تمام کسانی که میشناسنش چه موافق چه مخالف روی یه چیز اتفاق نظر دارن... اینکه ایشون یکی از سالم‌ترین، پاک‌‌دست‌ترین،دلسوزترین و صادق‌ترین سیاستمداران تاریخ بعد انقلاب هستن. ولی اینا بدیهیاته که یک رئیس جمهور صادق، پاک‌دست باشه و فرزند خارج‌نشین نداشته باشه. کف انتظاراته و دلیل کافی‌ای نیست...

اینو تو پرانتز داشته باشید که دو تا از ویژگی های حیاتی که رئیس جمهور باید داشته باشه تا بتونه از پس کشور بر بیاد... اول فهم اولویت های کشوره دوم قدرت تصمیم گیری.

حالا میرسیم به اصل قضیه... ۱۷ سال حضور و ۶ سال دبیری شورای عالی امنیت ملی. توی پرانتز نماینده رهبری در شورای عالی امنیت ملی!

حالا اصلا چی هست؟ یکی از مهم ترین شوراهای بالادستی تصمیم گیری کشور... خب؟

ممکنه فکر کنید فقط جاییه که تصمیمات امنیتی گرفته میشه ولی یک شورای چند وجهیه... که دبیر اون خود به خود باید با بسیاری از دستگاه ها،وزارت‌خانه‌ها و حتی قوه های دیگه مثل مجلس و قوه قضاییه ارتباط و تعامل داشته باشه و همین باعث میشه خیلی از ساختار های کشور رو از نزدیک بشناسه.

نقاط قوت و ضعفشون رو میدونه و در عالی ترین سطوح باید باهم هماهنگشون کنه. در عالی ترین سطح تصمیمات نظام حضور داره و طی همه‌ی این سال ها طبیعتا تجارب زیادی کسب میشه.

و وقتی کسی در همچین جایگاهی حضور داشته باشه خود به خود یه فهمی نسبت به اولیت های کشور پیدا میکنه. مثلا وقتی وزیرها دونه دونه میان و ادعا دارن که کار اونا مهم تره و باید حوزه‌ی کاری اونا اول پیگیری بشه... بین انبوه مشکلات کشور این وظیفه‌ی رئیس جمهوره که اولیت بندی کنه.

چون منطقی باشیم...توی ۴ سال نمیشه همههه‌ی مشکلاتو حل کرد. باید با یه دید منطقی و اشراف به همه‌ی جوانب مهم‌ترین هارو زودتر تو دستور کار قرار داد.

حالا اصلا رئیس جمهور مسئله رو خوب بفهمه ولی نتونه درست و بدون معطلی تصمیم بگیره....به چه دردی میخوره؟ توی اون جایگاه تصمیم امروز رو فردا بگیره ممکنه میلیارد ها به کشور ضرر برسونه.

حالا یه‌چیزی هم که این وسط توی شخصیت آقای جلیلی دیده شده... اینه که یه منظومه فکری مشخص و چهارچوب نظری داره که هیچوقت ازش تناقض نمیبینی. که به هر سمتی بره یه حرف متفاوتی ازش دربیاد. حالا این نظرات و تفکرات میتونه مخالفانی هم داشته باشه. ولی حرف اینه که تکلیفش با خودش معلومه و مثل خیلیایی که تاحالا دیدیم جوگیر نمیشه~ و میتونه با تفکراتی که داره قاطع پای حرفی که زده بمونه و ازش کوتاه نیاد.

حالا چطور این ویژگیش مشخص میشه؟ بین مثال های فراوانی که وجود داره به دو مورد مستقیم اشاره میکنم و یک مورد رو ویدیو میذارم.

سال ۸۹ یک تروریست خطرناک معروف به اسم ریگی که در سیستان و بلوچستان جنایت های متعددی کرده بود از کشور فرار کرده بود... بچه های اطلاعات امنیت میفهمن که قراره ریگی با یه پروازی از دبی بلند شه و از آسمان ایران بگذره و بره به فلان کشور و اونموقع به برخی مسئولان امنیتی دسترسی نداشتن که دستور عملیات بگیرن.... نصفه شب با دبیر شورای عالی امنیت که اونموقع آقای جلیلی بوده تماس میگیرن که ببینن چیکار کنن. و آقای جلیلی فقط نیم ساعت وقت تصمیم‌گیری داشته_ در نهایت همه ی تبعاتشو به عهده میگیره و سریع و کاملا قاطعانه دستور دستگیریشو میده. و اونا به پشتوانه ی فردی که میتونه تو مواقع بحرانی تصمیم بگیره عمل میکنن و پروازی که مال یه خاک دیگست رو به اجبار توی ایران مینشونن و دستگیرش میکنن...