درجواني پاك بودن شيوه ی پيغمبريست ورنه هر گبري به پيري ميشود پرهيزكار بهترین دوران براى رشد معنوى و بالندگى روح انسان، دوران جوانى است. انبیاى بزرگوار که لیاقت دریافت وحى و افتخار رسیدن به نبوت را پیدا کردند، بر اثر عبادتهاى دوران جوانیشان بود.پیامبر اکرم(ص) فرموده‏اند: «خداوند بزرگ به جوان عبادت پیشه، نزد فرشتگان افتخار مى‏کند، در حالى که مى‏فرماید: بنده‏ام را بنگرید! براى من خواسته‏هاى نفس خود را کنار نهاده است.»(6) حضرت صادق(ع) نیز بر این امر تأکید نموده است، آنجا که فرمود: « به راستى که دوست داشتنى‏ترین مردم نزد خداوند، جوان کم سال و خوش سیمایى است که جوانى و زیبایى‏اش را در راه فرمانبرى از خداوند بزرگ قرار داده است. آنکه خداوند بزرگ به وى نزد فرشتگان افتخار مى‏کند و مى‏فرماید این بنده حقیقى من است.» امام صادق(ع) که بیش از دیگران به سخنان خویش عمل مى‏کرد، در جوانى اهل بیش‏ترین عبادت بود. ایشان مى‏فرمایند: در جوانى بسیار در عبادت مى‏کوشیدم. پدرم به من فرمود: فرزندم! از آنچه انجام مى‏دهى، کم کن، زیرا خداوند عزیز و جلیل اگر بنده‏اى را دوست بدارد، با عبادت کم هم از او خشنود مى‏گردد. https://splus.ir/joingroup/ADt7yo387HTnCUUad1CigA

جوانان مسجدی ما آقا دانیال روحی آقای اشکان تقوی آقا آراد صباغی وآقای امامی عزیز برای سلامتی آنها صلواتی هدیه نمائید🌹 راز ونیاز جوانان در مسجد قدیم ومسجد جدید

قرآن 📖 #روز_۱۴۲✨ #صفحه_۱۴۲✨ #سوره_مبارکه_انعام #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن👇 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

🔸ترتیل صفحه 142 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️ https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

قرآن ترجمه المیزان سوره 6 سوره مبارکه الانعام صفحه 142 ۞ وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ الْمَوْتَىٰ وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ (111) و اگر ما فرشتگان را به سوى آنان نازل مى کرديم و مردگان با آنان سخن مى گفتند و همه چيز را بر آنان روبرو محشور مى نموديم امکان نداشت ايمان بياورند مگر اينکه خدا بخواهد، ولى بيشترشان نادانى مى کنند. (111) وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا ۚ وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ مَا فَعَلُوهُ ۖ فَذَرْهُمْ وَمَا يَفْتَرُونَ (112) و بدينگونه براى هر پيامبرى دشمنانى از شياطين انس و جنّ قرار داديم که بعضى از آنان به قصد فريب، سخنان [باطلِ ]آرايش کرده را به بعضى ديگر القا مى کنند; و اگر پروردگار تو مى خواست چنين نمى کردند. پس آنان را با افترايشان واگذار. (112) وَلِتَصْغَىٰ إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَلِيَرْضَوْهُ وَلِيَقْتَرِفُوا مَا هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113) [القاى شياطين براى فريب دادن مردم است ]و براى اين است که قلب کسانى که به آخرت ايمان ندارند به آن ميل کند، و براى اين است که از آن خشنود شوند و آن گناهانى را که بايد انجام مى دادند انجام دهند. (113) أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا ۚ وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (114) [بگو: ]پس آيا جز خدا داورى بطلبم در حالى که او است که قرآن را به تفصيل به سوى شما نازل کرده است؟ و آنان که کتابشان داده ايم مى دانند که آن از جانب پروردگارت به حق نازل شده است; پس هرگز از شک کنندگان مباش. (114) وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلًا ۚ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (115) و کلام پروردگارت به راستى و عدالت تحقّق يافته است; هيچ تبديل کننده اى براى کلمات او نيست، و او است شنوا و دانا. (115) وَإِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِي الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (116) و اگر از بيشتر کسانى که روى زمين اند پيروى کنى تو را از راه خدا گمراه مى کنند، [زيرا ]جز از گمان پيروى نمى کنند، و جز حدس و تخمين نمى زنند. (116) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ مَنْ يَضِلُّ عَنْ سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (117) همانا پروردگار تو بهتر مى داند چه کسانى از راه او منحرف مى شوند، و هم او هدايت يافتگان را بهتر مى شناسد. (117) فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ (118) پس اگر به آيات خدا ايمان داريد از [گوشت ]آنچه نام خدا [وقت ذبح ]بر آن برده شده است بخوريد. (118) 💐💐💐💐💐 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

