➖🔻 تعرضات و فسادهاى جنسى را واضح انجام مى‌دهد. عليه قرآن حرف مى‌زند. علنا شعر برخلاف قرآن و بر ردِ دين مى‌گويد و علنا مخالف با اسلام است. منتها چون اسمش رئيس مسلمان‌هاست، نمى‌خواهد اسم اسلام را براندازد. ➰ او عامل به اسلام، علاقه‌مند و دلسوز به اسلام نيست، بلكه با عمل خود، مثل چشمه‌اى كه از آن مرتب آب گنديده تراوش مى‌كند و بيرون مى‌ريزد و همه دامنه را پر مى‌كند، از وجود او آب گنديده مى‌ريزد و همه جامعه اسلامی را پر خواهد كرد.✖️ ⭕️ حاكم فاسد، اينگونه است ديگر؛ چون حاكم، در رأس قلّه است و آن‌چه از او تراوش كند، در همان‌جا نمى‌ماند، برخلاف مردم عادى، بلكه مى‌ريزد و همه قله را مى‌گيرد.😒 👥 مردم عادى، هر كدام جاى خودشان را دارند. البته هركس كه بالاتر است، هركس كه موقعيت بالاترى در جامعه دارد، فساد و ضررش بيشتر است.👉 ♨️ فساد آدم‌هاى عادى، ممكن است براى خودشان، يا براى عده‌ای دور و برشان باشد؛ اما آن كسى كه در رأس قرار گرفته است، اگر فاسد شد، فساد او مى‌ريزد و همه فضا را پر مى‌كند؛ ❇️ همچنان‌كه اگر صالح شد، صلاح او مى‌ريزد و همه دامنه را فرا مى‌گيرد. ⚠️ چنين كسى با آن فساد، بعد از معاويه، خليفه مسلمين شده است؛ خليفه پيغمبر! از اين انحراف بالاتر؟! زمينه هم آماده است.

🤔 زمينه آماده است، يعنى چه؟ يعنى خطر نيست؟ چرا، خطر كه هست. مگر ممكن است كسى كه در رأس قدرت است، در مقابل انسان‌هاى معارض، براى آنها خطر نيافريند؟ 👈 جنگ است ديگر. شما مى‌خواهى او را از تخت قدرت پايين بكشى و او بنشيند تماشا كند؟! بديهى است كه او هم به شما ضربه مى‌زند. پس خطر هست.📛 📍اينكه مى‌گوييم موقعيت مناسب است، يعنى فضاى جامعه اسلامى، طورى است كه ممكن است پيام امام حسين به گوش انسان‌ها در همان زمان و در طول تاريخ برسد. 🏮اگر در زمان معاويه، امام حسين مى‌خواست قيام كند، پيام او دفن مى‌شد. اين به‌خاطر وضع حكومت در زمان معاويه است. 🕹 سياست‌ها به گونه‌اى بود كه مردم نمى‌توانستند حقانيت سخن حق را بشنوند. ◀️ لذا همين بزرگوار، ده سال در زمان خلافت معاويه، امام بود، ولى چيزى نگفت. كارى، اقدامى و قيامى نكرد. چون موقعيت آنجا مناسب نبود.👌 💠 قبلش هم امام حسن‌عليه‌السلام بود. ايشان هم قيام نكرد؛ چون موقعيت مناسب نبود. نه اينكه امام حسين و امام حسن، اهل اين كار نبودند.

💫💫 امام حسن و امام حسين، فرقى ندارند. امام حسين و امام سجاد، فرقى ندارند. امام حسين و امام‌ على‏‌النقى و امام حسن عسکری عليهم‌السلام فرقى ندارند. 💠💚💠 ✅ 👌 البته وقتى كه اين بزرگوار، اين مجاهدت را كرده است، مقامش بالاتر از كسانى است كه نكردند؛ اما اينها از لحاظ مقام امامت يكسانند.✔️ 🕊☀️ براى هريك از آن بزرگواران هم كه پيش مى‏‌آمد، همين كار را مى‏‌كردند و به همين مقام مى‏‌رسيدند. 〽️ خوب؛ امام حسين هم در مقابل چنين انحرافى قرار گرفته است. پس بايد آن تكليف را انجام دهد. موقعيت هم مناسب است. پس ديگر عذرى وجود ندارد. 💯 ✅ 🔆

