زهرا (س) به خاک کرببلای تو پا گذاشت » یعنی بهشت زیر قدم های مادر است !

کربلا خواستنم از هوسم نیست ولی خاکتان طعم عسل داشت ، نمک گیرم کرد !

چند روزی است که تا میشنوم حرفش را « اربعین ، کرببلا » ؛ این دل من میریزد

#أیها_الأرباب چه مبارک است این غم که تو در دلم نهادی به غمت که هرگز این غم ندهم به هیچ شادی

نذر کردم دور تسبیحی بخوانم اهدنا تا صراطم اربعین افتد به سمت کربلا

#حسینم عمریست‌ مرا‌ مونسِ‌ جآن‌ نام‌ حسین‌ است دل‌ خواست‌ که در‌ سایه این‌ نام‌ بمیــرم

چون ابر در فراق تو خون گریه می کنند رحمی نما به حال زیارت نرفته ها

هزار سال کند عمر ، باز ناکام است کسی که رخصت رفتن به کربلا نگرفت

یک چیز ز روضه ها مرا ریخت به هم سوزاند مرا میان این صحنه ی غم دیدم که به روی نیزه سقا میگفت ناموس حسین و این همه نامحرم؟!

از فطرسِ مَلَک به همه پَرشکسته ها : حَیِّ علی کرامتِ گهواره ی حسین (ع)

شادی هر دو جهانم به خدا از غم توست غم تو می برد از دل همه ی غم ها را

حوض کوثر شود از اشک محبّان تو پُر ساقی اش دستِ خدایِ احدِ منّان است