-بیکلامِ‌محزونِ‌من-

اصن انقدر شدتِ امیدواریم به زندگی زیاده که هروقت دارم واسه هفته های بعدی یا ماهای بعدی برنامه میریزم یهو با گفتنِ جمله‌ی « یهو اصن تا اون موقع مردی » بیخیال میشم و میرم یه گوشه افسردگی میگیرم🗿

https://eitaa.com/joinchat/13828525C8d34ef1165 مرضیه🪐

دلشوره‌‌ی ما بود ، دل آرامِ جهان شد . .

از خودم ، خودم ، خودم ، خودم متنفرم .

منِ قبلی خیلی بهتر بود ؛ قبلا من قوی بودم به این راحتی گریه نمیکردم انقدر مهم نبود رفتار ادما برام ولی الان ضعیف شدم خیلی ضعیف .. انقدر ضعیف که همه میتونن اذیتم کنن ..

مزخرف تر از باگای ایتا وجود نداره .

[دیگه قلبم بی حسه از‌ الان]

دلم میخواد انقدر داد بزنم که تا یه هفته صدام در نیاد ..

میشود یکجا‌ بشینیم‌ من‌ فقط‌ گریه‌ کنم؟ چند‌ سالی‌ گریه‌ دارم ، بعدِ اتمامش‌ بریم . .

« آدمی که یه اشتباهی کرده اما واقعا از کارش پشیمونه رو ببخشید » چون اون به خاطر کاری که کرده همش خودشو داره سرزنش میکنه و حتی گاهی وقتا از خودش بدش میاد ؛ و اینکه شما هی یاد آوری کنید کارشو واقعا باعث نابودیش میشه ..