⏪ لذا عبدالله‌بن‌جعفر و محمدبن‌حنفيه و عبدالله‌بن‌عباس، اين‌ها كه عامى نبودند، همه دين‌شناس، آدم‌هاى عارف، عالم و چيزفهم بودند؛ وقتى به حضرت مى‌گفتند كه، آقا! خطر دارد، نرويد. 📌 مى‌خواستند بگويند وقتى خطرى در سر راه تكليف است، تكليف، برداشته است. ♦️ آن‌ها نمى‌فهميدند كه اين تكليف، تكليفى نيست كه با خطر برداشته شود. اين تكليف هميشه خطر دارد. ❓❗️ آيا ممكن است انسان، عليه قدرتى آن چنان مقتدر به حسب ظاهر قيام كند و خطر نداشته باشد؟! مگر چنين چيزى مى‌شود؟! 👈 اين تكليف، هميشه خطر دارد. ..كارى كه در زمان امام حسين انجام گرفت، نسخه كوچكش هم در زمان امام ما انجام گرفت.👉 🌹منتها آنجا به نتيجه شهادت رسيد، اينجا به نتيجه حكومت. اين همان است، فرقى نمى‌كند.➡️

✅ هدف امام حسين با هدف امام بزرگوار ما يكى بود. اين مطلب، اساس معارف امام حسين است. معارف حسينى، بخش عظيمى از معارف شيعه است. ✔️ اين پايه مهمى است و خود، يكى از پايه‌هاى اسلام است. 🔷 پس هدف، عبارت شد از بازگرداندن جامعه اسلامی به خط صحيح. ⁉️ چه زمانى؟ آنوقتى‌كه راه، عوضى شده است و جهالت و ظلم و استبداد و خيانت كسانى، مسلمين را منحرف كرده و زمينه و شرايط هم آماده است. ⏳ البته دوران تاريخ اوقات مختلفى است. گاهى شرايط آماده است و گاهى آماده نيست. ⌛️زمان امام حسين آماده بود، زمان ما هم آماده بود. امام همان كار را كرد. ☝️هدف يكى بود. منتها وقتى انسان به دنبال اين هدف، راه مى‌افتد و مى‌خواهد عليه حكومت و مركز باطل قيام كند، براى اينكه اسلام و جامعه و نظام اسلامى را به مركز صحيح خود برگرداند، 🔹 يك‌وقت است كه وقتى قيام كرد به حكومت مى‌رسد؛ 🚩 يك‌وقت است كه اين قيام، به حكومت نمى‌رسد، به شهادت مى‌رسد؛ آيا در اين صورت، واجب نيست؟

➖⁉️ آيا در اين صورت، واجب نيست؟ چرا، به شهادت هم برسد واجب است. ⁉️ آيا در اين صورتى كه به شهادت برسد، ديگر قيام فايده‌اى ندارد؟ چرا، هيچ فرقى نمى‌كند. اين قيام و اين حركت در هر دو صورت فايده دارد چه به شهادت برسد، چه به حكومت، منتها هركدام يك نوع فايده دارد. بايد انجام داد؛ بايد حركت كرد. ☝️ اين، آن كارى بود كه امام حسين انجام داد. منتها امام حسين آن كسى بود كه براى اولين‌بار اين حركت را انجام داد. قبل از او انجام نشده بود. ⚜ چون قبل از او در زمان پيغمبر و اميرالمؤمنين چنين زمينه و انحرافى به‌وجود نيامده بود، يا اگر هم در مواردى انحرافى بود، زمينه مناسب و مقتضى نبود.

💥 زمان امام حسين هر دو وجود داشت. در باب نهضت امام حسين، اين اصل قضيه است. ➰ پس مى‌توانيم اين‌طور جمع‌بندى كنيم، بگوييم امام حسين قيام كرد تا آن واجب بزرگى را كه عبارت از تجديد بناى نظام و جامعه اسلامی يا قيام در مقابل انحرافات بزرگ درجامعه اسلامى است، انجام دهد. 🎋 اين از طريق قيام و از طريق امر به معروف و نهى از منكر است؛ بلكه خودش يك مصداق بزرگ امر به معروف و نهى از منكر است.✅ 🔙 البته اين كار، گاهى به نتيجه حكومت مى‌رسد ‌ـ ‌امام حسين براى اين آماده بود ـ‌ گاهى هم به نتيجه شهادت مى‌رسد؛ براى اين هم آماده بود. ما به چه دلیل این مطلب را عرض می‌کنیم؟ اين را از كلمات خود امام حسين به‌دست مى‌آوريم. 📿 من در میان کلمات حضرت ابی‌عبدالله‌علیها‌لسلام چند عبارت را انتخاب کرده‌ام، البته بیش از این‌هاست که همه همین معنا را بیان می‌کند.

