هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_حج 24 - و رهبری شدند بسوی پاکیزه از سخن و رهبری شدند بسوی راه خداوند ستود
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_حج
در آنجا به گفتن سخن پاك راهنمايى مىشوند و به راه خداوند ستوده هدايت مىگردند. (24)
كسانى كه به پيامبر كافر شدهاند و پيوسته مردم را از راه خدا و مؤمنان را از ورود به مسجد الحرام- كه ما آن را عبادتگاهى براى همه مردم قرار دادهايم به گونهاى كه ساكنان آنجا و كسانى كه از مناطق ديگر مىآيند در اين بهرهورى حقى يكسان دارند- باز مىدارند، براى آنان عذابى دردناك خواهد بود، زيرا هر كه در آنجا از روى ستم مردم را منحرف بخواهد، از عذابى دردناك به او خواهيم چشانيد. (25)
ياد كن زمانى را كه جايگاه آن خانه (كعبه) را با وحيى كه به ابراهيم كرديم محل عبادت او مقرر داشتيم، او را گفتيم: در پرستش من و انجام مراسم حج چيزى را شريك من مساز، و آن خانه را كه جايگاه پرستش من است براى طوافكنندگان و كسانى كه به نماز و عبادت مىايستند و براى ركوعكنندگان و سجدهكنندگان پاك گردان. (26)
و به او گفتيم: در ميان مردم بانگ برآور تا براى انجام مراسم حج در مسجد الحرام حضور يابند. اگر آنان را فراخوانى، پياده و سوار بر شترانى لاغرميان كه از هر راه دورى فرا مىرسند نزد تو مىآيند، (27)
تا منافع مادّى و معنوى را كه برايشان فراهم است بنگرند و نام خدا را در روزهايى معيّن (ايّام تشريق) به هنگام قربانى بر دامهايى كه خدا روزى آنان كرده‌است ببرند. پس، از گوشت آن‌ها بخوريد و از آن به نيازمند و تهيدست نيز غذا دهيد. (28)
سپس حاجيان بايد آلودگىهاى خود را بزدايند و از ناخن‌ها و موهاى خود بگيرند تا از احرام خارج شوند، و بايد به نذرهايى كه كردهاند وفا كنند و بر گرد آن خانه كهن (كعبه) طواف نمايند. (29)
اين‌هاست مناسك حج كه براى ابراهيم و كسانى كه پس از او مىآيند تشريع شده‌است. و هركس محرّمات الهى را بزرگ بشمارد و از ارتكاب آن‌ها پرهيز كند، اين نزد پروردگارش براى او بهتر است.
دامها- جز آن‌چه بر شما خوانده مىشود- براى شما حلال شده‌است. پس از بتها كه پليدند دورى كنيد و از دامهايى كه به نام آن‌ها سر بريده مىشود اجتناب نماييد و از گفتار باطل بپرهيزيد؛ (30)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_حج 31 - یکتاپرستان برای خدا نه شرک‌ورزندگان بدو و آنکه شرک ورزد به خدا پس
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_حج
در حالى‌كه به سوى خدا گرايش داشته و كسى را شريك او قرار ندهيد.
و هر كس براى خدا شريك قرار دهد، از مرتبه انسانيّت ساقط مىشود و شيطان او را شكار خويش مىكند. او در مثل مانند اين است كه از آسمان فرو افتد و پرندگان شكارى او را بربايند، يا باد او را به مكانى دوردست بيفكند. (31)
حقيقت آن است كه گفتيم، و هركس شعاير الهى را بزرگ بشمارد پس حرمت شترانى را كه براى قربانى علامتگذارى شدهاند پاس دارد. دلى تقواپيشه دارد زيرا بزرگ شمردن شعاير الهى برخاسته از تقواپيشگى دلهاست. (32)
[حفظ حرمت شتران قربانى در ترك بهرهبردارى از آن‌ها نيست، بلكه] براى شما در آن‌ها سودهايى است كه مىتوانيد تا مدّتى كه براى قربانى كردن آن‌ها تعيين شده‌است از آن‌ها استفاده بريد؛ و زمان قربانى كردن آن‌ها هنگامى است كه به آن خانه كهن (كعبه) برسند. (33)
نه تنها براى ابراهيم و امّت او، بلكه براى هرامّتى قربانيى مقرر داشتيم تا بر دامهايى كه خدا روزى آن‌ها كرده‌است، هنگام ذبح، نام او را ببرند. پس معبود شما و آنان معبودى يگانه است و آن خداست؛ از اينرو با اخلاص در انجام مناسك حج و تقديم قربانىها، تسليم فرمان او باشيد. و كسانى را كه به خدا آرامش يافتهاند و در برابر او خاشعند نويد ده؛ (34)