نکته تفسیری صفحه ۱۴۲:  شیاطین جنّ و انس: دو واژه‏ی شیطان و شیاطین، بارها به گوش ما خورده است. بیشتر ما گمان می­ کنیم که شیاطین، موجودات پلیدی هستند که ما را به کارهای بد وسوسه می­ کنند و از چشمان ما پنهان هستند. البته این تصّور اشتباه نیست؛ زیرا بخش عمده­ ای از شیاطین، از جنّیان هستند. جنّیان، موجودات ناپیدایی هستند که به فرموده‏ی قرآن، دارای عقل و شعورند، و برخی از آنان، مؤمن و نیکوکار، و بعضی کافر و شرور هستند.[1] از نظر قرآن کریم،[2] جنّیان کافر و شرور، جزء شیاطین محسوب می­ شوند؛[3] زیرا شیطان به معنای موجود شروری­ است که از خیر و خوبی دور شده [4] و از فرمان خدا سرپیچی می­ کند[5]. بر اساس قرآن، بزرگِ شیاطینِ جن، «ابلیس» است؛ جنّی که در ابتدا به سبب عبادت فراوانش، در صف فرشتگان وارد شده بود؛ ولی سرپیچی او از فرمان خدا و سجده نکردنش به حضرت آدم باعث شد که از آن مقامِ والا رانده شود. او نیز از آن به بعد تصمیم گرفت که تمام تلاش خود را برای گمراهی انسان­ها به کار بندد. به همین سبب، همراه جنّیان شرور دیگر تلاش می­ کند که با وسوسه‏ی انسان­ ها و زیبا جلوه دادن کارهای بد در نظر آنان، آن­ها را به گمراهی و بیچارگی بکشاند. این آیه امّا علاوه بر شیاطین جنّی، از شیاطین انسانی نیز سخن می­ گوید؛ انسان­ هایی پلید و شرور که از فرمان خدا سرپیچی می­ کنند و در پی گناه و لجاجت با حق و حقیقت، تمام وجودشان تاریک و ظلمانی شده، و بزرگ­ترین هدفشان در زندگی، شکست ‏دادن پیامبران و نابودی دین خدا شده است. به‏ همین‏ علت، وسوسه­ های افراد شیطان­ صفت را می­ شنوند و این افکار پلید و توطئه­ آمیز را در ظاهر سخنانی زیبا و فریبنده به انسان­هایی که مانند آنان می­ اندیشند، منتقل می­ کنند و می­ کوشند مردم دیگر را نیز به خود جلب کنند، و در راه مبارزه با حق، از هیچ خلاف و جنایتی کوتاهی نمی­ کنند. اینان، موجوداتی خبیث­ اند که به فرموده‏ی امام صادق(ع)، صورت­ هایشان مانند انسان است، ولی دل و جانشان، دل و جان شیاطین ‏است[6]. خداوند در آیات دیگری از قرآن نیز به این حقیقت اشاره کرده است. مثلاً در آیه‏ی 14 سوره‏ی بقره، از جلسات مخفیانه­ ی منافقان با شیاطین انسانی گفته است. همچنین در آیه‏ی 6 سوره‏ی ناس، به شیاطین جنّی و انسی اشاره شده است. امام صادق(ع) فرموده است: «دل و جان هر انسانی، دو گوش دارد؛ در کنار یک گوش، فرشته­ ای هدایتگر نشسته، و در کنار دیگری، شیطانی دروغ­ پرداز. آن یکی، او را به کارهای خیر وا می­ دارد، و این یکی، او را از کارهای خوب باز­می­ دارد، و همان­طور که برخی از شیاطین جنّی انسان را به کارهای بد وا می­ دارند، بعضی از شیاطین انسانی او را به گناه تشویق می­ کنند.» [7]   [1] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به سورة مبارکة جن [2] - مفردات راغب، ص 454 [3] - تفاسیر اطیب البیان و المیزان، ذیل آیة 37 ص [4] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به مفردات راغب اصفهانی و قاموس ذیل مادة «شطن» [5] - برای اطلاع بیشتر ر.ک به تفسیر مجمع­ البیان، ابتدای تفسیر فاتحه الکتاب، توضیح استعاذه [6] - تفسیر کنز الدقائق و بحرالغرائب، ج 4، ص 427 [7] - بحارالانوار، ج60، ص 246 https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola

💠 ایمن یافتگان روز قیامت 🌷 امام کاظم علیه السلام إنَّ لِِلّهِ عِباداً فِي الأرضِ يَسعَونَ في حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ يَومَ القِيامَةِ؛ خداوند در زمين بندگاني دارد كه براي برآوردن نيازهاي مردم مي‏ كوشند؛ اينان ايمني يافتگان روز قيامت‏ هستند. 📚 الكافي، ج ۲، ص ۱۹۷. https://eitaa.com/Nashre_Khoobiha_Sarookola