#احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع #ملعونین_زیارت_عاشوراء 📜قال: ثم أقبلوا علي سلب الحسين ، فأخذ قميصه اسحاق بن حوية الحضرمي ، فلبسه، فصار أبرص، وامتعط شعره . وروي: أنه وجد في قميصه مأة و بضع عشرة ما بين رمية و طعنة سهم و ضربة. و قال الصادق عليه‏السلام: وجد بالحسين عليه‏السلام ثلاث و ثلاثون طعنة و أربع و ثلاثون ضربة . و أخذ سراويله بحر بن کعب التيمي لعنه الله تعالي. فروي: أنه صار زمنا مقعدا من رجليه و أخذ عمامته أخنس بن مرثد بن علقمة الحضرمي، و قيل: جابر بن يزدي الأودي لعنهما الله، فاعتم بها، فصار معتوها . و أخذ نعليه الأسود بن خالد (لعنه الله)، و أخذ خاتمه بجدل بن سليم الکلبي، و قطع اصبعه عليه‏السلام مع الخاتم، و هذا أخذه المختار، فقطع يديه و رجليه، و ترکه يتشحط في دمه حتي هلک ، و أخذ قطيفة له عليه‏السلام کانت من خز قيس بن الأشعث، و أخذ درعه البتراء عمر بن سعد، فلما قتل عمر و هبها المختار لأبي عمرة قاتله. و أخذ سيفه جميع بن الخلق الأودي و قيل : رجل من بني تميم يقال له أسود بن حنظلة . و في رواية ابن أبي‏سعد : أنه أخذ سيفه الفلافس النهشلي، و زاد محمد بن زکريا: أنه وقع بعد ذلک الي بنت حبيب بن بديل ، و هذا السيف المنهوب المشهور ليس بذي الفقار فان ذلک کان مذخورا و مصونا مع أمثاله من ذخائر النبوة و الامامة. و قد نقل الرواة تصديق ما قلنا و صورة ما حکيناه. . 📚ابن‏طاووس، اللهوف، / 131 - 129 عنه: السيد هاشم البحراني، مدينة المععجز، / 264؛ المجلسي، البحار، 58 - 57 / 45؛ البحراني، العوالم، 302 - 301 / 17؛ البهبهاني، الدمعة الساکبة، 363 - 362 / 4؛ الدربندي، أسرار الشهادة، / 434؛ القمي، نفس المهموم، / 373 - 372؛ مثله المازندراني، معالي السبطين، 53 - 52 / 2 📝راوي گفت: «سپس دست به غارت لباس‏هاي حسين زدند. اسحاق بن حوية حضرمي پيراهن حضرت را برد؛ ولي چون او را دربر نمود، به بيماري پيسي گفتار شد و موهاي بدنش بريخت.» و روايت شده است که در پيراهن حضرت، صد و ده و اندي جاي تير و نيزه و شمشير ديده شد. و امام صادق عليه‏السلام فرمود که در پيکر شريف حسين، سي و نه زخم نيزه و سي زخم شمشير بود و بحر بن کعب تيمي ملعون شلوار حضرت را برد و روايت شده است که زمين گير شد و هر دو پايش از حرکت بازماند. اخنس بن مرثد بن علقمه‏ي حضرمي عمامه‏ي حضرت را برد و گفته شده است. که جابر بن يزيد اودي بود و چون بر سر گذاشت، ديوانه شد. نعلين حضرت را اسود بن خالد لعين برد و انگشترش را بجدل بن سليم برد که انگشت حضرت را با انگشتر بريد. همين بجدل را مختار دستگير کرد و دست و پايش را بريد و رهايش کرد و همچنان در خون خويش مي‏غلتيد تا جان سپرد. حضرت قطيفه‏اي داشت که از خز بود و قيس بن اشعث آن را برد و زره بتراء را (که زره رسول خدا بود) عمر بن سعد برد و چون عمر کشته شد، مختار آن را به ابي‏عمره که قاتل عمر بن سعد بود، بخشيد. شمشير حضرت را جميع بن خلق اودي برد و گفته شده است که مردي از بني‏تميم به نام اسود بن حنظله بود. در روايت ابن‏ابي‏سعد است که شمشير حضرت را فلافس نهشلي برد و محمد بن زکريا اضافه کرده است که شمشير مزبور به دست دختر حبيب بن بديل افتاد و اين شمشيري که به غارت رفت، نه آن شمشير ذوالفقار است؛ زيرا آن و چند چيز ديگر از سپرده‏هاي نبوت و امامت است که محفوظ است و نگهداري مي‏شود و اين که گفتيم و صورتش را حکايت کرديم، مورد تصديق راويان حديث است. 📚فهري، ترجمه‏ي لهوف، / 131 - 129. کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

آی دی دریافت کتاب مذبوح فرات @m_h_tabemanesh

#احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع 📜قال الراوي: ثم أخرج النساء من الخيمة، و أشعلوا فيها النار فخرجن حواسر مسلبات، حافيات، باکيات، يمشين سبايا في أسر الذلة و قلن: بحق الله الا ما مررتم بنا علي مصرع الحسين عليه‏السلام فلما نظر النسوة الي القتلي صحن و ضربن وجوههن ، قال: فوالله لا أنسي زينب بنت علي عليه‏السلام تندب الحسين عليه‏السلام و تنادي بصوت حزين و قلب کئيب: يا محمداه! صلي عليک ملائکة السماء، هذا حسين مرمل بالدماء، مقطع الأعضاء ، و بناتک سبايا، الي الله المشتکي، و الي محمد المصطفي، و الي علي المرتضي، و الي فاطمة الزهراء ، و الي حمزة سيدالشهداء، يا محمداه! هذا حسين بالعراء، تسفي عليه الصبا ، قتيل أولاد البغايا، وا حزناه وا کرباه ، اليوم مات جدي رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم يا أصحاب محمداه، هؤلاء ذرية المصطفي يساقون سوق السبايا. و في رواية: يا محمداه! بناتک سبايا، و ذريتک مقتلة، تسفي عليهم ريح الصبا، و هذا حسين مجزوز الرأس من القفا، مسلوب العمامة و الرداء، بأبي من أضحي عسکره في يوم الأثنين نهبا، بأبي من فسطاطه مقطع العري ، بأبي من لا غائب فيرتجي و لا جريح فيداوي، بأبي من نفسي له الفداء، بأبي المهموم حتي قضي، بأبي العطشان حتي مضي، بأبي من شيبته تقطر بالدماء، بأبي من جده محمد المصطفي ، بأبي من جده رسول الله السماء، بأبي من هو سبط نبي الهدي، بأبي [ابن] محمد المصطفي، بأبي [ابن] خديجة الکبري، بأبي [ابن] علي المرتضي عليه‏السلام، بأبي [ابن] فاطمة الزهراء سيدة النساء ، بأبي من ردت له الشمس حتي صلي . قال الراوي: فأبکت و الله کل عدو و صديق. 📚ابن‏طاوس، اللهوف،/134 - 132 مساوي عنه: المجلسي، البحار، 59 - 58/45؛ البحراني، العوالم، 303 - 302/17؛ البهبهاني، الدمعة الساکبة، 374 - 372/4؛ الدربندي، أسرار الشهادة،/460؛ القمي، نفس المهموم، /377 376؛ القزويني، تظلم الزهراء،/224، 223؛ المازندراني، معالي السبطين، 54 - 53/2؛ الأمين، أعيان الشيعة، 138/7؛ مثله الميانجي، العيون العبري،/199، 197، 196؛ الزنجاني، وسيلة الدارين،/334 - 333؛ الصادق، زينب وليدة النبوة و الامامة،/140 📝راوي گفت: سپس زنان را از خيمه بيرون راندند و آتش به خيمه‏ها زدند. زنان را سر برهنه و جامه به يغما رفته و پابرهنه و شيون‏کنان بيرون آوردند و آنان را اسير کردند و با خواري بردند. گفتند: «شما را به خدا ما را از قتلگاه حسين ببريد.» و چنين کردند. همين که چشم بانوان بر پيکرهاي کشته‏گان افتاد، صيحه زدند و صورت خراشيدند. راوي گفت: به خدا زينب دختر علي از يادم نمي‏رود که با صداي غمناک و دل پردرد بر حسين مي‏ناليد و صدا مي‏زد: «اي محمدي که فرشتگان آسمان بر تو درود فرستاد! اين حسين است که به خون آغشته و اعضايش از هم جدا شده است و اين دختران تو است که اسيرند. شکايتم را به پيشگاه خداوند مي‏برم و به محمد مصطفي و علي مرتضي و فاطمه‏ي زهرا و حمزه سيدالشهدا شکايت همي‏کنم. اي محمد صلي الله عليه و آله و سلم! اين حسين است که به روي خاک افتاده و باد صبا خاک بيابان را بر بدنش مي‏پاشد. به دست زنازادگان کشته شده است. آه چه غصه‏اي! و چه مصيبتي! امروز مرگ جدم رسول خدا را احساس مي‏کنم. اي ياران محمد! اينان خاندان مصطفي‏اند که اسيرشان نموده‏اند و مي‏برند.» و در روايتي است که گفت: «اي محمد! دخترانت اسير شدند و فرزندانت کشته شدند. باد صبا خاک بر پيکرشان مي‏پاشد و اين حسين است که سرش از پشت گردن بريده شده و عمامه‏اش به تاراج رفته است. پدرم به فداي آن که خيمه‏گاهش در روز دوشنبه تاراج شد. پدرم به قربان آن که طناب‏هاي خيمه‏اش بريده شد و خيمه و خرگاهش فرو نشست. پدرم به فداي آن که نه به سفري رفت که اميد بازگشت در آن باشد و نه زخمي برداشت که مرهم پذير باشد. پدرم به فداي آن که اي کاش من قربان او مي‏شد. پدرم به فداي آن که با دل پر غصه از دنيا رفت. پدرم به فداي آن که با لب تشنه جان سپرد. پدرم به فداي آن که نواده‏ي پيغمبر هدايت بود. پدرم به قربان فرزند محمد مصطفي. پدرم به قربان فرزند خديجه‏ي کبري. پدرم به قربان فرزند علي مرتضي. پدرم به قربان فرزند فاطمه‏ي زهرا بانوي همه‏ي زنان. پدرم به قربان فرزند کسي که آفتاب براي او بازگشت تا نماز کرد.» راوي گفت: به خدا قسم دشمن و دوست را به گريه درآورد. 