همانان كه چون خدا نزدشان ياد شود دلهايشان مىترسد و بر ناگوارىهايى كه به آنان رسيده است شكيبايند و نماز را برپا مىدارند و از آن‌چه روزيشان كردهايم انفاق مىكنند. (35)
و شتران فربهى را كه براى قربانى حج آماده كردهايد، براى شما از شعاير الهى قرار دادهايم. براى شما در آن‌ها خيرى است. پس در حالى‌كه بر دستهاى خود ايستادهاند نام خدا را بر آن‌ها ببريد و نحرشان كنيد و چون به پهلو درافتادند و جان دادند، خود از آن‌ها بخوريد و به تهيدست قناعتپيشه و مستمندى كه به انتظار بخشش نزد شما آيد از آن غذا دهيد. اين‌گونه، شتران را براى شما رام ساختيم، باشد كه سپاس‌گزارى كنيد. (36)
هرگز گوشت و خون آن‌ها به خدا نمىرسد، زيرا او از همه چيز بىنياز است، امّا تقواى شما به او مىرسد، چرا كه پرهيزگاران به درگاه او تقرّب مىيابند. بدينسان خدا آن‌ها را براى شما رام ساخت تا شما را با تقديم قربانىها به اطاعت و تقرب خويش رهنمون شود و شما بايد او را به پاس اينكه راهتان نمود به بزرگى ياد كنيد. و به نيكوكاران نويد ده. (37)
قطعا خداوند شرّ مشركان را از كسانى كه ايمان آوردهاند دور مىكند، زيرا آنان را دوست مىدارد، ولى مشركان را چون به امانت الهى (فطرت خداجويى خويش) خيانت كرده و نعمتهاى او را ناسپاسى نمودهاند دوست نمىدارد، كه او هيچ خيانت‌كار ناسپاسى را دوست نمىدارد. (38)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_حج 39 - رخصت داده شد (یا اعلام شد) بدانان که پیکار می‌شوند که ستم شدند و
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_حج
اينك به آن مؤمنانى كه مورد هجوم قرار مىگيرند، از جانب خدا رخصت داده شده‌است كه به جهاد اقدام كنند. اين بدان سبب است كه آنان مورد ستم قرار گرفتهاند، و قطعا خدا بر يارى آنان تواناست و پيروزشان خواهد كرد. (39)
همانان كه به ناحق از ديارشان بيرون رانده شدند؛ اخراجشان سببى جز اين نداشت كه مىگفتند پروردگار ما خداست. و اگر خدا با حكم جهاد، برخى از مردم را به وسيله برخى ديگر دفع نمىكرد، صومعههاى راهبان و كليساهاى مسيحيان و معابد يهوديان و مساجد مسلمانان كه در آن‌ها نام خدا بسيار برده مىشود ويران گشته بود، و قطعا خدا كسانى را كه او را يارى مىدهند يارى خواهد كرد، چرا كه خدا نيرومند و شكستناپذير است. (40)
همانان كه اگر در زمين به ايشان قدرت دهيم تا بتوانند روش زندگى اجتماعى خود را برگزينند، جامعهاى تشكيل مىدهند كه همگان در آن نماز را برپا مىدارند و زكات مىپردازند و به آن‌چه شايسته است فرمان مىدهند و از آن‌چه ناشايسته است نهى مىكنند. و قطعا خدا مؤمنان را يارى مىكند و آنان را بر كفرپيشگان پيروز مىگرداند چرا كه فرجام امور از آن خداست. (41)
و اگر تو را- اى پيامبر- دروغپرداز مىشمرند غمگين مباش، چرا كه تكذيب پيامبران پيشينهاى دور و دراز دارد؛ قوم نوح و عاديان و ثموديان نيز پيامبرانشان را دروغ‌گو شمردند، (42)
و همچنين قوم ابراهيم و قوم لوط، (43)
و نيز اهل مدين، و موسى هم از سوى فرعونيان تكذيب شد؛ پس به كافران مهلت دادم، سپس آن‌ها را به عذاب گرفتم. پس انكار من در برابر كفر و تكذيب آنان چگونه بود و چه عذابى بر سرشان فرود آوردم. (44)
چه بسيار شهرهايى را كه مردمش ستمكار بودند نابود كرديم، و اينك ديوار خانههايشان بر سقفهاى آن فروريخته است، و چه بسيار چاههايى كه با نابودى صاحبانش متروك شده و چه بسيار قصرهاى گچكارى شده كه ساكنانش به هلاكت رسيدهاند. (45)
پس آيا كسانى كه تو را تكذيب مىكنند در زمين گردش نكرده و با ديده عبرت به اين ويرانهها ننگريستهاند تا برايشان دلهايى پديد آيد كه با آن‌ها در فرجام كفر و شرك بينديشند يا گوشهايى كه با آن‌ها حقايق را بشنوند و ايمان بياورند؟ به يقين ديدهها نابينا نيست ولى دلهايى كه در سينههاست كور است. (46)