گویند علی میزده صد وصله به کفشش ای کاش دل خسته‌ی ما کفش علی بود😢😔 🌺سلام صبح جمعتون بخیر و عافیت

╲\╭┓ ╭‌🌺🍃 ┗╯\╲ ══💠 ⃟⃟ ⃟❀ ﷽ ❀ ⃟⃟ ⃟💠══ 📆 امروز جمعه در خدمت شما هستیم 📖با قرائت و تلاوت صفحه «591» قرآن کریم و مصحف شریف 💠عرض سلام و ادب و احترام خدمت همگی 👈 به نیت سلامتےوظهور امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف هدیه به‌ پیامبران‌ و ۱۴معصوم‌ و حضرت‌ معصومه علیهم‌السلام، امام راحل، شهدا، هدیه به روح همه اموات پدران و مادران آسمانی. آمرزش گناهان و شفاے عاجل بیماران و اداء دین ذوالحقوق و سلامتی و عاقبت به خیری خود و فرزندانتان... ان‌شاالله...🤲 ╲\╭┓ ╭‌🌺🍃 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

صفحه ۵۹۱ مصحف شریف سوره مبارکه طلاق و اعلی #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🔸ترتیل صفحه 591 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام حجازکار 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

قرآن ترجمه المیزان سوره 86 سوره مبارکه الطارق صفحه 591 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1) قَسَم به آسمان و قَسَم به آن <طارق>. (1) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2) و چه چيز تو را آگاه ساخته است که آن طارق چيست؟ (2) النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3) همان ستاره درخشان است. (3) إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4) که هيچ کس نيست مگر اين که بر او نگهبانى هست. (4) فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5) پس بايد انسان نظر کند که از چه چيز خلق شده است؟ (5) خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (6) از آبى جهنده خلق شده است; (6) يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7) که از ميان صلب [ستون فقرات] و استخوان هاى سينه بيرون مى آيد. (7) إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8) همانا او بر بازگرداندنش توانا است; (8) يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9) در روزى که باطن ها آزموده و بررسى مى شود. (9) فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10) پس او نه نيرويى دارد و نه ياورى. (10) وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11) قَسَم به آسمان باران دار، (11) وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12) و به زمين که رخنه دار است، (12) إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13) که بى شک اين [قرآن] سخنى است جداکننده [حق از باطل]. (13) وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14) و آن هرگز شوخى نيست. (14) إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15) همانا آنان به شدّت حيله مى کنند. (15) وَأَكِيدُ كَيْدًا (16) و من نيز [درباره آنان] چنان که بايد حيله مى کنم. (16) فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17) پس تو اين کافران را فرصت ده و اندکى مهلتشان ده. (17) سوره 87 سوره مبارکه الاعلى بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى (1) نام پروردگار برترت را تنزيه کن. (1) الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ (2) همان کسى که [همه چيز را] خلق کرد و هماهنگ ساخت. (2) وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ (3) و همان کسى که [براى هر چيزى] اندازه قرار داد و [آنها را] راه نمود. (3) وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ (4) و همان کسى که گياه را رويانيد، (4) فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ (5) پس آن را خشک و تيره کرد. (5) سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ (6) ما پيوسته تو را به قرائت قرآن وامى داريم، پس [آن را ]فراموش نخواهى کرد. (6) إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ (7) مگر آنچه را که خدا بخواهد، همانا او آشکار و آنچه را مخفى مى شود مى داند. (7) وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ (8) و تو را بر آسان ترين طريقه موفّق مى داريم. (8) فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ (9) پس تذکّر بده، اگر تذکّر دادن سود دهد. (9) سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ (10) به زودى آن کس که خشيت [خدا] دارد، متذکّر مى شود. (10) وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11) و بدبخت ترين انسان ها از آن دورى مى کند. (11) الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (12) همان که به بزرگ ترين آتش خواهد سوخت. (12) ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (13) سپس در آن جا نه مى ميرد و نه زندگى دارد. (13) قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ (14) بى گمان، کسى ظفرمند است که [از آلودگى هاى روحى] پاک باشد. (14) وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (15) و نام پروردگارش را ياد کند پس نماز بگزارد. (15) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

