همه ما نيازمند حضور كسى هستيم كه بهترين ها را در وجود ما ببيند و به ما اين باور را بدهد كه ما خوبيم
كاش اين نياز را والدین در وجود فرزندشان پر كنند قبل از اينكه غريبه ايى با پر كردن جاهاى خالى بتواند از فرزندمان سو استفاده كند.
Join@nooredideh
هیئت رزمندگان دزفول
همه ما نيازمند حضور كسى هستيم كه بهترين ها را در وجود ما ببيند و به ما اين باور را بدهد كه ما خوبيم
در عین کوتاهی، جامع و پرمعنی 👌
♻️ برای اینکه کودک و نوجوانی مستقل داشته باشیم؛ ضمن تلاش برای دور نگه داشتن آنها از یاس و ناامیدی، باید روح امید و کوشش و خلاقیت را در آنها بپرورانیم و به جای سرکوب و تحقیر فرزندانمان از تحقق رویاهایشان حمایت کنیم.
💠 کودک: می خوام وقتی بزرگ شدم خلبان بشم
❌ پدر تحقیرکننده: با این نمرات ریاضی دورش رو خط بکش.
✅ پدر امیدبخش: البته که اگر تلاشتو بکنی، حتما میتونی.
@nooredideh
💠 ذکر خدا
🔹 كتاب خدا ذكر خداست، خدای سبحان در سورهٴ مباركهٴ احزاب ما را به «ذكر كثیر» دعوت كرده است، فرمود: ﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِیراً﴾.[1] كثرت ذكر گاهی به این است كه انسان نظیر تسبیح حضرت صدیقه كبرا (سلام الله علیها) این «الله اكبر»، «الحمد لله» و «سبحان الله» را زیاد می گوید، این نازل ترین مرتبه اش است كه ذِكر است؛ گاهی به لحاظ ذُكر است یعنی یاد خدا در دل، نه نام خدا بر لب كه آن نافع تر و سودمندتر است؛ گاهی مقصود از ذكر اطاعت خداست، نماز ذكر خداست، روزه ذكر خداست، حج و عمره ذكر خداست، كار خیر ذكر خداست، رسیدگی به همسایه ها، رسیدگی به ارحام، رسیدگی به محرومان، رسیدگی به نیازمندان اینها ذكر و یاد خداست، برای اینكه انسان اینها را به دستور خدا انجام می دهد، تربیت صحیح اولاد، رعایت صحیح اصول خانوادگی ذكر خداست، چه اینكه ذات اقدس الهی نماز را به عنوان ذكر خود معرفی كرد، فرمود: ﴿أَقِمِ الصَّلاَةَ لِذِكْرِی﴾[2] یا نماز جمعه را «ذكر الله» معرفی كرد، فرمود: ﴿إِذَا نُودِی لِلصَّلاَةِ مِن یوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَی ذِكْرِ اللَّهِ﴾.[3]
🔹 خانم ها چون بخش عظیمی از كارهای آنها تدبیر و درایت و ترتیب امور خانوادگی و فرزندان است، این مطلب در نظر شریفشان باشد كه «اصول خانوادگی» ذكر خداست.
[1] . سورهٴ احزاب، آیهٴ 41.
[2] . سورهٴ طه، آیهٴ 14.
[3] . سورهٴ جمعه، آیهٴ 9.
#حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی
#بهشت_خانواده
محدود کردن انتخاب و نابودی خلاقیت
آلبرت انیشتین قویا اعتقاد داشت که یادگیری و خلاقیت را نمی‌توان با فشار تشویق کرد. وی برای این اعتقاد خود دلیل خوبی داشت. مدرسه‌ای واقع در مونیخ که وی در کودکی به آن می‌رفت دارای روحیه خشن نظامی و تاکید بر حفظ کردن دروس بدون فکر بود و قواعد انضباطی سختی داشت.
برای انیشتین تجربه این که به او گفته شود چه چیز یاد بگیرد، چگونه آن را یاد بگیرد و دقیقا چگونه در امتحان‌ها آن را تکرار کند واقعا دردناک بود. او احساسات خود را پس از یک دوره ویژه امتحان نهایی به این صورت تشریح می‌کند: «این اجبار چنان اثر بازدارنده‌ای بر من داشت که پس از قبولی در امتحان‌های نهایی، برای مدت یک سال دیدن هر نوع مسئله علمی برایم ناگوار بود.»
#بهشت_خانواده