📚فهري، ترجمه‏ي لهوف،/134 - 132 کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع #مقتل_خوانی 📜حدّثنا محمّد بن الحسن بن أحمد بن الوليد رضى الله عنه، قال: حدّثنا محمّد بن يحيى‏ العطّار، عن محمّد بن الحسين بن أبي الخطّاب، عن ابن أبي نجران، عن المثنّى‏، عن محمّد بن مسلم، قال: سألت الصّادق جعفر بن محمّد عليهما السلام عن خاتم الحسين بن عليّ عليهما السلام إلى من صار؟ وذكرت له: أنّي سمعت أ نّه أخذ من إصبعه فيما أخذ. قال‏  عليه السلام: ليس كما قالوا، إنّ الحسين عليه السلام أوصى‏ إلى ابنه عليّ بن الحسين عليهما السلام وجعل خاتمه في اصبعه، وفوّض إليه أمره، كما فعله رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم بأمير المؤمنين عليه السلام وفعله‏  أمير المؤمنين بالحسن عليه السلام، وفعله‏  الحسن بالحسين عليه السلام، ثمّ صار ذلك الخاتم إلى أبي عليه السلام‏  بعد أبيه‏  ومنه‏  صار إليَّ فهو عندي وإنِّي ألبسه‏  كلّ جمعة وأصلِّي فيه‏ . قال محمّد بن مسلم: فدخلت إليه يوم الجمعة وهو يصلّي فلمّا فرغ من الصّلاة مدّ إليَّ يده فرأيت في إصبعه خاتماً نقشه: لا إله إلّا اللَّه عدّة للقاء اللَّه. فقال: هذا خاتم جدّي أبي عبداللَّه الحسين بن عليّ عليهما السلام.  📚الصّدوق، الأمالي،/ 144/ عنه: الحرّ العاملي، إثبات الهداة، 1/ 527- 528؛ المجلسي، البحار ، 43/ 247؛ البحراني، العوالم، 17/ 30- 31 📝محمّد بن مسلم گويد از امام صادق از خاتم حسين بن على پرسيدم كه: «به دست چه كسى افتاد.» و به او يادآورد شدم كه: «من شنيدم در ضمن اموال ديگر به غارت رفته ست.» فرمود: «چنين نيست كه گمان برده‏اند. حسين عليه السلام به پسرش على بن الحسين وصيت كرد و خاتم خود را در انگشت او نمود و كار امامت را به او واگذاشت؛ چنانچه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم با امير المؤمنين كرد و او با حسن كرد و حسن با حسين. سپس ابن خاتم پس از پدر به پدرم رسيد و از او به من رسيد و نزد من است و من هر جمعه به دست كنم و در آن نماز كنم.» محمّد بن مسلم گويد: «روز جمعه نزد او رفتم و نماز مى‏خواند و چون از نمازش فارغ شد، دست به سوى من دراز كرد و در انگشتش خاتمى ديدم كه نقش آن «لا اله الا اللَّه عدّة للقاء اللَّه» بود. فرمود: «اين خاتم جدم ابى عبداللَّه الحسين است.» 📚 كمره‏اى، ترجمه امالى،/ 144 کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#شهادت_امام_حسن_عسکری_علیه_السلام 14= مقتل امام حسن عسکری ع در بحارالانوار کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

🎬 موشن گرافیک| اعجاز علمی قرآن !!! 🟢 خبر دادن قرآن کریم از یکسری قوانین و قواعد علمی که به تازگی مورد کشف دانشمندان قرار گرفته است از روشترین دلائل اعجاز و حقانیت این کتاب شریف است . در کلیپ فوق به دو مورد از این قوانین علمی اشاره کرده ایم : ( قانون جاذبه و حرکت زمین ) مطالب کانال بیشتر در ارتباط با سخنان و خطبه ها و سیره و اخلاق امام حسین ع با قران است ❤️ کانال قران و امام حسین ع را به دوستانتان معرفی کنید در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

📹آیت الله العظمی جوادی آملی «ما اگر خواستيم ببينيم حضرت "عجل الله تعالی فرجه الشریف" ما را نگاه مي‌کند يا نه، از بيانات حضرت امير "سلام الله علیه" ميتوانيم کمک بگيريم؛ چون اينها يک نور هستند، فرقی که بين اينها نيست. حضرت امير سلام الله علیه فرمود...»

