🔰امروز ۱۸ مرداد سالروز شهادت شهید #محسن حججی و روز شهدای مدافع حرم هست 🔰نائب‌الزیاره همه اعضای کانال انجمن راویان در گلزار شهدای کرمان هستم

🔰تنها شهید بهشهری که در گلزار شهدای کرمان هستن ما بهشهری‌ها همه جا یه نماینده داریم☺️ 🔰یاد حسن‌جان امینی هم بخیر که در مزار شهدای هویزه هستن

🔰خلاصه ی کتاب پا برهنه در وادی مقدس ( زندگی و خاطرات شهید سید حمید میرافضلی ) 💠قسمت دوازدهم ( گمنامی ) 🔷سيد حميد به عنوان يک فرمانده توي جبهه مطرح بود. اما پشت جبهه هيچ کس او را نمي شناخت. يک پيراهن بلند داشت که مي انداخت روي شلوارش و يک چفيه هم مي انداخت گردنش. توي خيابان كه راه مي رفت هيچ کس نمي دانست او فرمانده است، يا مثلاً مسئول شناسايي فلان عمليات مهم بوده. حتي بچه هايي که سيد را مي شناختند، بعضي وقت ها شک مي کردند که سيد بالاخره چه کاره است؟! سيد هم هيچ تلاشي نمي کرد تا کسي را از شک در بياورد. يا خود را بشناساند. در خط کرخه، مسئول خط بود. قرار بود يک عده از بچه هاي رفسنجان بيايند آنجا. آمد به همه سفارش کرد و گفت: نگوييد چه کسي مسئول خط است. اگر هم پرسيدند، طفره برويد. نمي خواهم کسي بفهمد يا کسي فکر کند براي پست و مقام به جبهه آمده ام. همين آدم کسي بود که در عمليات خيبر سر نماز اشک مي ريخت و مي گفت: خدايا پس کي شهيد مي شم؟ بچه ها مي گفتند: از اين دعاها نکن سيد، ما به تو احتياج داريم. اما مي گفت: ديگه بسه. طاقتم طاق شد. نمي توانم بمانم. همه ي دوستام رفتند و من جا مانده ام. رفتنش با اين همه دعايي که مي کرد زياد هم دور از ذهن نبود ادامه دارد ... با کسب اجازه از ناشر کتاب ( انتشارات شهید هادی ) 🌀 با ما همراه باشید در کانال انجمن راویان شهرستان بهشهر در ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/Revayate_ravi

باید تصمیم بگیریم که فقط نگاهشون کنیم و حسرت بخوریم یا حرکت کنیم و بهشون ملحق بشیم.

🔰خلاصه ی کتاب پا برهنه در وادی مقدس ( زندگی و خاطرات شهید سید حمید میرافضلی ) 💠قسمت سیزدهم ( سید پا برهنه ) 🔷يکي از کارهاي عجيب و سخت سيد حميد اين بود که در بيشتر عمليات ها با پاي برهنه شرکت مي کرد! راه رفتن در روي آن زمين، با خاك هاي رملي، با پوتين هم سخت بود چه رسد با پاي برهنه و بدون پوتين. آخرين باري که سيد را ديدم، در گرماگرم عمليات خيبر بود. هيچ وقت يادم نمي رود. آن روز رفتم در سنگري که سيد حميد آنجا بود. روحيه ي خيلي عجيبي داشت. فشار کار و خستگي جنگي که طولاني شده بود، حتي براي يک لحظه هم خسته اش نکرده بود. به خصوص اصلاً معلوم نبود تا يک دقيقه ي ديگر ممکن است چه اتفاقي براي همه ي ما رخ دهد. اما يک جا بند نمي شد، اين آخرها ديگر به خورد و خوراک و لباس هم اهميت نمي داد. فقط مي انديشيد که چه کاري موجب رضايت خدا مي شود، همان را انجام مي داد. مي گفتيم: سيد چرا پابرهنه مي ري؟ مي گفت: راحت ترم، اما واقعًا چيز ديگري را مي ديد که ما نمي ديديم. او افسوس سال هاي از دست رفته را مي خورد. هميشه خود را به خاطر آن دوران سرزنش مي کرد! شب ها با پاي برهنه در بيابان پر از خار پرسه مي زد. زمزمه ها و فريادهاي شبانه ي او آشناترين صدا براي نزديکانش بود. ادامه دارد ... با کسب اجازه از ناشر کتاب ( انتشارات شهید هادی ) 🌀 با ما همراه باشید در کانال انجمن راویان شهرستان بهشهر در ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/Revayate_ravi