نکته تفسیری صفحه ۵۹۱:  (شرحی بر آیات ۱۴ و ۱۵ سوره­ ی اعلی) آنان که به هدف رسیدند: یکی از بزرگ­ترین پرسش انسان­ها در هر زمان و مکان این بوده و هست که شخص خوشبخت و سعادتمند کیست و خوشبختی و سعادت در چیست. هر مکتبی با توجّه به اصول و پایه­ های فکری خود، پاسخی به این سؤال می­ دهد. برخی، خوشبختی را در ثروت، بعضی در قدرت، گروهی در آرامش و خلسه، و جمعی در داشتن هر نوع امکانات مادّی معرّفی می­ کنند. قرآن که از سوی آفریدگار انسان­ ها نازل شده، به اندیشه و نگرش آن­ها به جهان وسعت می­بخشد؛ برای جهان، آفریدگار و پروردگاری بی­ همتا، بی­ نقص و نامحدود معرّفی می­کند؛ و به انسان یادآوری می­ کند که پس از زندگی کوتاه خود در زمین، زندگی نامحدودی در جهانی نامحدود به نام آخرت خواهد داشت. قرآن با توضیح این دو اصل اساسی به انسان، بارها از «فلاح» سخن می­گوید و «مُفلحان» را معرّفی می­ کند. فلاح به معنای پیروزی، رسیدن به هدف، نجات و ماندن در خیر و خوبی­ است[1]، و مُفلح، کسی است که به فلاح رسیده باشد. آیات مورد بحث، در باره‏ ی فلاح و خوشبختی سخن می­ گوید و برای رسیدن به آن، این سه شرط اساسی را برمی­ شمرد: 1ـ تزکیه‏ ی نفس (تَزَکّیّْ): نخستین شرط رسیدن به فلاح و خوشبختی، تزکیه­ ی نفس است. تزکیه، به معنای پاک کردن نفس از بدی­های روحی و اخلاقی­ است. آری، نخستین شرط برای آراستن یک خانه، پیراستن آن از آلودگی­ هاست، و تا زمانی که در میان خانه، زباله و کثافت وجود داشته باشد، نمی­ توان در آن اشیاء قیمتی و زینتی قرار داد؛ یا تا زمانی که ظرفی را از آلودگی پاک نکنیم، نمی­ توانیم آب زلالی در آن بریزیم و توقّع داشته باشیم که شفافیت و زلالی آب حفظ شود. وجود انسان نیز در ابتدا باید از آلودگی شرک، تکبّر، حسد، کینه، بخل و... پاک شود تا بتوان در آن صفات و ویژگی­ های خوب و زیبای اخلاقی را بنا کرد. 2ـ یاد خدا با دل و زبان(ذَکَرَ اسمَ رَبِّه): دوّمین گام برای حرکت به سوی فلاح، توجّه به خداست؛ توجّهی خالصانه به منبع پاکی و نورانیّت در جهان هستی. یاد خدا ابتدا در دل به وجود می­ آید و جان آدمی را به خدا متوجّه می­ کند؛ آنگاه این یادآوری در زبان انسان اثر می­ گذارد و آن را به ذکر خدا مشغول می­ کند. بدین ترتیب، فضای دهان آدمی پیوسته با نام مبارک خدا و تسبیح و حمد او معطّر می­شود[2]. در این حال، افکار انسان به یاد خدا نورانی­ست و گفتار انسان رنگ و بوی خدایی دارد. 3ـ نماز(فَصَلّیّْ): هنگامی که یاد خدا، جان و دل انسان را فراگیرد، او را در پیشگاه پروردگار مهربان و بی­ همتا، به خاکساری و تضرّع وا می­ دارد. در این حال، برترین عبادت ممکن، یعنی نماز، آشکار می­ شود. نماز، اوج رشد و کمال یک انسان است؛ عملی که در آن، انسان با تمام وجود، خود را بنده‏ ی خدا می­ شناساند و به مالکیت و فرمان­روایی مطلق او در جهان هستی اعتراف می­کند و به جهان آخرت توجّه می­کند و به رسالت پیامبر اسلام صلوات الله علیه گواهی می­دهد و با گفتن «اَلسَّلامُ عَلَینا وَ عَلیّْ عِبادِاللهِ الصّالِحین»، در شمار بندگان شایسته‏ ی خدا قرار می­ گیرد. اکنون می­ توان فهمید که چرا پیامبر گرامی ما، نور چشم خود را در نماز می­دانست[3]، و امام رضا علیه السلام ، آن را وسیله‏ ی نزدیک شدن افراد باتقوا به خدا برمی­ شمرد.[4] [1] - اقتباس از مفردات راغب، لسان­ العرب و کتاب العین، ذیل ریشة «فلح» [2] - به هر دو وجه تفسیری «ذکر اسم ربه» یعنی ذکر قلبی و زبانی توجّه شده است(ن.ک به تفاسیر المیزان و نمونه، نمونه، ذیل آیة مورد بحث) [3] - الکافی، ج5، ص321 [4] - الکافی، ج3، ص265 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓ https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola