸حرثان بن حرث بن مجرب بن ربیعه 300 سال 🔹 اکتم بن صیفى تمیمى 300 سال 🔸 شق کاهن 300 سال 🔹 صیفى ابى ریاح تمیمى 270 سال 🔸 معدیکرب حمیرى 250 سال 🔹 اوس بن کعب بن امیه 214 سال 🔸 نوب بن صداق بن عبدى 200 سال 🔹ثعلبة بن کعب بن عبد الأشهل 200 سال 📚 منبع: خزائن نراقی،ص۲۱۱ 📌هدف، تبلیغ براےامام عصر و ترویج وگسترش مطالب حوزه ےمهدویت در فضاے مجازے است📡 #پرسش_و_پاسخ_مهدوے ═════════════════════════ 🕊ظهـــور نـزديــڪ اســت🕊 ❄️أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج❄️

#تلنگر امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: نيازمندى كه به تو روى آورده؛ فرستاده خداست ... كسى كه از يارى او دريغ كند؛ از خدا دريغ كرده است ... و آنكس كه به او بخشش كند، به خدا بخشيده است ... نهج البلاغه حكمت٣٠٤ #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج

برنامه روزانه کانال🌺

✅ سوره فلق 🎤استاد خلیل الحصری ⚘ @Nahjolbalaghe2 #صوت‌قرآن‌

✨ ✅ادامه تفسیر سوره واقعه ...و به همین دلیل، در آیه بعد مى افزاید: و این سوگندى است بسیار بزرگ اگر بدانید (وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ). 🔹تعبیر به لَوْ تَعْلَمُون (اگر بدانید) به خوبى گواهى مى دهد که، علم و دانش بشر در آن زمان، این حقیقت را به طور کامل درک نکرده بود، و این خود یکى از اعجازهاى علمى قرآن محسوب مى شود، در عصرى که شاید هنوز عده اى مى پنداشتند ستارگان میخهاى نقره اى هستند که بر سقف آسمان کوبیده شده اند!، یک چنین بیانى ـ آن هم در محیطى که به حق محیط جهل و نادانى محسوب مى شد ـ از یک انسان عادى، محال است صادر شود. 🍃اکنون ببینیم این قسم عظیم براى چه منظورى ذکر شده؟ آیه بعد پرده از روى آن برداشته، مى گوید: آنچه محمّد(صلى الله علیه وآله) آورده قرآن کریم است (إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ). و به این ترتیب، به مشرکان لجوج، که پیوسته اصرار داشتند: این آیات نوعى از کهانت است، و یا العیاذ بالله سخنانى است جنون آمیز، یا همچون اشعار شاعران ، یا از سوى شیاطین است، پاسخ مى گوید که: این وحى آسمانى است و سخنى است که آثار عظمت و اصالت از آن ظاهر و نمایان است، و محتواى آن، حاکى از مبدأ نزول آن مى باشد و آنچنان این موضوع عیان است که، حاجت به بیان نیست. 🌿توصیف قرآن به کریم (با توجه به این که کرم در مورد خداوند به معنى احسان و انعام، و در مورد انسانها به معنى دارا بودن اخلاق و افعال ستوده، و به طور کلى، اشاره به محاسن بزرگ است)(۲) نیز، اشاره به زیبائیهاى ظاهرى قرآن از نظر فصاحت و بلاغت الفاظ و جمله ها، و هم اشاره به محتواى جالب آن است; چرا که از سوى خدائى نازل شده که مبدأ و منشأ هر کمال و جمال و خوبى و زیبائى است. 🔹آرى، هم گوینده قرآن، کریم است، هم خود قرآن، هم آورنده آن، و هم اهداف قرآن. 🍃آنگاه به توصیف دوم این کتاب آسمانى پرداخته، مى افزاید: این آیات در کتاب مستورى جاى دارد (فِی کِتاب مَکْنُون). در همان لوح محفوظ در علم خدا که از هر گونه خطا و تغییر و تبدیل محفوظ است. بدیهى است کتابى که از چنان مبدأى سرچشمه مى گیرد، و نسخه اصلى آن در آنجا است، از هر گونه دگرگونى و خطا و اشتباه مصون است. 🌿و در سومین توصیف مى فرماید: این کتاب را جز پاکان نمى توانند مس کنند ! (لایَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ).(۳) بسیارى از مفسران به پیروى از روایاتى که از امامان معصوم(علیهم السلام)وارد شده، این آیه را به عدم جواز مس کتابت قرآن بدون غسل و وضو تفسیر کرده اند. در حالى که، گروه دیگرى آن را اشاره به فرشتگان مطهرى مى دانند که، از قرآن آگاهى دارند، یا واسطه وحى بر قلب پیامبر(صلى الله علیه وآله) بوده اند، نقطه مقابل مشرکان که مى گفتند: این کلمات را شیاطین بر او نازل کرده اند! بعضى نیز، آن را اشاره به این معنى مى دانند که، حقایق و مفاهیم عالى قرآن را جز پاکان درک نمى کنند، همان گونه که در آیه ۲ سوره بقره مى خوانیم: ذلِکَ الْکِتابُ لارَیْبِ فِیْهِ هُدىً لِلْمُتَّقِیْنَ: این کتاب شکى در آن نیست، و مایه هدایت پرهیزکاران است ، و به تعبیر دیگر، حداقل پاکى که روح حقیقت جوئى است براى درک حداقل مفاهیم آن لازم است، و هر قدر پاکى و قداست بیشتر شود، درک انسان از مفاهیم قرآن و محتواى آن افزون خواهد شد. ولى، هیچ منافاتى در میان این سه تفسیر وجود ندارد، و ممکن است همه در مفهوم آیه جمع باشد. 🔹در چهارمین و آخرین توصیف از قرآن مجید، مى فرماید: این قرآن از سوى پروردگار عالمیان نازل شده است (تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِینَ).(۴) ⚘ @Nahjolbalaghe2 #‌تفسیر‌‌سوره‌واقعه

