کسی نمی‌آمد، باران نمی‌بارید. قرن، قرنِ رفتن، گریستن و دفن شدن ‌ شعرها در سینه‌ی آدمی بود. ‌

چند صائب سر به زانو در غم زلفش نهم؟ ‏عاقبت مغز مرا فکر پریشان می‌خورد - صائب تبریزی

از سخن لبریز و از گفتار خاموشیم ما - قصاب کاشانی

آنقدر زخم‌ ها به‌ سرعت و پیاپی از راه می‌ رسند که فرصتی برای التیام و بهبود آنها به دست نمی‌آورم. شاید هم بعضی زخم‌ ها برای التیام نداشتن به وجود آمده‌اند. انگار زخم‌ های من از همین نوع است. شوقی برای تمام کردن و رسیدن نمانده و چند وقتی هست که همه‌ چیز در من ناتمام می‌ماند. - امیرمحمد عبداللهی

‏هر كى حالِ خوبشو يه جا گم كرده!‌

وَ إني لا أثِقُ إلا بِرَحمتك . . «و من تنها به مهربانیِ تو اعتماد دارم یا الله...» - عربیات🌱

جانِ ما وعده‌ی وصل است نه این روحِ مَجاز تو مپندار که ما زنده به این مختصریم - عبید زاکانی

می رود عمر، ولی خنده به لب باید زیست! - صائب تبریزی

خاطرِ سوخته را بیمِ فراموشی نیست.

به نظر می آمد می تواند هرچیز ناگواری را تحمل کند و خم به ابرو نیاورد، هرچند که بعدا دچار اندوه عمیقی می شد. - فئودور داستایفسکی