باید از خودم بپرسم :
چجوری تونستی انقدر اهمیت بدی با اینکه میدونستی تهش بی اهمیت میشی؟
هدایت شده از
هیچکس متوجه ناراحتیت نمیشه تا زمانی که تبدیل به عصبانیت میشه و تو میشی همون آدم بده .
تا به مرحلهی «همه چیز تکراری و مسخرس برام» نرسیدید ، از زندگیتون نهایتِ استفاده و لذت رو ببرین .
+ حالت چطوره؟
شاید الان خوبم
اما دو دیقه دیگه عصبی میشم
ولی یهو بعدش بغض میکنم و ناراحت میشم
اما تهش بی حس و خنثی میشم ..
اصن دقیق تر بخوام بگم
نمیدونم
هیچی راجب خودمو حالم نمیدونم .
چطور میتونید روز به روز با ادمای بیشتری اشنا بشید؟
من همونایی که هستنم دارم از دست میدم .
« من اخیرا بسیار شکننده و به تارِ مو وصلم ،
لطفا در برخورد و رفتار با من نهایتِ دقت را داشته باشید ..»