🔰خلاصه ی کتاب پا برهنه در وادی مقدس ( زندگی و خاطرات شهید سید حمید میرافضلی ) 💠قسمت پنجم ( اعزام ) 🔷 روزهاي اول جنگ بود. آن روزها بسياري از دوستانش توصيه مي كردند كه مدرسه برود و تدريس كند. سيد حميد روزها غرق در تفكر خودش بود. تنها پناه او دوستانش بودند. اما سيد در کنار آن ها هم احساس غريبي مي کرد. ديگر تاب خنده ها و شوخي هاي آن ها را هم نداشت. حس مي کرد در ميان جمع غريبه ها نشسته. خلأ دروني سيد، هر روز بيشتر مي شد. بايد کاري مي کرد. احساس مي كرد بايد شجاعت از نوع ديگر را تجربه کند؛ اما چگونه؟ دوست داشت به جبهه برود. اما فكر مي كرد با ذهنيتي که از او دارند شايد او را نپذيرند!؟ در همين دوران اولين پيشنهاد، هرچند به شوخي، به او شد. حاج آقا آذين يکي ازکاميون دارهاي رفسنجان بود که کاروان کمک هاي مردمي به جبهه را بار زده بود. حالا چند روزي از شروع جنگ مي گذشت. او سيد حميد را دور ميدان شهر مي بيند. به شوخي به او مي گويد: تو نمي خواي آدم بشي؟ سيد مي گويد: چه جوري؟ ايشان هم مي گويد: چه جوريش با من، فردا صبح زود، قبل از ساعت هشت از جلوي هلال احمر حرکت مي کنيم براي جبهه، بيا اونجا. سيد حميد خيلي خوشحال شد. براي اينكه از قافله عقب نماند، شب رفت و پشت در هلال احمر توي سرما خوابيد! آقاي آذين بعدها مي گفت: آقا سيد حميد اولين بار با من به جبهه رفت. من فكر نمي كردم بيايد. براي همين ساعت حرکت را به او عقب تر گفتم؛ مثلاً، ساعت هفت را هشت گفتم. ولي ديدم ساعت چهار صبح آمده پشت در هلال احمر منتظر من نشسته! ما از آنجا با ماشين باري كه داشتيم وسايل را به جبهه برديم. با اينکه سابقه ي ذهني خوبي از سيد حميد نداشتم و مي ترسيدم که در جبهه آبروريزي کند اما با هم عازم جبهه شديم ادامه دارد ... با کسب اجازه از ناشر کتاب ( انتشارات شهید هادی ) 🌀 با ما همراه باشید در کانال انجمن راویان شهرستان بهشهر در ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/Revayate_ravi

زندگی به سبک شهدا ( خاطرات ) شهید عباس بابایی همیشه‌ لباس‌ کهنه‌ می پوشید . سر آخر اسمش‌ پای لیست دانش‌ آموزان‌ کم‌ بضاعت رفت . مدیر مدرسه‌ دایی اش‌ بود . همان‌ روز عصبانی به‌ خانه‌ خواهرش رفت . مادر عباس ، برادرش‌ را پای‌ کمد برد و‌ ردیف لباس‌ها و کفش‌ های‌ نو را نشانش‌ داد .! گفت عباس‌ می گوید دلش‌ را ندارد پیش‌ دوستان‌ نیازمندش‌ اینها را بپوشد شرط شهید شدن ، شهید بودن است 🌀 با ما همراه باشید در کانال انجمن راویان شهرستان بهشهر در ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/Revayate_ravi

روایتی از حاج احمد متوسلیان از زبان شهید دستواره تازه حقوق گرفته بودیم. با حاج احمد توی راه بودیم که یه زن با بچه توی بغلش کنار پیاده‌رو نشسته بود و گریه می‌کرد. حاج‌احمد رفت جلو و گفت: «چه مشکلی پیش اومده؟» اون خانوم در جواب گفت «شـوهرم، گذاشته و رفته تفـنگ‌چی کومله شده و برای همین غذایی برای خوردن نداریم. ‎‎‌‌‎‎ 🌀 با ما همراه باشید در کانال انجمن راویان شهرستان بهشهر در ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/Revayate_ravi

‌ دست‌مان را گرفتند! وقتی نه الفبا بلد بودیم... نه از قافِ #عشق خبر داشتیم! راهی #هیئت شدیم... و با نگاه کردن مستمعین... آموختیم بگوییم: حسین! از آن روز... کار و بارمان... فکر و ذکرمان... و نان و نام‌مان... عجین شده با حسین! این عشق را... باید نسل به نسل... به فرزندان‌مان #مشق کنیم!

♦️یکی میشه شهید الداغی که برای دفاع از دختران بی پناه جونش رو هم داد . . 🔹یکی هم میشه این بی غیرت که به یه خانم بی دفاع هم رحم نمیکنه مرد داریم تا مرد... #غیرت

گردنت را میشکست آنجا اگر عباس بود...

🔰خلاصه ی کتاب پا برهنه در وادی مقدس ( زندگی و خاطرات شهید سید حمید میرافضلی ) 💠قسمت ششم ( جبهه طراح ) 🔷اواسط شهريور سال ۱۳۶۰ و در جنوب رودخانه ي کرخه بوديم. ما در منطقه اي به نام «طراح» مستقر شديم. فرمانده ما در اين محور سيد حميد ميرافضلي بود. جاده ي طراح از ابتداي شهر سوسنگرد آغاز مي شد و به سوي منطقه ي طراح امتداد داشت. آن روزها ما امكانات زيادي نداشتيم، تفنگ و فشنگ و نارنجک خيلي كم بود. يك روز ديدم كه عراقي ها دارند مي آمدند جلو! آمدم به سيد گفتم: دشمن حمله کرده، سلاحي نداريم ... گفت: مسئله اي نيست، بعد مشغول كار خودش شد! انگارنه انگار که دشمن در حال پيشروي است. با خودم گفتم: خدايا چه کنيم؟ اين فرمانده چقدر خونسرد است!؟ هي دلهره، هي اضطراب روي اضطراب. باز آمدم و گفتم: سيد، دارند مي رسند، چي كار كنيم؟ گفت: خُب برسند! من همين طور نگاهش مي كردم. نمي دانستم چه كنم؟ عراقي ها نزديک نزديک شدند. با خودم گفتم: اين ديگر چه جور فرمانده اي است؟! ديگر دل تو دلمان نبود که چه اتفاقي خواهد افتاد. البته ما تجربه ي مقابله با اين گونه تحركات دشمن را نداشتيم. يک دفعه ديدم كه سيد رفت تيربارش را برداشت و با چند تا از ياران قديمي خودش حمله کردند به سمت عراقي ها! باور نمي کنيد چه اتفاقي افتاد! با يك حمله ي برق آساي سيد و دوستانش عراقي ها كه نزديك شده بودند فرار كردند. چقدر سلاح و مهمات هم براي ما جا گذاشتند! عده اي هم از نيروهاي دشمن کشته و مجروح شدند. همان جا بود که همه چيز به دست آورديم؛ هم اسلحه، هم فشنگ، هم ماشين و ... ادامه دارد ... با کسب اجازه از ناشر کتاب ( انتشارات شهید هادی ) 🌀 با ما همراه باشید در کانال انجمن راویان شهرستان بهشهر در ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/Revayate_ravi