هم چنین درباره روزه گرفتن در روزهای پنج شنبه، جمعه و شنبه این ماه، از پیامبر اسلام(ص) روایت شد: مَنْ صامَ مِنْ شَهْرِ حَرام ثَلاثَه اَیّام: اَلْخَمیس، وَ الْجُمعه وَ السَّبت، کَتَبَ الله لَهُ عِبادة سَنَة.(7) یعنی هر کسی در ماه حرام (از جمله ماه ذی قعده) روزهای پنج شنبه، جمعه و شنبه را روزه بگیرد، خداوند سبحان، عبادت یک سال را برای وی می نویسد. آن حضرت در روایت دیگر فرمود: مَنْ صامَ هذِه الثَّلاثة اَیّام کَتَبَ الله تَبارک و تعالی لَهُ عِبادة تِسعمأة، صیام نهارها و قیام لیلها (8) یعنی: هر کسی این سه روز را روزه بگیرد، خداوند متعال عبادت نهصد سال که روز های آن را با روزه و شب هایش را با نماز و تهجد گذرانده باشد، برای او می نویسد. به هر روی ، در این ماه شریف یک فرصت دیگری برای بندگان خدا و مومنان خداجوی  فراهم شده و باب رحمت دیگری به رویشان گشوده شده است و هر کس به اندازه ظرفیت و شأنیت خود می تواند از آن بهره برده و کفه ترازوی أعمال صالحه خویش را سنگین تر و در روز قیامت ، خویش را در پیشگاه الهی روسفید تر بیابد.  اما از جهت مناستی، در این ماه سه رویداد مهم به وقوع پیوست که هرسه به امام رضا (ع) و به کشور ایرن ارتباط پیدا می کند. بدین جهت به ماه رضوی معروف شده است. اما آن سه رویداد بزرگ عبارتند از: میلاد مسعود حضرت فاطمه معصومه (س) در اول ذی قعده و میلاد با سعادت حضرت امام رضا (ع) در یازدهم ذی قعده و شهادت جانگداز حضرت امام محمد تقی، معروف به جواد الائمه (ع) در اخرین روز ذی قعده. اما ارتباط این حوادث با امام رضا(ع) روشن است. زیرا حضرت فاطمه معصومه (س) خواهر ارجمند امام رضا(ع) و امام جواد (ع) فرزند بلافصل و جانشین آن حضرت می باشد. اما ارتباط این قضایا با ایران بدین جهت است که هر سه این بزرگواران به ایران تشریف آوردند. امام رضا (ع) در 201 هجری قمری به دعوت ( و در واقع به اجبار ) مامون عباسی به ایران آمده و باگذر از شهرها و مناطق مختلف این سرزمین بزرگ به نزد مامون در شهر مرو ( واقع در کشور کنونی ترکمنستان ) رفت و تا سال 203 هجری قمری در خراسان اقامت داشته و در این سال در حال بازگشت به سوی عراق، در طوس خراسان با دسیسه مامون به شهادت رسید و در حوالی طوس که بعدها معروف به مشهد شد، مدفون گردید و این سرزمین را با وجود شریف خود مقدس و مطهر نمود. حضرت فاطمه معصومه نیز در سال 202 هجری قمری به همراه تعدادی از اقوام و آشنایان برای زیارت برادرش امام رضا (ع)  عازم ایران شد و به عشق دیدار امام و برادر راه طولانی مدینه منوره تا ساوه ( واقع در استان مرکزی ایران ) را با نشاط و علاقه غیر قابل توصیف طی نمود. ولیکن مع الاسف در شهر ساوه مورد هجوم ناجوانمردانه دشمنان اهل بیت ( به احتمال زیاد با تحریک ماموران دولت عباسی) قرار گرفت و پس از جنگ و گریز طرفین، تعدادی از همراهانش به شهادت رسیده و خود آن حضرت به همراه بازماندگان آن حادثه به سوی قم رهسپار شدند و درقم مورد استقبال شیعیان قرارگرفتند ولی مدت حضورشان در قم چندان دوام نیافت و تنها شانزده روز را مهمان مردم قم بود و دراین مدت نیز بیمار و خسته و ضعیف بود و سرانجام در همین شهرت رحلت و با تشییع با شکوه اهالی شهر در باغستان بابلان به خاک سپرده شد و از برکت وجود شریف وی، قم به مرکز جهان تشیع و بزرگترین حوزه علمیه شیعیان دنیا تبدیل شد. اما امام جواد(ع) نیز دوبار به ایران تشریف آوردند که هردوبار در عالم غیب و معنی بوده نه در عالم ظاهر و شهود. یک بار برای تغسیل، تکفین و تدفین پدر ارجمندش امام رضا (ع) در خراسان که داستان گفت و گوی اباصلت هروی باوی در این رابطه مشهور است و باردیگر برای تدفین بدن مطهر عمه اش فاطمه معصومه (س) در قم که داستانش در کتاب های تاریخ قم بیان گردیده است. اصولا سرزمین ایران به وجود نوادگان پیامبر اسلام (ص) و امیرمومنان علی بن ابی طالب (ع) به ویژه نوادگان و ذراری امام موسی بن جعفر (ع) منور و روشن و از برکات و توجهات خاص الهی بهره مند است . ❎منابع: 1- سوره توبه ، آیه 2 2- وسائل الشیعة، ج10، ص 257، حدیث: 13355 3- الفتن ، ص 134 4- المراقبات ، ص 367 5- الاقبال بالأعمال الحسنة، ج2، ص 18 6- الاقبال بالأعمال الحسنة، ج2، ص 18و المراقبات ، ص 368 7- الاقبال بالأعمال الحسنة، ج2، ص 21 8_ همان ✍سید تقی واردی. ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