✨ ✅ادامه شرح خطبه ۲ بخش ۳ ...عقايد ديگرى از قبيل اعتقاد به ارتباط نزول باران با طلوع و غروب ستارگان خاص، و فال نيک و بد زدن به پرندگان و ايمان به غولهاى بيابان و مانند اينها در ميان آنها وجود داشت که قرآن مجيد از مجموع آنها به عنوان «ضلال مبين; گمراهى آشکار» تعبير کرده است. چه تعبير رسا و گويايى! مى فرمايد: ✨«هُوَ الَّذى بَعَثَ فِى الاُمّيّين رَسُولا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَکّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ اِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفى ضَلال مُبين; 🍃او کسى است که در ميان جمعيّت درس نخوانده، رسولى از خودشان برانگيخت که آياتش را بر آنها مى خوانَد و آنها را تزکيه مى کند و به آنان کتاب و حکمت مى آموزد و به يقين، پيش از آن در گمراهى آشکار بودند».(29) 🔹آرى اين بود سرگذشت عرب جاهلى ـ و همين است ويژگيهاى اصلى جاهليّتهاى قرون و اعصار که در اَشکال مختلف و محتواى واحد ظاهر مى شود ـ و از همين جاست که به عظمت و بزرگى کار پيامبر اسلام و قرآن مجيد مى توان پى برد و چه خوب مى گويد يکى از فرزانگان غرب به نام «توماس کارل» که مى گويد: «خداوند عرب را به وسيله اسلام از تاريکيها به سوى روشناييها هدايت فرمود، از ملّت خموش و راکدى که نه صدايى از آن مى آمد و نه حرکتى محسوس بود، ملّتى به وجود آورد که از گمنامى به سوى شهرت، از سستى به سوى بيدارى، از پستى به سوى فراز و از عجز و ناتوانى به سوى نيرومندى سوق داده شد. نورشان از چهارسوى جهان مى تابيد از اعلان اسلام، يک قرن بيشتر نگذشته بود که مسلمانان يک پا در هندوستان و پاى ديگر در اندلس نهادند و بالاخره در همين مدّت کوتاه، اسلام بر نصف دنيا نورافشانى مى کرد.(30) 📚پی نوشت: ⚘ @Nahjolbalaghe2 #شرح‌و‌تفسیر‌خطبه‌های‌نهج‌البلاغه