ناگزیر از سفرم، بی سر و سامان چون باد به گرفتار رهایی نتوان گفت آزاد

کوچ تا چند؟! مگر می شود از خویش گریخت بال تنها غم غربت به پرستوها داد

اینکه مردم نشناسند تورا غربت نیست غربت آن است که یاران ببرندت از یاد

عاشقی چیست؟ به جز شادی و مهر و غم و قهر؟! نه من از قهر توغمگین، نه تو از مهرم شاد

چشم بیهوده به آیینه شدن دوخته‌ای اشک آن روز که آیینه شد از چشم افتاد

رفت نشست کنجِ دلم . .

در رفتنِ جان از بدن گویند هر نوعی سخن من خود به چشمِ خویشتن دیدم که جانم می‌ رود . . #سعدی

كلّ الكلمات التي نكتُبها هي أجزاءٌ ماتت فينا؛ نحن فقط ندفنها باحترام. همهٔ کلمه‌هایی که می‌نویسیم، تیکه‌ هایین که در ما مردن؛ ما فقط بااحترام دفنشون می‌کنیم . . #عربیات🌱

*

‏کم حرف نشده‌ام، حرف‌هایم را نمی‌توانم بزنم. کلمات بسیاری کم دارم، حروف بسیاری، چیزهایی هست که درونم می‌چرخند، حس‌شان می‌کنم اما معنی‌شان را نمی‌دانم حتی نامی برای صدا زدنشان پیدا نمی‌کنم. تنها می‌دانم که بسیارند، که غمگین‌اند، که غمگینم می‌کنند. بسیار غمگین. - مسلم‌‌ علادی

تحمل یعنی بگذاری، درد بیاید، بماند، بِدَرَد، بِرود . .