🔸 اول در مدينه، آن شبى كه وليد، حاكم مدينه، حضرت را احضار كرد و گفت معاويه از دنيا رفته است و شما بايد با يزيد بيعت كنيد. 🌟 حضرت به او فرمود: باشد تا صبح «ونَنظُر وَ تَنُظرون اینا أحًَق بِالبََیعة وَ الخلافة» برويم فكر كنيم، ببينيم ما بايد خليفه شويم، يا يزيد بايد خليفه شود. 👤 مروان فرداى آن‌روز، حضرت را در كوچه‌هاى مدينه ديد، گفت اباعبدالله، تو خودت را به كشتن مى‌دهى. چرا با خليفه بيعت نمى‌كنى؟ 👈 بيا بيعت كن، خودت را به كشتن نده، خودت را به زحمت نيانداز. 🌸 حضرت در جواب او اين جمله را فرمود: «إنّ لله وَ إنّا إلَيه راجعون وَعَلى اإلسلام السلام إذ قَد بَلیت اُلامّة بِراع مثل يَزید۱»؛ ديگر بايد با اسلام خداحافظى كرد. ــــــــــــــــــــــــــــــ ۱(بحارالانوار/ ج۴۴ /ص۴۲۵و۳۲۶)

⛔️ آن‌‌‌وقتى كه حاكمى مثل يزيد بر سر كار بيايد و اسلام به حاكمى مثل يزيد مبتلا گردد. قضيه شخص يزيد نيست، هركس مثل يزيد باشد. 🚨 حضرت مى‌خواهد بفرمايد كه تابه‌حال هرچه بود قابل تحمل بود؛ اما الان پاى اصل دين و نظام اسلامى در ميان است و با حكومت كسى مثل يزيد نابود خواهد شد. ✴️ به اينكه خطر انحراف، خطر جدى است اشاره مى‌كند. 👈 مسئله عبارت از خطر براى اصل اسلام است.👉 💠 حضرت اباعبدالله‌علیه‌السلام، هم هنگام خروج از مدينه، هم هنگام خروج از مكه، صحبت‌هايى با محمدبن‌حنفيه داشت؛ به نظر من مى‏‌رسد كه اين وصيت مربوط است به هنگامى كه مى‏‌خواست از مكه خارج شود، در ماه ذيحجه هم كه محمدبن‌حنفيه به مكه آمده بود، صحبت‌هايى با حضرت داشت. ✳️ حضرت به برادرش محمدبن‌حنفيه چيزى را به عنوان وصيت نوشت و داد. آنجا بعد از شهادت به وحدانيت خدا به اينجا مى‌رسد: 🌹 «أنّي لَم أخرُج أشراً وَ لا بَطراً وَ لا مفسداً وَ الا ظالِما» يعنى كسانى اشتباه نكنند و تبليغات‌چی‌ها تبليغ نكنند كه امام حسين هم مثل كسانى كه اين‌گوشه و آن‌گوشه خروج مى‌كنند براى اينكه قدرت را به چنگ بگيرند، براى خودنمايى، براى عيش و ظلم و فساد وارد ميدان مبارزه و جنگ مى‌شود. كار ما از اين قبيل نيست؛ «وَ إنّماخرَجتُ لِطلب ِالاصلاح فِي اُمة جّدي».🌹

✔️ عنوان اين كار همین «اصلاح» است، مى‌خواهم اصلاح كنم. اين همان واجبى است كه قبل از امام حسين انجام نگرفته بوده است. ⬅️ اين اصلاح از طريق «خروج» است. خروج يعنى قيام. 🌟 حضرت در این وصیت‌نامه این را ذکر کرد، تقریبا تصریح به این معنی است يعنى↘️ 🔸 اولاً مى‌خواهيم قيام كنيم و اين قيام ما هم براى اصلاح است؛ نه براى اين است كه حتما بايد به حكومت برسيم؛ نه براى اين است كه حتما بايد برويم شهيد شويم، نه؛ مى‌خواهيم اصلاح كنيم. 〰 البته اصلاح، كار كوچكى نيست. يك‌‌وقت شرايط طورى است كه انسان به حكومت مى‌رسد و خودش زمام قدرت را به‌دست مى‌گيرد؛ يك‌وقت نمى‌تواند اين‌كار را بكند، نمى‌شود، شهيد مى‌شود. ◀️ درعين‌حال هر دو، قيام براى اصلاح است. بعد مى‌فرمايد: ✨ «اُريد أن آمر بِالمعروف و أنهی عَن المُنكر و أسير بیسرة جدي۱»؛ اين اصلاح، مصداق امر به معروف و نهى از منكر است.✨ ـــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱(بحارالانوار/ ج۴۴ /ص۳۲۹ «من براى سركشى و دشمني و فساد كردن و ظلم نمودن خارج نشدم، بلكه من به منظور ايجاد اصلاح در ميان امت جدم خارج شدم، من در نظر دارم امر به معروف و نهى از منكر نمايم، من می‌خواهم مطابق سيره جدم رسول خدا رفتار نمايم.»