#مقتل_خوانی #احادیث_در_ارتباط_با_امام_حسین_ع 📜ثم إن شمر بن ذي الجوشن حمل على فسطاط الحسين فطعنه بالرمح، ثم قال: علي بالنار أحرقه على من فيه. فقال له الحسين عليه السلام: يا ابن ذي الجوشن! أنت الداعي بالنار لتحرق على أهلي؟! أحرقك الله بالنار. وجاء شبث فوبخه فاستحيى وانصرف. قال الراوي: وقال الحسين عليه السلام: ابغوا لي ثوبا لا يرغب فيه أجعله تحت ثيابي لئلا أجرد منه‏ ، فاتي بتبان، فقال: لا، ذاك لباس من ضربت عليه الذلة، فأخذ ثوبا خلقا فخرقه وجعله تحت ثيابه، فلما قتل عليه السلام جردوه منه، ثم استدعى الحسين عليه السلام بسراويل من حبرة، ففرزها ولبسها، وإنما فرزها لئلا يسلبها، فلما قتل عليه السلام سلبها بحر بن كعب (لعنه الله) وترك الحسين (صلوات الله عليه) مجردا، فكانت يدا بحر بعد ذلك تيبسان في الصيف كأنهما عودان يابسان‏ ، وتترطبان في الشتاء فتنضحان دما وقيحا إلى أن أهلكه الله تعالى. 📚ابن طاوس، اللهوف،/ 113- 114/ عنه: المجلسي، البحار، 45/ 54؛ البحراني، العوالم، 17/ 297؛ المازندراني، معالي السبطين، 2/ 26- 27 📝سپس شمر بن ذى الجوشن به خيمه‏هاى حسين حمله كرد و نيزه‏اش را به خيمه فرو برد و سپس گفت: «آتشى بياوريد تا خيمه و هركه در آن است، به آتش بسوزانم.» حسين عليه السلام فرمود: «فرزند ذى الجوشن! اين تو هستى كه براى سوزاندن خانواده من آتش مى‏طلبى؟ خدايت به آتش بسوزاند.» شبث آمد و شمر را بر اين كار سرزنش نمود. او هم خجلت‏زده بازگشت.- - راوى گفت: حسين عليه السلام فرمود: جامه‏اى كه مورد رغبت كسى نباشد، به من بدهيد كه از زير لباس‏هاى خود بپوشم تا مگر آن را از تنم بيرون نياورند.» شلوار كوتاهى به حضورش آوردند، فرمود: «نه! اين جامه كسى است كه ذلت و خوارى دامنگيرش شده باشد.» پس جامه كهنه ديگرى را گرفت و پاره پاره كرد و زير جامه‏هايش پوشيد؛ ولى وقتى كشته شد، بدنش از آن جامه نيز برهنه بود. سپس پارچه ازارى كه بافت يمن بود، خواست و پاره كرد و پوشيد و به اين منظور پاره‏اش كرد كه به غارت نبرند؛ ولى وقتى كشته شد، بحر بن كعب لعين به يغمايش برد و حسين را برهنه گذاشت و پس از اين جنايت، هردو دست بحر، در تابستان همچون دو چوب خشك مى‏خشكيد و در زمستان، چرك و خون از آن‏ها جارى بود تا آن كه به هلاكت رسيد. 📚فهرى، ترجمه لهوف،/ 123- 124 کانال قران و امام حسین ع در تلگرام https://t.me/qoranvamamhoosein کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin