☺️👌 اکنون به نمونه‌ای چند از چگونگی دعوت امام توجه کنید: ✍ جالب‌ترین روایتی که من در این باب دیده‌ام، روايت عمروبن‌ابی‌المقدام است که منظره شگفت‌آوری را ترسيم می‌كند. 🕋 💫روز نهم ذی‌الحجه ـ روز عرفه ـ است. محشری از خلايق در عرفات برای ادای مراسم خاص آن روز گردآمده‌اند و نمايندگان طبيعی مردم سراسر مناطق مسلمان‌نشين، از اقصای خراسان تا ساحل مديترانه، جمع‌اند. 🔙 يك كلمه حرف به‌جا در اين‌جا می‌تواند كار گسترده‌ترين شبكه وسايل ارتباط جمعی را در آن زمان بكند. 👈 امام، خود را به اين جمع رسانده است و پيامی دارد. 📌 می‌گويد: ديدم امام در ميان مردم ايستاد و با صدای هر چه بلندتر ‌ـ با فريادی كه بايد در همه‌جا و در همه گوش‌ها طنين بيافكند و به‌وسيله شنوندگان به سراسر دنيای اسلام پخش شود ـ‌ پيام خود را سه مرتبه گفت. 💠 روی را به طرف ديگری گرداند و سه مرتبه همان سخن را ادا كرد. باز روی را به سمتی ديگر گرداند و باز همان فرياد و همان پيام. و بدين ترتيب امام دوازده مرتبه سخن خود را تكرار كرد.

💕بسم الله الرحمن الرحیم💕 تو در آن پرده كه بيش از پيش شيدامان كني ما در اينجا گم، كه تا شايد تو پيدامان كني ما در اينجا غايبيم و اين همه راز و نياز مي رود تا آسمان تا تو هويدامان كني 🌷السلام علیک یا بقیة الله فی ارضه🌷 🙏اللهم عجل لولیک الفرج 🌸جهت تعجیل در فرج مولامون #صلوات 🌸@Organizational_Work

🌹 قرائت دعای عهد 🍃 «روز ششم» 🗓شروع چله: ۹۹/۴/۲۲ 📲 @Organizational_Work

👈📜 در حديثی ديگر، امامان گذشته را يك‌يك نام می‌برد و به امامت آنان و اين‌كه اطاعت از فرمان‌شان واجب و حتم است، شهادت می‌دهد و چون به نام خود می‌رسد، سكوت می‌كند. 📍شنوندگان سخن امام به‌خوبی می‌دانند كه پس از امام باقرميراث علم و حكومت در اختيار امام صادق است. و بدين ترتيب، هم حق فرمانروايی خود را مطرح می‌سازد و هم با لحن استدلال‌گونه، ارتباط و اتصال خود را به نيای۱ والامقامش علی‌بن‌ابی‌طالب بيان می‌کند.۲☑️ 📕 در ابواب كتاب «الحجه» از كافی و نيز در جلد چهل‌وهفت بحاالانوار از اين‌گونه حديث كه به صراحت يا به كنايه، سخن از ادعای امامت و دعوت به آن است، فراوان می‌توان يافت. 🖇مدرك قاطع ديگر، شواهدی است كه از شبكه گسترده تبليغات امام در سراسر كشور اسلامی ياد می‌كند و بودن چنين شبكه‌ای را مسلم می‌سازد. *اين شواهد، چندان فراوان و مدلّل۳ است. ـــــــــــــــــــــــــ ۱(اجداد: پدران) ۲(الکافی/ ج۱ /ص۱۸۶) ۳(دلل: به دلیل ثابت‌کننده)

➖🔸كه اگر حتی يك حديث صریح هم وجود نمی‌داشت، خدشه‌ای بر حتمٌیت موضوع وارد نمی‌آمد.√ 🎙 مطالعه‌گر زندگی‌نامه نامدَون ائمه از خود می‌پرسید: آيا امامان شيعه در اواخر دوران بنی‌اميه، داعيان۴ و مبلّغانی در اطراف و اَكناف كشور اسلامی نداشتند كه امامت آنان را تبليغ كنند و از مردم قول اطاعت و حمايت برای آنان بگيرند؟ 🤔 در اين صورت، پس نشانه‌های اين پيوستگی تشكيلاتی كه در ارتباطات مالی و فكری ميان ائمه و شيعه به‌وضوح ديده می‌شود، چگونه قابل توجيه است؟ اين حمل وجوه و اموال از اطراف عالم به مدينه؟ اين همه پرسش از مسائل دينی؟ ⁉️⁉️ ⚠️اين دعوت همه‌جاگستر به تشيع؟ و آنگاه اين وجهه و محبوبيت بی‌نظير آل‌علی‌در بخش‌های مهمی از كشور اسلامی؟ ⁉️ و اين خيل انبوه محدثان و راويان خراسانی و سيستانی و كوفی و بصری و يمانی و مصری در گرد امام؟ كدام دست مقتدر، اين‌همه را به‌وجود آورده بود؟ آيا می‌توان تصادف يا پيشامدهای خودبه‌خود را عامل اين پديده‌های متناسب و مرتبط به هم دانست؟ ـــــــــــــــــــــــــ ۴(دعو: دعوت‌کنندگان)

📣👁‍🗨 با اين‌همه تبليغات مخالف، كه از طرف بلندگوهای رژيم خلافت اموی بی‌استثنا در همه‌جا انجام می‌گرفت و حتی نام علی‌بن‌ابی‌طالب به عنوان محكوم‌ترين چهره اسلام، در منابر و خطابه‌ها ياد می‌شد، ⁉️ آيا بدون وجود يك شبكه تبليغاتی قوی، ممكن است آل‌علی در نقاطی چنان دوردست و ناآشنا، چنين محبوب و پُرجاذبه باشند كه كسانی مَحض ديدار و استفاده از آنان و نيز عرضه كردن دوستی و پيوند خود با آنان، راه‌های دراز را بپيمايند و به حجاز و مدينه روی آورند؛ دانش دين را، ‌كه بنا بر عقيده شيعه، هم‌چنان سياست و حكومت است، از آنان فراگيرند و در موارد متعددی بی‌صبرانه اقدام به جنبش نظامی‌ـ و به زبان روايات، قيام و خروج ـ‌ را از آنان بخواهند؟ 🔰 اگر تسليحات شيعه فقط در جهت اثبات علم و زهد ائمه بود، درخواست قيام نظامی چه معنايی می‌توانست داشته باشد؟ 〽️ ممكن است سؤال شود اگر به راستی چنين شبكه تبليغاتی وسيع و كارآمدی وجود داشته، چرا نامی از آن در تاريخ نيست و صراحتاً ماجرايی از آن نقل نشده است؟

👈 پاسخ ـ همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد ـ به‌طور خلاصه آن است که دليل اين بی‌نشانی را 1⃣ نخست در پای‌بندی وسواس‌آميز ياران امام به اصل معتبر و مترقی «تقيه» بايد جست كه هر بيگانه‌ای را از نفوذ در تشكيلات امام مانع می‌شد، 2⃣ و سپس در ناكام ماندن جهاد شيعه در آن مرحله و به قدرت نرسيدن آنان، كه اين خود نیز معلول عواملی چند است. 💢 اگر بنی‌عباس نيز به قدرت نمی‌رسيدند، بی‌گمان تلاش و فعاليت پنهانی آنان و خاطرات تلخ و شيرينی که از فعاليت‌های تبليغاتی‌شان داشتند، در سينه‌ها می‌ماند و كسی از آن خبر نمی‌يافت و در تاريخ نيز ثبت نمی‌شد. 🚨 وقتى از تقيّه صحبت مى‌كنيم، ممكن است بگوييد تقيه متعلق به آن زمانى بود كه دولت مسلطى بر سركار بود و ما هم مخفى بوديم و از ترس او چيزى نمى‌گفتيم. نه، همان وقت هم تقيّه مسئله ترس نبود.

👌«التقیة تُرسُ المؤمن۱»سپر مؤمن است.سپر را كجا به‌كار مى‌برند؟ سپر در ميدان جنگ مورد استفاده قرار مى‌گيرد و به هنگام درگيرى به كار مى‌آيد. 💥 پس، تقيّه در زمينه درگيرى است؛ چون تُرس و حِرز و سنگر و سپر است. ❇️ همان‌وقت هم اين‌گونه بود. وقتى تقيّه مى‌كرديم، معنايش اين بود كه ضربه شمشير را بر پيكر نحس دشمن وارد مى‌كرديم؛ اما طورى كه او نه شمشير و نه دستى كه شمشير را گرفته و نه بلندكردن و نه فرودآمدن آن را ببيند و بفهمد، بلكه فقط دردش را احساس كند. تقيّه این بود.√ ◽️ همين‌طور تقيه مى‌كردند. آنهايى كه در آن‌روز تقيه می‌کردند، آن‌ها مخفيانه و دور از چشم دشمن، در خانه‌هاى پنهان، با هزار ملاحظه و مراقبت، مثلاً اعلاميه تنظيم مى‌كردند، كه وقتى پخش مى‌شد، به‌كلى آبروى نظام را مى‌برد. 🗡 اين كار، مثل ضربه شمشير بود كه وقتى بلند مى‌شد، بر كمر و فرق دشمن مى‌خورد. بنابراين، تقيّه اين بود، يعنى نمى‌گذاشتيم كه دشمن بفهمد چه‌ كارى انجام مى‌گيرد. 👈تقيّه‌كننده پشت سپر تقيه مخفى مى‌شد. معناى تقيّه سپر است و آلان هم همين معنا را مى‌دهد.👉 ــــــــــــــــــــــــــــــ ۱(بحارالانوار/ ج۷۲ /ص۳۹۴)